Цэнтральны дом афіцэраў (Мінск): Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Радок 59: Радок 59:
File:Belarus-Minsk-Army Palace and Tank Monument.jpg|Помнік доблесным ваярам танкавай брыгады якія ўступілі першымі ў г.Мінск
File:Belarus-Minsk-Army Palace and Tank Monument.jpg|Помнік доблесным ваярам танкавай брыгады якія ўступілі першымі ў г.Мінск
</gallery></center>
</gallery></center>

{{зноскі}}


== Спасылкі ==
== Спасылкі ==

Версія ад 07:58, 19 верасня 2012

Дом культуры
Цэнтральны дом афіцэраў
Акружны Дом афiцераў
53°54′08,24″ пн. ш. 27°33′51,56″ у. д.HGЯO
Краіна  Беларусь
Горад Сцяг Мінска Мінск; вул. Чырвонаармейская, 3
Архітэктурны стыль Постканструктывізм[1]
Архітэктар Іосіф Рыгоравіч Лангбард
Дата заснавання 1939
Будаўніцтва 19341939 гады
Map
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Цэнтральны дом афіцэраў ў Мінску (першапачаткова Дом Чырвонай Арміі) — помнік савецкай архітэктуры міжваеннага перыяду аўтарства Іосіфа Лангбарда.

Будаўніцтва Дому Чырвонай Арміі было распачата ў 1934 годзе на месцы колішняга архіерэйскага падвор'я ў Мінску на колішняй вуліцы Скобелеўскай (цяпер Чырвонаармейскай). Новы гмах узводзіўся з выкарыстаннем падмуркаў і сценаў былога падвор'я, таму збудаванне мае цікавае вырашэнне: галоўны фасад упрыгожаны магутнымі паўкруглымі пілястрамі на флянгах мае два магутныя рызаліты. Унутры будынка размешчана вялікая колькасць досыць прасторных памяшканняў: тэатральная зала, кіназала, басейн (першы ў Мінску) і іншыя.

Фотагалерэя

Зноскі

  1. А.С. Шамрук. Архітэктура Беларусі XX-пачатку XXI ст.:эвалюцыя стыляў і мастацкіх канцэпцый = Архитектура Беларуси XX-начала XXI в.:эволюция стилей и художественных концепций. — Мн.: Белорус. Наука, 2007. — 335 с. — 2 000 экз. — ISBN 978-985-08-0868-4.

Спасылкі