Галіна Антонаўна Войцік: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
+Катэгорыя:Постаці беларускай філалогіі; +Катэгорыя:Постаці беларускай педагогікі; +Катэгорыя:Публіцысты Беларусі using [[Help:Gadget-Hot... |
др removed Category:Асобы using HotCat |
||
Радок 9: | Радок 9: | ||
{{DEFAULTSORT:Войцік Галіна}} |
{{DEFAULTSORT:Войцік Галіна}} |
||
[[Катэгорыя:Асобы]] |
|||
[[Катэгорыя:Постаці беларускай філалогіі]] |
[[Катэгорыя:Постаці беларускай філалогіі]] |
||
[[Катэгорыя:Постаці беларускай педагогікі]] |
[[Катэгорыя:Постаці беларускай педагогікі]] |
Версія ад 14:15, 24 кастрычніка 2012
Галіна Антонаўна ВОЙЦІК, па мужу ЛУЦКЕВІЧ (1 ліпеня 1927 — 13 жніўня 2007[1]) — беларускі педагог, публіцыст, філолаг.
Дачка Антона Войціка і Зоські Верас. Вучылася ў Віленскай беларускай гімназіі. Скончыла Вільнюскі ўніверсітэт (1950). У 1949-54 працавала ў Гродзенскім педагагічным інстытуце, у 1954-57 і 1961-86 — у Вільнюскім педагагічным інстытуце. Аўтар прац па германістыцы, гістарычных даследаванняў і партрэтаў беларусаў Віленшчыны «Зоська Верас» (1992), «Лявон Луцкевіч» (1999), «Барыс Кіт» (2001), разам з мужам, Л. Луцкевічам, — «Аляксандр Коўш», «Аляксандр Уласаў», «Янка Шутовіч», «Пётра Сергіевіч» (усе 2000), «Канстанцін Галкоўскі», «Мар'ян Пецюкевіч» (абедзве 2001), «Адам Станкевіч», «Антон Антановіч» (абедзве 2002). На беларускую мову пераклала з літоўскай кнігу «Па Віліі» Ч. Кудабы (1992), нарыс «Вучыцца жыць» А. Жэмайцітэ (1988).
Зноскі
Літаратура
- Саламевіч Я. Войцік // ЭГБ у 6 т. Т. 6, кн. ІІ. Мн., 2003.