Бітва за Дняпро: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
др r2.6.4) (робат змяніў: en:Battle of the Dnieper |
др clean up using AWB (7893) |
||
Радок 22: | Радок 22: | ||
[[11 жніўня]] [[1943]], пасля паражэння ў [[Курская бітва|Курскай бітве]], немцы пачалі будаўніцтва ўмацаванняў, г. зв. [[Усходні вал|«Усходняга валу»]], што меў мэтаю спыніць наступ савецкіх войск. Галоўную частку Усходняга вала складала [[рака Днепр]]. |
[[11 жніўня]] [[1943]], пасля паражэння ў [[Курская бітва|Курскай бітве]], немцы пачалі будаўніцтва ўмацаванняў, г. зв. [[Усходні вал|«Усходняга валу»]], што меў мэтаю спыніць наступ савецкіх войск. Галоўную частку Усходняга вала складала [[рака Днепр]]. |
||
Наступ савецкіх войск, які меў мэтаю вызваленне левабярэжнай Украіны і захоп плацдармаў на правым беразе Дняпра, пачаўся [[26 жніўня]] [[1943]] |
Наступ савецкіх войск, які меў мэтаю вызваленне левабярэжнай Украіны і захоп плацдармаў на правым беразе Дняпра, пачаўся [[26 жніўня]] [[1943]] года. У ноч на [[21 верасня]] савецкія войскі фарсіравалі Днепр каля вусця [[Рака Прыпяць|ракі Прыпяць]], і да канца верасня, пераадолеўшы найбольш умацаваную частку Усходняга вала, захапілі 23 плацдармы на правым беразе Дняпра. |
||
[[12 кастрычніка]] пачаўся другі этап бітвы, працягам якой былі вызваленне [[Горад Запарожжа|Запарожжа]] ([[14 кастрычніка]]), [[Днепрапятроўск]]а ([[25 кастрычніка]]), Кіева ([[6 лістапада]]). Планы нацыстаў па стабілізацыі лініі фронта на Дняпры былі сарваныя. Поспех бітвы за Днепр стаў перадумоваю наступу на правабярэжную Украіну і [[Паўвостраў Крым|Крым]]. |
[[12 кастрычніка]] пачаўся другі этап бітвы, працягам якой былі вызваленне [[Горад Запарожжа|Запарожжа]] ([[14 кастрычніка]]), [[Днепрапятроўск]]а ([[25 кастрычніка]]), Кіева ([[6 лістапада]]). Планы нацыстаў па стабілізацыі лініі фронта на Дняпры былі сарваныя. Поспех бітвы за Днепр стаў перадумоваю наступу на правабярэжную Украіну і [[Паўвостраў Крым|Крым]]. |
||
Радок 35: | Радок 35: | ||
{{зноскі}} |
{{зноскі}} |
||
⚫ | |||
{{Другая сусветная вайна}} |
{{Другая сусветная вайна}} |
||
⚫ | |||
[[Катэгорыя:1943 год у СССР]] |
[[Катэгорыя:1943 год у СССР]] |
||
[[Катэгорыя:Бітвы паводле алфавіту|Днепр]] |
[[Катэгорыя:Бітвы паводле алфавіту|Днепр]] |
Версія ад 16:58, 1 чэрвеня 2012
Бітва за Днепр | |||
---|---|---|---|
Асноўны канфлікт: Вялікая Айчынная вайна | |||
| |||
Дата | 26 жніўня — 23 снежня 1943 | ||
Месца | рака Днепр, СССР | ||
Вынік | Перамога Чырвонай Арміі | ||
Праціўнікі | |||
|
|||
Камандуючыя | |||
|
|||
Сілы бакоў | |||
|
|||
Страты | |||
|
|||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Шаблон:Бітва за Днепр Бітва за Днепр (1943) — шэраг наступальных аперацыяў Чырвонай арміі пад час Вялікай Айчынай вайны, у выніку якіх ад нямецкіх акупантаў быў вызвалены шэраг гарадоў украінскага Падняпроўя, у тым ліку Кіеў.
11 жніўня 1943, пасля паражэння ў Курскай бітве, немцы пачалі будаўніцтва ўмацаванняў, г. зв. «Усходняга валу», што меў мэтаю спыніць наступ савецкіх войск. Галоўную частку Усходняга вала складала рака Днепр.
Наступ савецкіх войск, які меў мэтаю вызваленне левабярэжнай Украіны і захоп плацдармаў на правым беразе Дняпра, пачаўся 26 жніўня 1943 года. У ноч на 21 верасня савецкія войскі фарсіравалі Днепр каля вусця ракі Прыпяць, і да канца верасня, пераадолеўшы найбольш умацаваную частку Усходняга вала, захапілі 23 плацдармы на правым беразе Дняпра.
12 кастрычніка пачаўся другі этап бітвы, працягам якой былі вызваленне Запарожжа (14 кастрычніка), Днепрапятроўска (25 кастрычніка), Кіева (6 лістапада). Планы нацыстаў па стабілізацыі лініі фронта на Дняпры былі сарваныя. Поспех бітвы за Днепр стаў перадумоваю наступу на правабярэжную Украіну і Крым.
Літаратура
- Николай Шефов, Russian fights, Изд. «Библ. военной истории», М., 2002
- История Великой Отечественной войны, 1941—1945. М.,1963.
- Джон Эрыксан, Barbarossa: The Axis and the Allies, Edinburgh University Press, 1994
- Маршал Иван Конев, Заметки командующего фронтом' М., Наука, 1972.
- Эрих фон Манштейн, Утерянные победы. М., 1957.
Зноскі
- ↑ Советская военная экциклопедия в восьми томах. Второе издание. — Москва:Военное издательство, 1990. — Том 1:«А»—«Бюлов». — Стр.406.