Вук Стэфанавіч Караджыч

Вук Стэфанавіч Караджыч
Вук Стефановић Караџић
Дата нараджэння	7 лістапада 1787(1787-11-07)
Месца нараджэння	сяло Тршыч, Асманская імперыя
Дата смерці	7 лютага 1864(1864-02-07) (76 гадоў)
Месца смерці	Вена, Габсбургская манархія
Месца пахавання	Сабор Святога Міхаіла[d]
Грамадзянства	Асманская імперыя  Княства Сербія
Жонка	Ana Karadžić[d]
Дзеці	Mina Karadžić[d] і Dimitrije Karadžić[d]
Род дзейнасці	мовазнавец, гісторык, перакладчык, пісьменнік, перакладчык Бібліі, дыпламат, збіральнік народных казак, антраполаг, філолаг, этнограф, фалькларыст
Навуковая сфера	лінгвістыка, філалогія, фалькларыстыка, этнаграфія
Месца працы	Бялградскі ўніверсітэт
Альма-матар	Gymnasium of Karlovci[d]
Вядомы як	рэфарматар сербскай мовы, рэфарматар кірыліцы, адзін з заснавальнікаў сербскай літаратурнай мовы
Член у	Таварыства сербскай славеснасці[d] (26 студзеня 1864) Расійская акадэмія навук Пруская акадэмія навук Кракаўскае навуковае таварыства[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Вук Стэфанавіч Караджыч (серб. Вук Стефановић Караџић) (7 лістапада 1787 - 7 лютага 1864) — сербскі лінгвіст, рэфарматар сербскай мовы.

Біяграфія

Нарадзіўся ў Тршычы. Адукацыю атрымаў у Лозніцы, а пасля ў манастыры. Але бацька хутка вярнуў яго дадому, бо ў манастыры ён болей займаўся гаспадаркай, чым вучыўся. Вучыцца ў гімназыі ў Петрыне. Пазней вучыўся ў Белградзе. У хуткім часе захворвае і ад'язджае на лячэнне ў Пешт. Падчас знаходжання ў Вене знаёміцца з Ернеем Капітарам, які дапамагае яму ажыццяўляць запланаванае. Там Караджыч пачаў працу па рэфармаванні мовы і правапісу і ўвядзенні народнай мовы ў мастацкую творчасць. Праз забарону друкавацца ў Сербіі і Аўстрыйскай імперыі з'язджае ў Расію, дзе мае магчымасць працаваць. Пахаваны ў Вене, прах перавезены ў Белград.

Філалагічныя працы

У першай палове 19 стагоддзя Вук Караджыч з дапамогай вядучых тагачасных філолагаў (у тым ліку братоў Грым) і аўстрыйскай улады, якую прадстаўляў Ерней Капітар, рэфармаваў сербскі правапіс. Працы Караджыча, сярод якіх першае (1818) і другое пашыранае (1852) выданні сербскага слоўніка, пераклад Новага запавету (1847), заклалі падмурак сучаснай стандартнай сербскай мовы, а таксама значна паўплывалі на фармаванне сучаснай стандратнай харвацкай мовы. Вук Караджыч намагаўся наблізіць літаратурную мову да народнай, настойваў на прыманні ў літаратурную мову народных элементаў. Прапанаваў перарваць традыцыю пісьмовага маўлення, якое не мае апірышча ў народнай гаворцы, заснаваць новую літаратурную норму на базе жывой мовы. Намагаўся ачысціць сербскую мову ад царкоўнаславянізмаў як ненатуральных элементаў, а базай зрабіць новаштокаўскія дыялекты.

Рэформа кірыліцы

З стараславянскай азбукі Караджыч пераняў 24 літары:

А а	Б б	В в	Г г	Д д	Е е	Ж ж	З з
И и	К к	Л л	М м	Н н	О о	П п	Р р
С с	Т т	У у	Ф ф	Х х	Ц ц	Ч ч	Ш ш

Да іх дадаў: Ј ј, Љ љ, Њ њ, Ћ ћ, Ђ ђ и Џ џ

Вонкавыя спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Вук Стэфанавіч Караджыч