Клецк: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др clean up, replaced: {{вызн|1=Клецк}} → '''Клецк''' using AWB (7893)
Няма тлумачэння праўкі
Радок 70: Радок 70:
{{змест злева}}
{{змест злева}}
== Гісторыя ==
== Гісторыя ==
Паводле археалагічных даследаванняў, пабудаваны ў сяр. 11 ст. Упершыню згадваецца ў 1127 як цэнтр княства (''Клеческ'', ''Кльчьск''). У 14 ст. у складзе [[ВКЛ]].
Паводле археалагічных даследаванняў, пабудаваны ў сярэдзіне [[11 стагоддзе|XI ст.]] Упершыню ўпамінаецца ў летапісах пад [[1127]] г. як цэнтр княства (''Клеческ'', ''Кльчьск'')<ref>Полное собрание русских летописей. Т. 1. – М., 1962. – Стб. 298; Т. 2. — М., 1962. — Стб. 292</ref>. У [[14 стагоддзе|XIV ст.]] у складзе [[ВКЛ]].


=== Клецкая бітва ===
=== Клецкая бітва ===
Радок 99: Радок 99:
== Літаратура ==
== Літаратура ==
* {{крыніцы/ТурЭнцБел-2007|Клецк}};
* {{крыніцы/ТурЭнцБел-2007|Клецк}};
* Полное собрание русских летописей / Академия наук СССР, Институт истории. Т. 1: Лаврентьевская летопись и Суздальская летопись по академическому списку / [под редакцией Е. Ф. Карского]. — М.: Издательство восточной литературы, 1962. — VIII, 577, [3] с.
* Полное собрание русских летописей / Академия наук СССР, Институт истории. Том 2: Ипатьевская летопись. — М.: Издательство восточной литературы, 1962. — XVI, 938, 87 с.


== У Сеціве ==
== У Сеціве ==
{{commonscat|Kletsk}}
{{commonscat|Kletsk}}
* [http://kletsk.moy.su/ Інфастаронка города Клецка]
* [http://kletsk.moy.su/ Інфастаронка города Клецка]

{{зноскі}}


{{Клецкі раён}}
{{Клецкі раён}}

Версія ад 21:54, 8 лістапада 2012

Горад
Клецк
Герб Сцяг
Герб Сцяг
Краіна
Каардынаты
Першая згадка
Вышыня цэнтра
181 м[1]
Насельніцтва
10,2 тыс. чалавек (2009)
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 1793
Паштовы індэкс
222531
СААТА
6225501000
Афіцыйны сайт
kletsk.minsk-region.by  (руск.)
Клецк на карце Беларусі
Клецк (Беларусь)
Клецк
Клецк (Беларусь)
Клецк

Клецк — горад у Мінскай вобласці Беларусі, адміністрацыйны цэнтр Клецкага раёна, на р. Лань. У 140 км да паўднёвага захаду ад Мінска; чыгуначная станцыя на лініі АсіповічыБаранавічы. Аўтадарогамі злучаны з Нясвіжам, Баранавічамі, Слуцкам. Насельніцтва 10,4 тыс. чал. (2006).

Гісторыя

Паводле археалагічных даследаванняў, пабудаваны ў сярэдзіне XI ст. Упершыню ўпамінаецца ў летапісах пад 1127 г. як цэнтр княства (Клеческ, Кльчьск)[2]. У XIV ст. у складзе ВКЛ.

Клецкая бітва

У 1503 г. Клецк быў спалены крымскімі татарамі. У 1506 г. на Беларусь напалі больш за 30000 крымскіх татараў, якіх прывялі Махмат-Гірэй, Біціс-Гірэй і Бурнаш-Салатн. Вялікі князь Аляксандр здолеў сабраць войска. 5 жніўня 1506 г. на рацэ Лань каля Клецка адбылася бітва. Перамога над войскам крымскіх царэвічаў была поўная: 27 тысяч татараў загінулі і патанулі ў рацэ, 3 тысячы трапілі ў палон. Перамога пад Клецкам, на думку гісторыкаў, паклала канец паходам татараў на Беларусь.

Рэфармацыя і новы час

У 15501560-я гады у Клецкім кальвінскім зборы служыў прапаведнікам Сымон Будны. У 1586 створаная Клецкая ардынацыя Радзівілаў. Падчас вайны Расіі з Рэччу Паспалітай (1654—1667) быў моцна разбураны. З 1793 у складзе Расійскай імперыі. У 19 ст. мястэчка, цэнтр воласці Слуцкага павета. Вядомы як гандлёвы цэнтр.

Навейшы час

З 1921 у складзе Польшчы, горад Нясвіжскага павета. У 1920-я працавала Клецкая беларуская гімназія. З 1939 у складзе БССР, з 1940 цэнтр раёна.

Эканоміка

Прадпрыемствы харчовай (малочнай, масласырадзельнай, кансервавай, камбікормавы), дрэваапрацоўчай, лёгкай прамысловасці. Гасцініца «Клецк».

Культура

Клецкі гісторыка-этнаграфічны музей.

Выдатныя мясціны

  • Клецкі касцёл Звеставання Найсвяцейшай Панны Марыі і манастыр дамініканцаў
  • Клецкая Пакроўская царква
  • Клецкі будынак іешывы
  • Клецкія казармы
  • Клецкі шпіталь

Літаратура

  • Клецк // Туристская энциклопедия Беларуси / редкол. Г. П. Пашков [и др.]; под общ. ред. И. И. Пирожника. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2007. — 648 с. ISBN 978-985-11-0384-9;
  • Полное собрание русских летописей / Академия наук СССР, Институт истории. Т. 1: Лаврентьевская летопись и Суздальская летопись по академическому списку / [под редакцией Е. Ф. Карского]. — М.: Издательство восточной литературы, 1962. — VIII, 577, [3] с.
  • Полное собрание русских летописей / Академия наук СССР, Институт истории. Том 2: Ипатьевская летопись. — М.: Издательство восточной литературы, 1962. — XVI, 938, 87 с.

У Сеціве

Зноскі

  1. GeoNames — 2005. Праверана 9 ліпеня 2017.
  2. Полное собрание русских летописей. Т. 1. – М., 1962. – Стб. 298; Т. 2. — М., 1962. — Стб. 292