Шкала Бофарта: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
др Bot: + Шаблон:Normdaten |
||
Радок 66: | Радок 66: | ||
[[vls:Beaufortschoale]] |
[[vls:Beaufortschoale]] |
||
[[zh:蒲福風級]] |
[[zh:蒲福風級]] |
||
{{Normdaten |
|||
|PND= |
|||
|LCCN= |
|||
|VIAF= |
|||
|SELIBR= |
|||
|GKD= |
|||
|SWD=4348932-1 |
|||
|WP= |
|||
}} |
Версія ад 18:20, 20 жніўня 2012
Шкала Бафорта — умоўная шкала для вызначэння сілы (хуткасці) ветру па яго ўздзеянню на наземныя прадметы або хваляванню мора.
Шкала была распрацавана англійскім адміралам Ф. Бафортам (англ.: Sir Francis Beaufort, FRS, FRO, FRGS) ў 1805 (1806[1]) годзе і спачатку выкарыстоўвалася толькі ім. У 1874 годзе Пастаянны камітэт Першага метэралагічнага кангрэса прыняў шкалу Бафорта з мэтай выкарыстання ў сусветнай практыцы. Шкала ў наступныя гады неаднаразова змянялася і ўдакладнялася. У 1963[1] годзе Сусветная метэаралагічная арганізацыя прыняла шкалу ў яе сучасным выглядзе.
За нуль шкалы Бафорта прынята хуткасць ветру 0—0,2 м/с, адпавядаючая штылю. Хуткасць ветру вызначаецца на вышыні 10 м над адкрытай роўнай паверхняй.
Гл. таксама
Зноскі
- ↑ а б К. П. Васильев. Бофорта Шкала // Вялікая савецкая энцыклапедыя (руск.)
Літаратура
- Галай И. П. География: термины и понятия: словарь для учащихся и абитуриентов / И. П. Галай, Е. И. Галай. — Мн.: Белакртография, 2011. — С. 212—213. — 223 с. — 1 000 экз. — ISBN 978-985-508-082-5. (руск.)