Георгій Васілевіч Штыхаў: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др clean up using AWB (7794)
дрНяма тлумачэння праўкі
Радок 1: Радок 1:
'''Георгій Васілевіч ШТЫХАЎ''' ({{ДН|14|7|1927}}, [[Вёска Старая Беліца|в. Старая Беліца]] [[Гомельскі раён|Гомельскага раёна]]), беларускі археолаг і гісторык. Доктар гістарычных навук (1983), прафесар (1989).
'''Георгій Васілевіч ШТЫХАЎ''' ({{ДН|14|7|1927}}, [[Вёска Старая Беліца|в. Старая Беліца]] [[Гомельскі раён|Гомельскага раёна]]) беларускі археолаг і гісторык. Доктар гістарычных навук (1983), прафесар (1989).


Нарадзіўся ў сям'і служачых. Працаваў настаўнікам у школах Гродзенскай і Гомельскай вобл. (1950—1959). Скончыў гістарычны факультэт [[БДУ]] (1956). Вучыўся ў аспірантуры Інстытута гісторыі АН БССР (1959—1962), на фарміраванне гістарычнага светапогляду Г. Штыхава значна паўплывалі [[Усевалад Макаравіч Ігнатоўскі|У. М. Ігнатоўскі]] і [[Аляксей Рыгоравіч Мітрафанаў|А. Р. Мітрафанаў]]. Малодшы навуковы супрацоўнік, старшы навуковы супрацоўнік, загадчык сектара, загадчык аддзела археалогіі і гісторыі [[Полацкая зямля|Полацкай зямлі]] Інстытута гісторыі [[АН БССР]] (1962—2000). У 1965 абараніў кандыдацкую дысертацыю «''Древний Полоцк (IX—XIII вв.)''» (навук. кіраўн. — [[Васіль Радзівонавіч Тарасенка|В. Р. Тарасенка]]). З [[1982]] ўзначальвае пастаянную камісію па археалагічным даследаванні старажытнага [[Мінск]]а. У 1983 абараніў доктарскую дысертацыю «''Города Полоцкой земли (IX—XIII вв.)''». Прафесар (1987). З 2000 — галоўны навуковы супрацоўнік аддзела археалогіі сярэднявечнага перыяду Інстытута гісторыі НАН Беларусі. Навуковыя зацікаўленні: археалогія і гісторыя Беларусі VI—XIII ст., гісторыя і археалогія Полацкай землі, вытокі беларускай народнасці. Вывучае гарады Полацкай зямлі і курганныя могільнікі ранняга сярэднявечча паўночнай і цэнтральнай Беларусі. Кіраваў экспедыцыямі па вывучэнні [[Полацк]]а, [[Заслаўе|Заслаўя]], [[Віцебск]]а, [[Горад Барысаў|Барысава]], [[Лукомль|Лукомля]], [[Лагойск]]а, [[Копысь|Копысі]]. Падрыхтаваў 2 доктараў і 19 кандыдатаў навук. Узначальваў Беларускую асацыяцыю ахвяр палітычных рэпрэсій (1992—1994).
Нарадзіўся ў сям'і служачых. Працаваў настаўнікам у школах Гродзенскай і Гомельскай вобл. (1950—1959). Скончыў гістарычны факультэт [[БДУ]] (1956). Вучыўся ў аспірантуры Інстытута гісторыі АН БССР (1959—1962), на фарміраванне гістарычнага светапогляду Г. Штыхава значна паўплывалі [[Усевалад Макаравіч Ігнатоўскі|У. М. Ігнатоўскі]] і [[Аляксей Рыгоравіч Мітрафанаў|А. Р. Мітрафанаў]]. Малодшы навуковы супрацоўнік, старшы навуковы супрацоўнік, загадчык сектара, загадчык аддзела археалогіі і гісторыі [[Полацкая зямля|Полацкай зямлі]] Інстытута гісторыі [[АН БССР]] (1962—2000). У 1965 абараніў кандыдацкую дысертацыю «''Древний Полоцк (IX—XIII вв.)''» (навук. кіраўн. — [[Васіль Радзівонавіч Тарасенка|В. Р. Тарасенка]]). З [[1982]] ўзначальвае пастаянную камісію па археалагічным даследаванні старажытнага [[Мінск]]а. У 1983 абараніў доктарскую дысертацыю «''Города Полоцкой земли (IX—XIII вв.)''». Прафесар (1987). З 2000 — галоўны навуковы супрацоўнік аддзела археалогіі сярэднявечнага перыяду Інстытута гісторыі НАН Беларусі. Навуковыя зацікаўленні: археалогія і гісторыя Беларусі VI—XIII ст., гісторыя і археалогія Полацкай землі, вытокі беларускай народнасці. Вывучае гарады Полацкай зямлі і курганныя могільнікі ранняга сярэднявечча паўночнай і цэнтральнай Беларусі. Кіраваў экспедыцыямі па вывучэнні [[Полацк]]а, [[Заслаўе|Заслаўя]], [[Віцебск]]а, [[Горад Барысаў|Барысава]], [[Лукомль|Лукомля]], [[Лагойск]]а, [[Копысь|Копысі]]. Падрыхтаваў 2 доктараў і 19 кандыдатаў навук. Узначальваў Беларускую асацыяцыю ахвяр палітычных рэпрэсій (1992—1994).


Лаурэат Дзяржаўнай прэміі Беларуси (1990).
Лаурэат Дзяржаўнай прэміі Беларусі (1990).


Аўтар болей за 490 прац.
Аўтар болей за 490 прац.
Радок 20: Радок 20:
* Мінск — сталіца ўдзельнага княства Полацкай зямлі // Гісторыя Мінска. — Мн., 2006.
* Мінск — сталіца ўдзельнага княства Полацкай зямлі // Гісторыя Мінска. — Мн., 2006.


== Літаратура ==
{{літ|1={{крыніцы/Белазаровіч Гістарыяграфія}}|Від=Б}}
* {{крыніцы/Белазаровіч Гістарыяграфія}}


{{DEFAULTSORT:Штыхаў Георгій Васілевіч}}
{{DEFAULTSORT:Штыхаў Георгій Васілевіч}}

Версія ад 10:42, 17 ліпеня 2012

Георгій Васілевіч ШТЫХАЎ (14 ліпеня 1927, в. Старая Беліца Гомельскага раёна) — беларускі археолаг і гісторык. Доктар гістарычных навук (1983), прафесар (1989).

Нарадзіўся ў сям'і служачых. Працаваў настаўнікам у школах Гродзенскай і Гомельскай вобл. (1950—1959). Скончыў гістарычны факультэт БДУ (1956). Вучыўся ў аспірантуры Інстытута гісторыі АН БССР (1959—1962), на фарміраванне гістарычнага светапогляду Г. Штыхава значна паўплывалі У. М. Ігнатоўскі і А. Р. Мітрафанаў. Малодшы навуковы супрацоўнік, старшы навуковы супрацоўнік, загадчык сектара, загадчык аддзела археалогіі і гісторыі Полацкай зямлі Інстытута гісторыі АН БССР (1962—2000). У 1965 абараніў кандыдацкую дысертацыю «Древний Полоцк (IX—XIII вв.)» (навук. кіраўн. — В. Р. Тарасенка). З 1982 ўзначальвае пастаянную камісію па археалагічным даследаванні старажытнага Мінска. У 1983 абараніў доктарскую дысертацыю «Города Полоцкой земли (IX—XIII вв.)». Прафесар (1987). З 2000 — галоўны навуковы супрацоўнік аддзела археалогіі сярэднявечнага перыяду Інстытута гісторыі НАН Беларусі. Навуковыя зацікаўленні: археалогія і гісторыя Беларусі VI—XIII ст., гісторыя і археалогія Полацкай землі, вытокі беларускай народнасці. Вывучае гарады Полацкай зямлі і курганныя могільнікі ранняга сярэднявечча паўночнай і цэнтральнай Беларусі. Кіраваў экспедыцыямі па вывучэнні Полацка, Заслаўя, Віцебска, Барысава, Лукомля, Лагойска, Копысі. Падрыхтаваў 2 доктараў і 19 кандыдатаў навук. Узначальваў Беларускую асацыяцыю ахвяр палітычных рэпрэсій (1992—1994).

Лаурэат Дзяржаўнай прэміі Беларусі (1990).

Аўтар болей за 490 прац.

Асноўныя публікацыі

  • Археологическая карта Беларуси. — Вып. 2. — Мн., 1971;
  • Ажываюць сівыя стагоддзі. — Мн., 1974;
  • Древний Полоцк: IX—XIII вв. — Мн., 1975;
  • Города Полоцкой земли (IX—XIII вв.). — Мн., 1978;
  • Крывічы: Па матэрыялах раскопак курганоў у Паўночнай Беларусі — Мн., 1992;
  • Старажытныя дзяржавы на тэрыторыі Беларусі. — Мн., 1999;
  • Галасы далёкіх продкаў. — Мн., 1968.;
  • Города Белоруссии по летописям и раскопам (IX—XIII вв.). — Мн. 1975;
  • Гісторыя Беларусі: ад старажытных часоў да канца XIII ст. Вучэб. дапам. — Мн., 1994;
  • Гісторыя Беларусі ў сярэднія вякі: Мн., 1996;
  • Мінск — сталіца ўдзельнага княства Полацкай зямлі // Гісторыя Мінска. — Мн., 2006.

Літаратура

  • Белазаровіч В. А. Гістарыяграфія гісторыі Беларусі: вучэб. дапаможнік; Установа Адукацыі «Гродзенскі Дзярж. Ун-т імя Я. Купалы». — Гродна : ГрДУ, 2006. — 345 с. — ISBN 985-417-858-7.