Іаан Кранштацкі: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Няма тлумачэння праўкі
Радок 1: Радок 1:
[[Выява:Ioann of Kronstadt icon.jpg|thumb|250px|right|Ікона Іаана Кранштадскага]]
[[Выява:Ioann of Kronstadt icon.jpg|thumb|250px|right|Ікона Іаана Кранштадскага]]
{{вызнч|1=Іаан Кранштацкі}} (у міру {{вызн2|1=Іван Ілліч Сергіеў}}) ({{lang-ru|Иоанн Кронштадский}}), [[31 кастрычніка|19 (31) кастрычніка]] [[1829]], [[Сяло Сура|Сура]], [[Архангельская вобласць]] — 20 снежня [[1908]] ([[2 студзеня]] [[1909]]), [[Кранштадт]]) — рускі святы, свяшчэннкі Рускай праваслаўнай царквы, прававеднік, духоўны пісьменнік, член Свяцейшага Сінода.
{{вызнч|1=Іаан Кранштацкі}} (у міру {{вызн2|1=Іван Ілліч Сергіеў}}) ({{lang-ru|Иоанн Кронштадский}}), [[31 кастрычніка|19 (31) кастрычніка]] [[1829]], [[Сяло Сура|Сура]], [[Архангельская вобласць]] — 20 снежня [[1908]] ([[2 студзеня]] [[1909]]), [[Кранштадт]]) — рускі святы, свяшчэннік [[Руская праваслаўная царква|Рускай праваслаўнай царквы]], прававеднік, духоўны пісьменнік, член [[Свяцейшы Сінод|Свяцейшага Сінода]].


Нарадзіўся ў сям'і царкоўнага служыцеля. Згодна з жыццем, у [[1835]] годзе ўбачыў ангела. У 1855 годзе скончыў Санкт-Пецярбургскую духоўную акадземію, ажаніўся і стаў свяшчэннікам кранштадскага сабора Андрэя Первазваннага. У [[1882]] годзе пабудаваў і адкрыў Дом працавітасці — цэлы працоўны гарадок на некалькі тысяч чалавек — месца, дзе працоўныя забяспечваліся жыллём і працай. За сваё жыццё святы Іаан Кранштадскі пабудаваў шмат храмаў і капліц, сельскія школы і дзіцячыя прытулкі, манастыры і начлежкі для бяздомных. У [[1898]] года святы айцец Іяан, у сне ўбачыў Багродзіцу.
Нарадзіўся ў сям'і царкоўнага служыцеля. Згодна з жыццем, у [[1835]] годзе ўбачыў [[ангел]]а. У [[1855]] годзе скончыў [[Санкт-Пецярбургская духоўная акадэмія|Санкт-Пецярбургскую духоўную акадэмію]], ажаніўся і стаў свяшчэннікам кранштадскага сабора Андрэя Первазваннага. У [[1882]] годзе пабудаваў і адкрыў Дом працавітасці — цэлы працоўны гарадок на некалькі тысяч чалавек — месца, дзе працоўныя забяспечваліся жыллём і працай. За сваё жыццё святы Іаан Кранштадскі пабудаваў шмат храмаў і капліц, сельскія школы і дзіцячыя прытулкі, манастыры і начлежкі для бяздомных. У [[1898]] года святы айцец Іяан, у сне ўбачыў Багродзіцу.


У студзені [[1899]] пры Іаана-Прадцечынскім храме «Грамадства рэлігійна-маральнай асветы» на Выбаргскім баку было заснавана «Іаана-Прадцечынскае братэрства цвярозасці».
У студзені [[1899]] пры Іаана-Прадцечынскім храме «Грамадства рэлігійна-маральнай асветы» на Выбаргскім баку было заснавана «Іаана-Прадцечынскае братэрства цвярозасці».
Радок 8: Радок 8:
К гэтаму часу Іаан набыў усерасійскую вядомасць і пачытанне. У асяродку магапісьменных людзей, нават, узнікла секта Іаанітаў, якая сцвярджала, што айцец Іаан - гэта Іісус у другім прышэсці.
К гэтаму часу Іаан набыў усерасійскую вядомасць і пачытанне. У асяродку магапісьменных людзей, нават, узнікла секта Іаанітаў, якая сцвярджала, што айцец Іаан - гэта Іісус у другім прышэсці.


Асабліва Іаан асуджаў Льва Талстога за супрацьхрысціянскую прапаганду. Ён гаворыў, што Леў Талстой у сваім багахульстве так далёка зайшоў, штоо Бог ужо можа не прыняць яго пакаяння. Так і адбылося: Талстой памёр без іспаведзі і прычасця.
Асабліва Іаан асуджаў [[Леў Талстой|Льва Талстога]] за супрацьхрысціянскую прапаганду. Ён гаворыў, што Леў Талстой у сваім багахульстве так далёка зайшоў, штоо Бог ужо можа не прыняць яго пакаяння. Так і адбылося: Талстой памёр без іспаведзі і прычасця.


У 1904 захварэў і стаў рыхтавацца да смерці.
У [[1904]] захварэў і стаў рыхтавацца да смерці.


Святы Іяан Кранштадскі падтрымаў «змагароў Святой Русі» — черносотенцев і арганізацыю — «[[Саюз Рускага Народа]]». Айцец Іаан Кранштадскі стала падтрымліваў Саюз, ён перадаў вялікую па тых порах суму ў 10 тыс. рублёў, быў не толькі фундатарам, але і фармальна стаў членам СРН, уласнаручна напісаўшы заяву пад № 200787. 15 кастрычніка 1907 пастановай Галоўнага Савета СРН ён быў абраны пажыццёвым ганаровым сленам Саюза Рускага Народа.
Святы Іяан Кранштадскі падтрымаў «змагароў Святой Русі» — черносотенцев і арганізацыю — «[[Саюз Рускага Народа]]». Айцец Іаан Кранштадскі стала падтрымліваў Саюз, ён перадаў вялікую па тых порах суму ў 10 тыс. рублёў, быў не толькі фундатарам, але і фармальна стаў членам СРН, уласнаручна напісаўшы заяву пад № 200787. 15 кастрычніка 1907 пастановай Галоўнага Савета СРН ён быў абраны пажыццёвым ганаровым сленам Саюза Рускага Народа.
Радок 18: Радок 18:
Цар [[Мікалай II, імператар расійскі|Мікалай II]] прызначыў Іаана членам Свяцейшага Сінода, але Іаан быў так заняты і лічыў сябе нявартым засядаць сярод архірэяў, што не скарыстаўся такім сваім становішчам і ні разу не прыняў удзел у паседжаннях.
Цар [[Мікалай II, імператар расійскі|Мікалай II]] прызначыў Іаана членам Свяцейшага Сінода, але Іаан быў так заняты і лічыў сябе нявартым засядаць сярод архірэяў, што не скарыстаўся такім сваім становішчам і ні разу не прыняў удзел у паседжаннях.


Памёр ў [[1909]] годзе. Кананізаваны ў ліку праведных Рускай праваслаўнай царквой за мяжой у [[1964]] годзе, а Маскоўскім Патрыярхатам у [[1990]] годзе. Памяць адзначаецца 20 снежня (2 студзеня).
Памёр ў [[1909]] годзе. Кананізаваны ў ліку праведных [[Руская праваслаўная царква за мяжой|Рускай праваслаўнай царквой за мяжой]] у [[1964]] годзе, а [[Маскоўскі Патрыярхат|Маскоўскім Патрыярхатам]] у [[1990]] годзе. Памяць адзначаецца 20 снежня (2 студзеня).


[[Катэгорыя:Праваслаўныя святыя]]
[[Катэгорыя:Праваслаўныя святыя]]

Версія ад 22:24, 8 лютага 2008

Файл:Ioann of Kronstadt icon.jpg
Ікона Іаана Кранштадскага

Шаблон:Вызнч (у міру Шаблон:Вызн2) (руск.: Иоанн Кронштадский), 19 (31) кастрычніка 1829, Сура, Архангельская вобласць — 20 снежня 1908 (2 студзеня 1909), Кранштадт) — рускі святы, свяшчэннік Рускай праваслаўнай царквы, прававеднік, духоўны пісьменнік, член Свяцейшага Сінода.

Нарадзіўся ў сям'і царкоўнага служыцеля. Згодна з жыццем, у 1835 годзе ўбачыў ангела. У 1855 годзе скончыў Санкт-Пецярбургскую духоўную акадэмію, ажаніўся і стаў свяшчэннікам кранштадскага сабора Андрэя Первазваннага. У 1882 годзе пабудаваў і адкрыў Дом працавітасці — цэлы працоўны гарадок на некалькі тысяч чалавек — месца, дзе працоўныя забяспечваліся жыллём і працай. За сваё жыццё святы Іаан Кранштадскі пабудаваў шмат храмаў і капліц, сельскія школы і дзіцячыя прытулкі, манастыры і начлежкі для бяздомных. У 1898 года святы айцец Іяан, у сне ўбачыў Багродзіцу.

У студзені 1899 пры Іаана-Прадцечынскім храме «Грамадства рэлігійна-маральнай асветы» на Выбаргскім баку было заснавана «Іаана-Прадцечынскае братэрства цвярозасці».

К гэтаму часу Іаан набыў усерасійскую вядомасць і пачытанне. У асяродку магапісьменных людзей, нават, узнікла секта Іаанітаў, якая сцвярджала, што айцец Іаан - гэта Іісус у другім прышэсці.

Асабліва Іаан асуджаў Льва Талстога за супрацьхрысціянскую прапаганду. Ён гаворыў, што Леў Талстой у сваім багахульстве так далёка зайшоў, штоо Бог ужо можа не прыняць яго пакаяння. Так і адбылося: Талстой памёр без іспаведзі і прычасця.

У 1904 захварэў і стаў рыхтавацца да смерці.

Святы Іяан Кранштадскі падтрымаў «змагароў Святой Русі» — черносотенцев і арганізацыю — «Саюз Рускага Народа». Айцец Іаан Кранштадскі стала падтрымліваў Саюз, ён перадаў вялікую па тых порах суму ў 10 тыс. рублёў, быў не толькі фундатарам, але і фармальна стаў членам СРН, уласнаручна напісаўшы заяву пад № 200787. 15 кастрычніка 1907 пастановай Галоўнага Савета СРН ён быў абраны пажыццёвым ганаровым сленам Саюза Рускага Народа.

Іаан Кранштадскі па-прароцку прадбачыў кастрычніцкі бунт, а ў адной з сваіх пропаведзяў 1906 г. заявіў, што яўбрэі самі наклікаюць на сябе пагромы, што пагромы — рука Гасподня, каральная габрэяў за цяжкія грахі супраць Бога і Бацькаўшчыны. У той жа час Іаан асуджаў пагромы, напрыклад кішінёўскі пагром.

Цар Мікалай II прызначыў Іаана членам Свяцейшага Сінода, але Іаан быў так заняты і лічыў сябе нявартым засядаць сярод архірэяў, што не скарыстаўся такім сваім становішчам і ні разу не прыняў удзел у паседжаннях.

Памёр ў 1909 годзе. Кананізаваны ў ліку праведных Рускай праваслаўнай царквой за мяжой у 1964 годзе, а Маскоўскім Патрыярхатам у 1990 годзе. Памяць адзначаецца 20 снежня (2 студзеня).