Крыштаф Станіслаў Завіша: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
→‎Біяграфія: дадатак
др clean up using AWB (7893)
Радок 1: Радок 1:
[[Image:Kryštap Zaviša. Крыштап Завіша.jpg|thumb]]
[[Image:Kryštap Zaviša. Крыштап Завіша.jpg|thumb]]
'''Крыштоф Станіслаў Завіша''' ([[20 красавіка]] [[1660]], в. [[Горка]] [[Слонімскі павет|Слонімскага павету]] — [[15 жніўня]] [[1721]]) — дзяржаўны дзяяч [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]], пісьменнік-мемуарыст. [[Ваявода менскі]] (з [[1720]]).
'''Крыштоф Станіслаў Завіша''' ({{ДН|20|4|1660}}, в. [[Горка]] [[Слонімскі павет|Слонімскага павета]] — {{ДС|15|8|1721}}) — дзяржаўны дзяяч [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]], пісьменнік-мемуарыст. [[Ваявода менскі]] (з [[1720]]).


Трымаў [[Менскае староства|Менскае]] (з [[1685]]) і [[Чачэрскае староства|Чачэрскае]] (з [[1684]]) староствы<ref>[[Вячаслаў Насевіч]]. Завішы // ЭГБ С. 394.</ref>.
Трымаў [[Менскае староства|Менскае]] (з [[1685]]) і [[Чачэрскае староства|Чачэрскае]] (з [[1684]]) староствы<ref>[[Вячаслаў Насевіч]]. Завішы // ЭГБ С. 394.</ref>.
Радок 7: Радок 7:
З шляхецкага роду [[Завішы|Завішаў]] гербу [[Лебедзь (герб)|Лебедзь]], сын [[Андрэй Казімір Завіша|Андрэя Казіміра]] і Аляксандры Агінскай. Па смерці бацькі выхоўваўся дзядзькам вялікім канцлерам літоўскім [[М. А. Агінскі]]м. Навучаўся ў [[Віленская акадэмія|Віленскай акадэміі]], потым у [[Кракаў|Кракаве]].
З шляхецкага роду [[Завішы|Завішаў]] гербу [[Лебедзь (герб)|Лебедзь]], сын [[Андрэй Казімір Завіша|Андрэя Казіміра]] і Аляксандры Агінскай. Па смерці бацькі выхоўваўся дзядзькам вялікім канцлерам літоўскім [[М. А. Агінскі]]м. Навучаўся ў [[Віленская акадэмія|Віленскай акадэміі]], потым у [[Кракаў|Кракаве]].


Браў актыўны ўдзел у палітычны жацці: некалькі разоў абіраўся дэпутатам на соймы, іхны [[маршалак]] у [[1697]], [[1718]] і [[1720]]. Спачатку падтрымліваў караля [[Аўгуст Моцны|Аўгуста Моцнага]], аднак у [[Паўночная вайна|Паўночную вайну]] перайшоў на бок [[Станіслаў Ляшчынскі|Станіслава Ляшчынскага]]<ref>[[Уладзімер Мархель|Уладзімір Мархель]]. Завіша Крыштоф Станіслаў // ЭВКЛ С. 638.</ref>.
Браў актыўны ўдзел у палітычны жацці: некалькі разоў абіраўся дэпутатам на соймы, іхны [[маршалак]] у [[1697]], [[1718]] і [[1720]]. Спачатку падтрымліваў караля [[Аўгуст Моцны|Аўгуста Моцнага]], аднак у [[Паўночная вайна|Паўночную вайну]] перайшоў на бок [[Станіслаў Ляшчынскі|Станіслава Ляшчынскага]]<ref>[[Уладзімір Мархель]]. Завіша Крыштоф Станіслаў // ЭВКЛ С. 638.</ref>.


Пабраўся шлюбам з Тэрэзай Тышкевіч, у выніку чаго атрымаў багаты пасаг. Адзін з асноўных фундатараў капліцы Святога Феліцыяна ў [[Архікафедральны касцёл Імя Найсвяцейшай Панны Марыі (Мінск)|касцёле Імя Найсвяцейшай Панны Марыі]] пры [[Калегіюм езуітаў (Мінск)|калегіюме езуітаў]] у [[Мінск]]у. Па смерці ў ёй жа быў пахаваны<ref>[[Тамара Габрусь]]. [http://media.catholic.by/nv/n15/art11.htm Наша «езуіцкае» барока] // «[[Наша Вера]]» № 1 (15), 2001.</ref>.
Пабраўся шлюбам з Тэрэзай Тышкевіч, у выніку чаго атрымаў багаты пасаг. Адзін з асноўных фундатараў капліцы Святога Феліцыяна ў [[Архікафедральны касцёл Імя Найсвяцейшай Дзевы Марыі, Мінск|касцёле Імя Найсвяцейшай Дзевы Марыі]] пры [[Калегіум езуітаў, Мінск|калегіуме езуітаў]] у [[Мінск]]у. Па смерці ў ёй жа быў пахаваны<ref>[[Тамара Габрусь]]. [http://media.catholic.by/nv/n15/art11.htm Наша «езуіцкае» барока] // «[[Наша Вера]]» № 1 (15), 2001.</ref>.


Бацька [[Ігнацы Завіша|Ігнацыя Завішы]].
Бацька [[Ігнацы Завіша|Ігнацыя Завішы]].
Радок 16: Радок 16:
Аўтар пераробкі італьянскага раману «Любасць бяз зменаў» ([[1688]]), шэрагу прамоваў на соймах, сабраных ягонай дачкой [[Барбара Завіша|Б. Радзівіл]] у кнізе «Водгук прыемных мелодыяў» ([[1728]]) і інш.
Аўтар пераробкі італьянскага раману «Любасць бяз зменаў» ([[1688]]), шэрагу прамоваў на соймах, сабраных ягонай дачкой [[Барбара Завіша|Б. Радзівіл]] у кнізе «Водгук прыемных мелодыяў» ([[1728]]) і інш.


Найбольш значнае з літаратурнай спадчыны К. С. Завішы — ягоныя мемуары, у якіх апісваюцца палітычныя падзеі і шляхецкі побыт Рэчы Паспалітай [[XVII стагоддзе|XVII]]—[[XVIII стагоддзе|XVIII]] стст.
Найбольш значнае з літаратурнай спадчыны К. С. Завішы — яго мемуары, у якіх апісваюцца палітычныя падзеі і шляхецкі побыт Рэчы Паспалітай [[XVII стагоддзе|XVII]]—[[XVIII стагоддзе|XVIII]] стст.


{{Зноскі}}
{{Зноскі}}
Радок 26: Радок 26:


==У Сеціве==
==У Сеціве==

* [http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=oai:www.wbc.poznan.pl:7409&from=http://fbc.pionier.net.pl ''Pamiętniki Krzysztofa Zawiszy, wojewody mińskiego 1666-1721'', wyd. 1862]
* [http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=oai:www.wbc.poznan.pl:7409&from=http://fbc.pionier.net.pl ''Pamiętniki Krzysztofa Zawiszy, wojewody mińskiego 1666-1721'', wyd. 1862]
[http://books.google.pl/books?id=Iu8KAAAAIAAJ&pg=PA439&dq=Pami%C4%99tniki+Krzysztofa+Zawiszy#v=onepage&q=Pami%C4%99tniki%20Krzysztofa%20Zawiszy&f=false]
[http://books.google.pl/books?id=Iu8KAAAAIAAJ&pg=PA439&dq=Pami%C4%99tniki+Krzysztofa+Zawiszy#v=onepage&q=Pami%C4%99tniki%20Krzysztofa%20Zawiszy&f=false]

{{DEFAULTSORT:Завіша Крыштоф Станіслаў}}
{{DEFAULTSORT:Завіша Крыштоф Станіслаў}}

[[Катэгорыя:Асобы]]
[[Катэгорыя:Асобы]]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся 20 красавіка]]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся 20 красавіка]]

Версія ад 21:53, 24 жніўня 2012

Крыштоф Станіслаў Завіша (20 красавіка 1660, в. Горка Слонімскага павета — 15 жніўня 1721) — дзяржаўны дзяяч Рэчы Паспалітай, пісьменнік-мемуарыст. Ваявода менскі1720).

Трымаў Менскае1685) і Чачэрскае1684) староствы[1].

Біяграфія

З шляхецкага роду Завішаў гербу Лебедзь, сын Андрэя Казіміра і Аляксандры Агінскай. Па смерці бацькі выхоўваўся дзядзькам вялікім канцлерам літоўскім М. А. Агінскім. Навучаўся ў Віленскай акадэміі, потым у Кракаве.

Браў актыўны ўдзел у палітычны жацці: некалькі разоў абіраўся дэпутатам на соймы, іхны маршалак у 1697, 1718 і 1720. Спачатку падтрымліваў караля Аўгуста Моцнага, аднак у Паўночную вайну перайшоў на бок Станіслава Ляшчынскага[2].

Пабраўся шлюбам з Тэрэзай Тышкевіч, у выніку чаго атрымаў багаты пасаг. Адзін з асноўных фундатараў капліцы Святога Феліцыяна ў касцёле Імя Найсвяцейшай Дзевы Марыі пры калегіуме езуітаў у Мінску. Па смерці ў ёй жа быў пахаваны[3].

Бацька Ігнацыя Завішы.

Творчасць

Аўтар пераробкі італьянскага раману «Любасць бяз зменаў» (1688), шэрагу прамоваў на соймах, сабраных ягонай дачкой Б. Радзівіл у кнізе «Водгук прыемных мелодыяў» (1728) і інш.

Найбольш значнае з літаратурнай спадчыны К. С. Завішы — яго мемуары, у якіх апісваюцца палітычныя падзеі і шляхецкі побыт Рэчы Паспалітай XVIIXVIII стст.

Зноскі

  1. Вячаслаў Насевіч. Завішы // ЭГБ С. 394.
  2. Уладзімір Мархель. Завіша Крыштоф Станіслаў // ЭВКЛ С. 638.
  3. Тамара Габрусь. Наша «езуіцкае» барока // «Наша Вера» № 1 (15), 2001.

Літаратура

  • Шаблон:Transwiki
    • Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — 684 с.: іл. ISBN 985-11-0314-4.
    • Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т.Т. 3: Гімназіі — Кадэнцыя / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1996. — 527 с.: іл. ISBN 985-11-0041-2.

У Сеціве

[1]