Фердынанд I Габсбург: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
др r2.7.2) (робат змяніў: el:Φερδινάνδος Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας |
др →Палітыка: вікіфікацыя |
||
Радок 43: | Радок 43: | ||
Як кіраўнік [[Аўстрыя|Аўстрыі]], [[Багемія|Багеміі]] і [[Венгрыя|Каралеўскай Венгрыі]], Фердынанд прыняў палітыку цэнтралізацыі і, агульнага з іншымі манархамі свайго часу, будаўніцтва [[абсалютная манархія|абсалютнай манархіі]]. У [[1527]] ён выдаў канстытуцыю для сваіх спадчынных абласцей і ўсталяваў палітыку на аўстрыйскі лад у [[Прэсбург]]у для Венгрыі, у [[Прага|Празе]] для Багеміі, і ў [[Браславе]] для [[Сілезія|Сілезіі]]. Апазіцыя ў тых царствах вымусіла Фердынанда саступіць незалежнасць гэтых устаноў ад назірання Аўстрыйскім урадам ([[1559]]). |
Як кіраўнік [[Аўстрыя|Аўстрыі]], [[Багемія|Багеміі]] і [[Венгрыя|Каралеўскай Венгрыі]], Фердынанд прыняў палітыку цэнтралізацыі і, агульнага з іншымі манархамі свайго часу, будаўніцтва [[абсалютная манархія|абсалютнай манархіі]]. У [[1527]] ён выдаў канстытуцыю для сваіх спадчынных абласцей і ўсталяваў палітыку на аўстрыйскі лад у [[Прэсбург]]у для Венгрыі, у [[Прага|Празе]] для Багеміі, і ў [[Браславе]] для [[Сілезія|Сілезіі]]. Апазіцыя ў тых царствах вымусіла Фердынанда саступіць незалежнасць гэтых устаноў ад назірання Аўстрыйскім урадам ([[1559]]). |
||
У [[1547]] войскі Багеміі, паўсталі супраць Фердынанда пасля таго, як ён загадаў, ім выступіць супраць нямецкіх пратэстантаў. Пасля захопу Прагі з дапамогай іспанскіх сіл яго брата [[Карл V|Карла V]], ён прыняў зваротныя меры, |
У [[1547]] войскі Багеміі, паўсталі супраць Фердынанда пасля таго, як ён загадаў, ім выступіць супраць нямецкіх пратэстантаў. Пасля захопу Прагі з дапамогай іспанскіх сіл яго брата [[Карл V Габсбург|Карла V]], ён прыняў зваротныя меры, абмяжоўваючы прывілеі гарадоў Багеміі і ўстанаўліваючы новую бюракратыю каралеўскіх службовых асоб, для кіравання гарадскімі ўладамі. Фердынанд быў выступаў супраць пераўтварэнняў. Дапамагаў каталіцкай царкве весці вайну супраць [[пратэстанства]]. Напрыклад, у [[1551]] ён запрасіў [[езуіты|езуітаў]] у [[Горад Вена|Вену]], і ў [[1556]] у Прагу. Нарэшце, у [[1561]] Фердынанд аднавіў Мітраполію Прагі, якая была папярэдне ліквідаваная з-за поспеху пратэстантаў. Фердынанд памёр у Вене, пахаваны ў Празе. |
||
=== Фердынанд у беларускай гісторыі === |
=== Фердынанд у беларускай гісторыі === |
Версія ад 20:52, 14 жніўня 2012
Артыкул вымагае праверкі арфаграфіі Удзельнік, які паставіў шаблон, не пакінуў тлумачэнняў. |
Фердынанд I | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Ferdinand I. | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Карл V | ||||||
Пераемнік | Максіміліян II | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Людовік II | ||||||
Пераемнік | Максіміліян II | ||||||
|
|||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
10 сакавіка 1503 Алькале-дэ-Энарэс, Іспанія |
||||||
Смерць |
25 ліпеня 1564 (61 год) Вена, Свяшчэнная Рымская імперыя |
||||||
Месца пахавання | |||||||
Род | Габсбургі | ||||||
Бацька | Філіп I Кастыльскі | ||||||
Маці | Хуана Вар'ятка | ||||||
Жонка | Ганна Ягелонка | ||||||
Дзеці | Елізавета, Максіміліян, Ганна, Фердынанд, Марыя, Магдалена, Катарына, Элеанора, Маргарыта, Іаан, Барбара, Карл, Урсула, Алена, Іаана | ||||||
Веравызнанне | Каталіцкая Царква | ||||||
Дзейнасць | арыстакрат, манарх, палітык | ||||||
Узнагароды | |||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Фердына́нд I Га́бсбург (10 сакавіка 1503 — 25 ліпеня 1564) — аўстрыйскі эрцгерцаг з 1521, кароль рымлянаў з 1531, імператар Свяшчэннай Рымскай імперыі з 1558.
Актыўны ўдзельнiк барацьбы супраць княжацкай Рэфармацыi ў Германii, якая падрывала пазiцыi iмператарскай улады. Разам з тым, прыхiльнiк памяркоунай рэформы каталiцкай царквы, схiляўся да кампрамiсу з пратэстантамi i гусiтамi, на Трыдэнцкiм саборы (1545—1563) спрабавау дабiцца скасавання цэлiбату i надання мiранам права прычашчацца з чашы. Адзiн з iнiцыятарау заключэння Аўгсбургскага рэлiгiйнага мiру 1555.
Палітыка
Як кіраўнік Аўстрыі, Багеміі і Каралеўскай Венгрыі, Фердынанд прыняў палітыку цэнтралізацыі і, агульнага з іншымі манархамі свайго часу, будаўніцтва абсалютнай манархіі. У 1527 ён выдаў канстытуцыю для сваіх спадчынных абласцей і ўсталяваў палітыку на аўстрыйскі лад у Прэсбургу для Венгрыі, у Празе для Багеміі, і ў Браславе для Сілезіі. Апазіцыя ў тых царствах вымусіла Фердынанда саступіць незалежнасць гэтых устаноў ад назірання Аўстрыйскім урадам (1559).
У 1547 войскі Багеміі, паўсталі супраць Фердынанда пасля таго, як ён загадаў, ім выступіць супраць нямецкіх пратэстантаў. Пасля захопу Прагі з дапамогай іспанскіх сіл яго брата Карла V, ён прыняў зваротныя меры, абмяжоўваючы прывілеі гарадоў Багеміі і ўстанаўліваючы новую бюракратыю каралеўскіх службовых асоб, для кіравання гарадскімі ўладамі. Фердынанд быў выступаў супраць пераўтварэнняў. Дапамагаў каталіцкай царкве весці вайну супраць пратэстанства. Напрыклад, у 1551 ён запрасіў езуітаў у Вену, і ў 1556 у Прагу. Нарэшце, у 1561 Фердынанд аднавіў Мітраполію Прагі, якая была папярэдне ліквідаваная з-за поспеху пратэстантаў. Фердынанд памёр у Вене, пахаваны ў Празе.
Фердынанд у беларускай гісторыі
На венскiм кангрэсе 1515, у вынiку дыпламатычнай мiсii Мiкалая Радзiвiла (сына Мiкалая Старога), якi атрымаў за гэта тытул iмперскага князя, дасягнутая дамоўленасць аб шлюбе Фердынанда з Ганнай Ягелонкай, дачкой чэшскага i вянгеpскага каpаля Уладзiслава Ягелона, унучкай Казiмipа (шлюб заключаны у 1521), i аб магчымасцi пераходу Чэхii i Венгpыi ад Ягелонаў да Габсбургаў. Жыгімонт II Аўгуст быў двойчы (1543—1545 i з 1553) жанаты з дачкамi Фердынанда i Ганны Ягелонкi: Лiзаветай (1526—1545) i Кацярынай (1533—1572), адным з iнiцыятараў гэтых шлюбаў быў Мікалай Радзівіл Чорны. Пасля разгрома Венгрыi туркамi пры Мохачы у 1526 i гiбелi свайго швагра Людовiка II Ягелона Фердынанд абраны каpалём Чэхii i Венгpыi, што выклiкала серыю грамадзянскiх войн памiж прыхiльнiкамi яго i вянгерскага магната Янаша Запольяi, таксама абранага вянгерскiм каралём i падтрыманага Польшчай. Жорстка падавiу рух за незалежнасць Чэхii, спрыяў кансалiдацыi спадчынных уладанняў аўстрыйскiх Габсбургаў у адзiны дзяржаўны комплекс. Карыстаўся папулярнасцю ў “сепаратысцкай” часткi беларуска-лiтоўскага грамадства, якая бачыла ў Габсбургах процiвагу Польшчы. Яго паслы ў Вiльнi у 1528 адзначалi, што лiтоўскiя паны-рада больш спрыяюць Габсбургам, чым палякi, апрача Канстанцiна Астрожскага, якi сiмпатызаваў Запольяi. Выхадцы з ВКЛ непасрэдна ўдзельнiчалi ў ваенных дзеяннях на баку Фердынанда, як, напрыклад, I. Перасветаў, якi ў 1535 быў нават яго паслом да малдаўскага гаспадара Пятра Рарэша. У 1532 Iлья Астрожскi, насуперак рашэнням сойму ВКЛ, прапаноўваў Фердынанду выставiць уласныя ўзброеныя атрады для вайны з Турцыяй. У 1535—1539 у батанiчным садзе Фердынанда ў Празе працаваў Ф. Скарына, па некаторых звестках, быў яго асабiстым лекарам. Шаблон:Літ
Спасылкі
- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Фердынанд I Габсбург
Шаблон:ПА Шаблон:ПА Шаблон:ПА Шаблон:ПА
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Каралінгі — Саксонская дынастыя — Салічная дынастыя — Гогенштаўфены — Вітэльсбахі — Габсбургі |