Саадзі: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
tagged isolated of cluster сірата0. |
др →Спасылкі: рэкатэгарызацыя using AWB (7794) |
||
Радок 36: | Радок 36: | ||
{{Ізаляваны артыкул}} |
{{Ізаляваны артыкул}} |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[Катэгорыя:Асобы на марках]] |
[[Катэгорыя:Асобы на марках]] |
||
Радок 42: | Радок 52: | ||
[[Катэгорыя:Паэты XIII стагоддзя]] |
[[Катэгорыя:Паэты XIII стагоддзя]] |
||
[[Катэгорыя:Паэты Ірана]] |
[[Катэгорыя:Паэты Ірана]] |
||
[[Катэгорыя:Асобы]] |
|||
[[ar:سعدي]] |
[[ar:سعدي]] |
||
Радок 88: | Радок 97: | ||
[[ur:شیخ سعدی]] |
[[ur:شیخ سعدی]] |
||
[[vi:Saadi]] |
[[vi:Saadi]] |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ |
Версія ад 09:21, 15 чэрвеня 2012
Абу Мухамад Муслім ад-Дзін ібн Абд Алах Саадзі Шыразі | |
---|---|
ابومحمد مُصلِحالدین بن عَبدُالله سعدی شیرازی | |
Асабістыя звесткі | |
Імя пры нараджэнні | Мусліхадзін ібн Абдалах ібн Мушрыфрадзін |
Псеўданімы | Саадзі |
Дата нараджэння | каля 1181 |
Месца нараджэння | Шыраз |
Дата смерці | 1291 |
Месца смерці | Шыраз |
Пахаванне | |
Альма-матар | |
Прафесійная дзейнасць | |
Род дзейнасці | паэзія, літаратура |
Кірунак | ісламскі містыцызм, этыка |
Жанр | газэль |
Мова твораў | персідская |
Творы ў Вікікрыніцах | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Цытаты ў Вікіцытатніку |
Абу Мухамад Муслім ад-Дзін ібн Абд Алах Саадзі Шыразі (перс. ابومحمد مصلحالدین بن عبدالله سعدی شیرازی; каля 1181-1291) — персідскі паэт-мараліст, прадстаўнік практычнага, жыццёвага суфізма.
Біяграфія
Жыццё Саадзі падзяляюць на тры перыяды: школьны (1205-1226), падарожны (1226-1256) і шэйхскі (1256-1291). Мянушка «Саадзі» паходзіць ад імя атабека Фарса Саадзі ібн Зангі (1195-1226), якому служыў яшчэ бацька паэта, які рана памёр, і які прыняў удзел у выхаванні Мусліма ад-Дзіна. Пад апекай Саадзі ібн Занги Муслім ад-Дзін паступіў у медрэсэ Нізамія ў Багдадзе. Вучыўся ў суфійскіх шэйхаў і імкнуўся прасякнуцца іх аскетычнымі ідэаламі. Аднак вершы, напісаныя Саадзі у той час, дыхаюць юнацкай любоўю да жыцця і яго радасцяў; і сам ён у старасці прызнаваўся, што ўсе перакананні шэйха Абуль-Фараджа Джузіі не маглі яго вылечыць ад любові да музыкі. Нашэсце манголаў на Іран і зрыньванне Саадзі ібн Зангі ў 1226 годзе прымусіла Саадзі бегчы, і на працягу 30 гадоў лёс, поўны усякіх выпрабаванняў, бесперапынна кідаў яго то ў адзін, то ў другі канец мусульманскага свету. У Індыі, у Суменаце, для захавання свайго жыцця Саадзі прытворна прыняў веру зараастрызму і потым бег, забіўшы каменем вартавога жраца. У Мецы, большай часткай пешшу, Саадзі пабываў 14 разоў. Дзякуючы бліскучым ведам класічнай арабскай мовы ён стаў прапаведнікам ў Дамаску і Баальбеку, але пачаў стамляцца светам і адасобіўся ў пустыні пад Іерусалімам. Тут ён трапіў у палон да крыжакоў, якія перавезлі яго на сірыйскае ўзбярэжжы, у Трыпалі, і прымусілі там рыць акопы для крэпасці. Яго за 10 чырвонцаў выкупіў адзін знаёмы багацей з Алепа, прывёз да сябе і жаніў на сваёй нягеглай і сварлівай дачкі. Ратуючыся ад невыноснага сямейнага жыцця, Саадзі збег у Паўночную Афрыку. Пасля Саадзі апынуўся ў родным Шыразе (1256) і пад заступніцтвам Абу-Бекра, сына нябожчыка Саадзі, пражыў у Падгародным манастыры да канца жыцця.
Літаратура
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0238-5 (Т. 14).
Спасылкі
- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Саадзі