Эмілі Дзікінсан: Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[недагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 15:41, 1 чэрвеня 2012

Эмілі Элізабет Дзікінсан (англ.: Emily Elizabeth Dickinson, 10 снежня 1830 году ў Амхерстце, штат Масачусетс, пам. 15 мая 1886 года там жа) — амерыканская паэтэса.

Эмілі нарадзілася другой з трох дзяцей у пурытанскай сям’і Эдварда Дзікінсана, багатага адваката, кангрэсмена і Эмілі Норкрас. Дзедам Эмілі быў Самуэль Фаўлер Дзікінсан, заснавальнік Коледжу Амхерст. У доме Дзікінсаў прытрымліваліся строгіх пратэстанцкіх правілаў. Эмілі наведвала пачатковую школу на Плезэнт Стрыт, у 1840 годзе паступіла разам з сястрой у Коледж Амхерст, які за два гады да гэтага стаў прыймаць дзяўчынак. У каледжы Эмілі вывучала англійскую мову, латынь, літаратуру, батаніку, геалогію, псіхалогію і арыфметыку. Скончыла каледж у 1847 годзе, а потым, з 10 жніўня да 25 сакавіка 1848 года, вучылася ў жаночай семінарыі Маўнт-Холіноўк, у 16 км ад Амхерсту. Прычыны яе сыходу з семінарыі невядомыя. Пасля семінарыі Эмілі вярнулася ў бацькоўскі дом. Да канца жыцця Эмілі Дзікінсан так і не выйшла замуж і засталася ў доме бацькоў^[1]. Родны горад Амхерт Эмілі пакідала толькі некалькі разоў для падарожжаў у Філадэльфію, Вашынгтон і Бостан. Пісаць вершы яна пачала ў 30 гадоў. У 1862 годзе Эмілі даслала некалькі сваіх вершаў у выдавецтва «Atlantic Monthly», але рэдактар Томас Хігінсан адмовіўся іх друкаваць па прычыне неадпаведнасці прынятым стандартам вершаў таго часу. Аднак яны пасябправалі і яшчэ шмат гадоў яны перапісваліся, ў лістах Хігінсан даваў парады Дзікінсан ў справах паэзіі.

У гады жыцця Эмілі Дыкінсан было надрукавана толькі сем яе вершаў. Пасля яе смерці 15 мая 1886 года яе малодшая сястра Лавінія знайшла ў закрытай на ключ шафе рукапісы 1775 вершаў Эмілі.

Лавінія папрасіла дапамогі ў выданні вершаў сястры ў Мабель Люміса Тода, жонкі мясцовага прафесара астраноміі, таленавітай мастачкай і сяброўкай Эмілі. Пасля шматлікіх спробаў і пры дапамозе Томаса Хігінсана атрымалася выдаць творы Эмілі (у 1890 годзе), але вершы былі адрэдагаваны, каб дапасаваць іх да прынятых у той час эстэтычных правілаў для вершаў. Публікацыя некаторых з вершаў была адхілена з-за асцярогі публічнага меркавання. Аднак, не гледзячы на асцярогі, вершы хутка атрымалі папулярнасць. Толькі ў 1955 годзе быў надрукаваны поўны збор твораў паэтэсы^[1]. Гэта дапамагло грамадскасці больш поўна ацаніць медытацыйную лірыку творчасці Эмілі, а аўтар была прызнана як самая таленавітая амерыканская паэтэса^[2].

Вершы Эмілі Дзікінсан не маюць аналагаў у паэзіі таго часу. Іх радкі кароткія, назвы, як правіла, адсутнічаюць, і часта сустракаецца незвычайная пунктуацыя і выкарыстанне загалоўных літар. Шматлікія яе вершы ўтрымліваюць матывы неўміручасці і смерці, гэтыя ж сюжэты ёсць і ў яе лістах да сяброў.

Крыніцы

Зноскі

↑ ^а ^б http://www.bielarus.org/open.php?n=530&a=12 Bielarus.org №530
↑ Bloom (1999), 9; Ford (1966), 122.

Вонкавыя спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Эмілі Дзікінсан

Шаблон:Link FA Шаблон:Link FA

[bielarus.org-1] а ^б http://www.bielarus.org/open.php?n=530&a=12 Bielarus.org №530

[Bloo9-2] Bloom (1999), 9; Ford (1966), 122.

[1]

[2]

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
-[[File:Black-white photograph of Emily Dickinson2.jpg|thumb|Эмілі Дзікінсан]] '''Эмілі Элізабет Дзікінсан''' ({{lang-en|Emily Elizabeth Dickinson}}, нар. [[10 снежня]] [[1830]] году ў [[Амхерст]]це, [[штат Масачусетс]], пам. [[15 мая]] [[1886]] году там жа) — амерыканская [[паэт]]эса.
+[[File:Black-white photograph of Emily Dickinson2.jpg|thumb|Эмілі Дзікінсан]] '''Эмілі Элізабет Дзікінсан''' ({{lang-en|Emily Elizabeth Dickinson}}, {{ДН|10|12|1830}} году ў [[Амхерст]]це, [[штат Масачусетс]], пам. [[15 мая]] [[1886]] года там жа) — амерыканская [[паэт]]эса.
-Эмілі нарадзілася другой з трох дзяцей у пурытанскай сям’і ''Эдварда Дзікінсана'', багатага адваката, кангрэсмэна і ''Эмілі Норкрас''. [[Дзед]]ам Эмілі быў ''Самуэль Фаўлер Дзікінсан'', заснавальнік ''Коледжу Амхерст''. У доме Дзікінсаў прытрымліваліся строгіх пратэстанцкіх правілаў. Эмілі наведвала пачатковую школу на ''Плезэнт Стрыт'', у [[1840]] годзе паступіла разам з сястрой у ''Коледж Амхерст'', які за два гады да гэтага стаў прыймаць дзяўчынак. У каледжы Эмілі вывучала ''англійскую мову'', ''латынь'', ''літаратуру'', ''батаніку'', ''геалогію'', ''псіхалогію'' і ''арыфметыку''. Скончыла каледж у [[1847]] годзе, а потым, з [[10 жніўня]] да [[25 сакавіка]] [[1848]] года, вучылася ў жаночай семінарыі ''Маўнт-Холіноўк'', у 16 км ад Амхерсту. Прычыны яе сыходу з семінарыі невядомыя. Пасля семінарыі Эмілі вярнулася ў бацькоўскі дом. Да канца жыцця Эмілі Дзікінсан так і не выйшла замуж і засталася ў доме бацькоў<ref name="bielarus.org">http://www.bielarus.org/open.php?n=530&a=12 Bielarus.org №530</ref>. Родны горад Амхерт Эмілі пакідала толькі некалькі разоў для падарожжаў у [[горад Філадэльфія|Філадэльфію]], [[горад Вашынгтон|Вашынгтон]] і [[Бостан]]. Пісаць вершы яна пачала ў 30 гадоў. У [[1862]] годзе Эмілі даслала некалькі сваіх вершаў у выдавецтва «Atlantic Monthly», але рэдактар ''Томас Хігінсан'' адмовіўся іх друкаваць па прычыне неадпаведнасці прынятым стандартам вершаў таго часу. Аднак яны пасябправалі і яшчэ шмат гадоў яны перапісваліся, ў лістах Хігінсан даваў парады Дзікінсан ў справах паэзіі.
+Эмілі нарадзілася другой з трох дзяцей у пурытанскай сям’і ''Эдварда Дзікінсана'', багатага адваката, кангрэсмена і ''Эмілі Норкрас''. [[Дзед]]ам Эмілі быў ''Самуэль Фаўлер Дзікінсан'', заснавальнік ''Коледжу Амхерст''. У доме Дзікінсаў прытрымліваліся строгіх пратэстанцкіх правілаў. Эмілі наведвала пачатковую школу на ''Плезэнт Стрыт'', у [[1840]] годзе паступіла разам з сястрой у ''Коледж Амхерст'', які за два гады да гэтага стаў прыймаць дзяўчынак. У каледжы Эмілі вывучала ''англійскую мову'', ''латынь'', ''літаратуру'', ''батаніку'', ''геалогію'', ''псіхалогію'' і ''арыфметыку''. Скончыла каледж у [[1847]] годзе, а потым, з [[10 жніўня]] да [[25 сакавіка]] [[1848]] года, вучылася ў жаночай семінарыі ''Маўнт-Холіноўк'', у 16 км ад Амхерсту. Прычыны яе сыходу з семінарыі невядомыя. Пасля семінарыі Эмілі вярнулася ў бацькоўскі дом. Да канца жыцця Эмілі Дзікінсан так і не выйшла замуж і засталася ў доме бацькоў<ref name="bielarus.org">http://www.bielarus.org/open.php?n=530&a=12 Bielarus.org №530</ref>. Родны горад Амхерт Эмілі пакідала толькі некалькі разоў для падарожжаў у [[горад Філадэльфія|Філадэльфію]], [[горад Вашынгтон|Вашынгтон]] і [[Бостан]]. Пісаць вершы яна пачала ў 30 гадоў. У [[1862]] годзе Эмілі даслала некалькі сваіх вершаў у выдавецтва «Atlantic Monthly», але рэдактар ''Томас Хігінсан'' адмовіўся іх друкаваць па прычыне неадпаведнасці прынятым стандартам вершаў таго часу. Аднак яны пасябправалі і яшчэ шмат гадоў яны перапісваліся, ў лістах Хігінсан даваў парады Дзікінсан ў справах паэзіі.
-У гады жыцця Эмілі Дыкінсан было надрукавана толькі сем яе вершаў. Пасля яе сьмерці [[15 мая]] [[1886]] года яе малодшая сястра ''Лавінія'' знайшла ў закрытай на ключ шафе рукапісы 1775 вершаў Эмілі.
+У гады жыцця Эмілі Дыкінсан было надрукавана толькі сем яе вершаў. Пасля яе смерці [[15 мая]] [[1886]] года яе малодшая сястра ''Лавінія'' знайшла ў закрытай на ключ шафе рукапісы 1775 вершаў Эмілі.
-Лавінія папрасіла дапамогі ў выданні вершаў сястры ў ''Мабель Люміса Тода'', жонкі мясцовага прафесара астраноміі, таленавітай мастачкай і сяброўкай Эмілі. Пасля шматлікіх спробаў і пры дапамозе Томаса Хігінсана атрымалася выдаць творы Эмілі (у [[1890]] годзе), але вершы былі адрэдагаваны, каб дапасаваць іх да прынятых у той час эстэтычных правілаў для вершаў. Публікацыя некаторых з вершаў была адхілена з-за асцярогі публічнага меркавання. Аднак, ня гледзячы на асцярогі, вершы хутка атрымалі папулярнасць. Толькі ў [[1955]] годзе быў надрукаваны поўны збор твораў паэтэсы<ref name="bielarus.org"/>. Гэта дапамагло грамадскасці больш поўна ацаніць медытацыйную лірыку творчасці Эмілі, а аўтар была прызнана як самая таленавітая амерыканская паэтэса<ref name="Bloo9">Bloom (1999), 9; Ford (1966), 122.</ref>.
+Лавінія папрасіла дапамогі ў выданні вершаў сястры ў ''Мабель Люміса Тода'', жонкі мясцовага прафесара астраноміі, таленавітай мастачкай і сяброўкай Эмілі. Пасля шматлікіх спробаў і пры дапамозе Томаса Хігінсана атрымалася выдаць творы Эмілі (у [[1890]] годзе), але вершы былі адрэдагаваны, каб дапасаваць іх да прынятых у той час эстэтычных правілаў для вершаў. Публікацыя некаторых з вершаў была адхілена з-за асцярогі публічнага меркавання. Аднак, не гледзячы на асцярогі, вершы хутка атрымалі папулярнасць. Толькі ў [[1955]] годзе быў надрукаваны поўны збор твораў паэтэсы<ref name="bielarus.org"/>. Гэта дапамагло грамадскасці больш поўна ацаніць медытацыйную лірыку творчасці Эмілі, а аўтар была прызнана як самая таленавітая амерыканская паэтэса<ref name="Bloo9">Bloom (1999), 9; Ford (1966), 122.</ref>.
 Вершы Эмілі Дзікінсан не маюць аналагаў у паэзіі таго часу. Іх радкі кароткія, назвы, як правіла, адсутнічаюць, і часта сустракаецца незвычайная пунктуацыя і выкарыстанне загалоўных літар. Шматлікія яе вершы ўтрымліваюць матывы неўміручасці і смерці, гэтыя ж сюжэты ёсць і ў яе лістах да сяброў.
@@ Радок 14: / Радок 14: @@
 == Вонкавыя спасылкі ==
 {{Commons|Category:Emily Dickinson}}
+{{Normdaten
+|PND=118525255
+|LCCN=n/79/54166
+|VIAF=31995584
+|SELIBR=183774
+|GKD=
+|SWD=
+|WP=
+}}
 [[Катэгорыя:Асобы]]
@@ Радок 19: / Радок 29: @@
 {{Link FA|es}}
 {{Link FA|en}}
 [[ar:إيميلي ديكنسون]]
 [[az:Emili Dikinson]]
@@ Радок 76: / Радок 85: @@
 [[zh:艾米莉·迪金森]]
 [[zh-min-nan:Emily Dickinson]]
-{{Normdaten
-|PND=118525255
-|LCCN=n/79/54166
-|VIAF=31995584
-|SELIBR=183774
-|GKD=
-|SWD=
-|WP=
-}}