Цішыня: Розніца паміж версіямі
Новая старонка: '[[Image:Noiseaud.png|right|Манафанічныя дарожкі ў аўдыёрэдактары. Верхняя дарожка - цішыня, ніжняя - р...' |
(Няма розніцы)
|
Версія ад 15:23, 18 верасня 2012
Цішыня, ціша — поўная ці частковая гукаў, шуму, іншых раздражняльнікаў слыху. Таксама ў пераносным значэнні словам "цішыня" абазначаюць душэўны спакой, адсутнасць варожасці і да г.п. [1] Часам для кантрасту ў алегорыях цішынёй называюць не поўную адсутнасць гуку, а толькі адносную, напр., бязмоўнасць прыроды, што кантрастуе з шумам мегаполіса. Адносная цішыня карысная для здароўя, таму стомленым і хворым людзям раяць пазбягаць гучных шумаў. Але гукі ў дыяпазоне ад 20 да 60 дб станоўча ўплываюць на чалавека.[2] Лічыцца, што чалавек не можа пачуць абсалютную цішыню, бо ў любым выпадку будзе чуць гук уласнага сэрца. Аўстралійскі псіхолаг-эвалюцыяніст і музыказнаўца Язэп Жарданія лічыць, што для сацыяльных жывёлаў (у тым ліку, для чалавека) цішыня можа з'яўляцца прыкметай небяспекі. Шмат якія сацыяльныя жывёлы выкарыстоўваюць, здавалася б, выпадковыя гукі для камунікацыі. [3] Гэта сумесь розных гукаў, якія суправаджаюць штодзённае жыццё жывёлаў (напр., гукі харчавання), з іх дапамогаю члены групы захоўваюць аўдыёкантакт паміж сабой. Некаторыя сацыяльныя жывёлы ў выпадку небяспекі "цішэюць", сігналізуючы сваім маўчаннем пра сітуацыю. Чарльз Дарвін апісваў такія паводзіны ў групах дзікіх канёў, буйной рагатай жывёлы. [4]