Венецыя: Розніца паміж версіямі

Венецыя
Герб	Сцяг[d]
Краіна	Італія
Правінцыя	Венета
Каардынаты	45°26′ пн. ш. 12°19′ у. д.HGЯO
Мэр	Luigi Brugnaro[d]
Заснаваны	25 сакавіка 421
Плошча	412 км²
Вышыня цэнтра	2 м
Водныя аб’екты	Венецыянская лагуна і Адрыятычнае мора
Афіцыйная мова	італьянская, венецыянская
Насельніцтва	271,3 чалавек (2004)
Канфесійны склад	католікі, пратэстанты
Часавы пояс	UTC+1 і UTC+2
Тэлефонны код	041
Паштовыя індэксы	30121–30176
Аўтамабільны код	VE
Афіцыйны сайт	comune.venezia.it
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 15:26, 26 кастрычніка 2012

Венецыя (італ.: Venezia, вен.: Venezsia) — горад у Паўночнай Італіі на ўзбярэжжы Адрыятычнага мора. Вядомы перш за ўсё тым, што гістарычная частка размешчана на астравах і каналах. У Сярэднявеччы Венецыя з'яўлялася цэнтрам Венецыянскай рэспублікі, адной з найважнейшых дзяржаў Міжземнамор'я. У цяперашні час буйны турыстычны і прамысловы цэнтр, сталіца рэгіёну Венета і правінцыі Венецыя. Насельніцтва - 270,4 тыс. жыхароў (2009).

Геаграфічнае становішча

Порт на Адрыятычным моры (грузазварот звыш 20 млн тон у год); міжнародны аэрапорт ім. Марка Пола. Гістарычны цэнтр размешчаны на 118 астравах Венецыянскай лагуны, падзеленых 150 каналамі і пратокамі, праз якія перакінута каля 400 мастоў (у тым ліку Рыальта і так званы мост Уздыхаў, абодва ставяцца да канца XVI ст).

Прамыслова-партовая частка Венецыі мацерыковая. Суднабудаванне і сударамонт, каляровая металургія, нафтаперапрацоўчая, хімічная, электратэхнічная, лёгкая прамысловасць. Рамесная вытворчасць мастацкіх вырабаў з шкла (востраў Мурана; музей), карунак (востраў Бурана), мазаікі. Універсітэт, кансерваторыя (1916). Музеі (у тым ліку Галерэя Акадэміі мастацтваў). Першы агульнадаступны оперны тэатр (1637—1812), оперны тэатр «Фенічэ» (1792).

Астраўная Венецыя — марскі курорт, цэнтр міжнароднага турызму сусветнага значэння, месца правядзення міжнародных кінафестываляў, мастацкіх выстаў. Нутрагарадскія перавозкі на маторных суднах, гандолах, баржах. Селішча з V стагоддзя да н. э., горад з пачатку IX ст. З IX—X па XVI стагоддзе — буйны цэнтр пасрэдніцкага гандлю паміж Заходняй Еўропай і Усходам. У сярэднія стагоддзі рэспубліка (з канца XIII ст алігархічная, з дожам на чале) са значнай падуладнай ёй тэрыторыяй. У 1797—1805 і 1815—1866 Венецыя — валоданне Аўстрыі. Уздоўж каналаў і вузкіх крывых вуліц размяшчаюцца багата дэкараваныя цэрквы, палацы. На цэнтральнай плошчы Сан-Марка — сабор (IX—XV стагоддзя), Палац дожаў (XIV—XV стагоддзяў), Старая бібліятэка Сан-Марка (XVI ст), будынкі рэлігійных братэрстваў (скоул), кляштары. Горад і лагуна уключаныя ў спіс Сусветнай спадчыны.

Адміністрацыйны падзел

Венецыянцамі Canalazzo, Гранд-канал (Canal Grande), выгінаючыся S-вобразна праходзіць праз цэнтр Венецыі, вынікаючы старому рэчышчу ракі. Яго бакі, у сваю чаргу, вызначаюць 6 адміністрацыйных раёнаў (sestieri), якія склаліся яшчэ ў сярэднія стагоддзі.