Озія (цар іўдзейскі): Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
др робат дадаў: es:Ozías |
арфаграфія |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
[[File:Rembrandt Harmensz. van Rijn 032.jpg|right|thumb|250px|''Цар Озія, які захварэў на праказу'', [[Рэмбрант]], 1635.]] |
[[File:Rembrandt Harmensz. van Rijn 032.jpg|right|thumb|250px|''Цар Озія, які захварэў на праказу'', [[Рэмбрант]], 1635.]] |
||
'''Озія''' ({{lang-he|עֻזִּיָּהוּ}}, што значыць ''Мая моц – Іегова'';{{lang-el|Οζίας}}; {{lang-la|Ozias}}), таксама вядомы як '''Азарыя''' ({{lang-he|עֲזַרְיָה}} {{lang-el|Αζαρις}}; {{lang-la|Azarias}}) – |
'''Озія''' ({{lang-he|עֻזִּיָּהוּ}}, што значыць ''Мая моц – Іегова'';{{lang-el|Οζίας}}; {{lang-la|Ozias}}), таксама вядомы як '''Азарыя''' ({{lang-he|עֲזַרְיָה}} {{lang-el|Αζαρις}}; {{lang-la|Azarias}}) – дзясяты цар [[Іудзейскае царства|Іўдзейскага царства]], сын [[Амасія, цар іудзейскі|Амасіі]]. Згодна [[Біблія|Бібліі]] стаў царом ва ўзросце 16 год і панаваў на працягу 52 год, гады яго кіравання над Іўдзеяй – з 791 па 740 да н.э. У гады яго валадарства Іўдзейскае царства дасягнула перыяду росквіту. |
||
Озія |
Озія характарызуецца як багабаязлівы цар, які падтрымліваў служэнне Адзінаму [[Бог]]у. Падчас эканамічнага ўздыму краіны сабраў вялізнае па тых часах войска ў 300 000 чалавек, з якім скарыў суседнія варожыя народы: [[Філістымляне|Філістымлян]], [[Арабы|Аравіцян]], [[Аманіцяне|Аманіцян]]. Адбудаваў вежы [[Іерусалім]]а, а таксама шматлікія вежы і замкі па ўсяму царству. Адначасова падтрымліваў [[земляробства]] ў краіне. У Іерусаліме цар назапасіў вялікую колькасць вайсковай амуніцыі, а таксама пабудаваў ваенныя машыны. Слава пра яго багацце і моц распаўсюдзілася далёка за межы [[Палесціна|Палесціны]]. |
||
У апошнія гады жыцця з-за вялікай славы яго сэрца ўзганарылася. Цар уздумаў у |
У апошнія гады жыцця з-за вялікай славы яго сэрца ўзганарылася. Цар уздумаў у Іерусалімскім Храме прынесці ахвяру, для чаго ўвайшоў у Святое Храма, што маглі рабіць толькі першасвятары. [[Іўдаізм|Іўдзейскія]] святары малілі цара не рабіць такога бясчынства, але цар з ахвярніцай увайшоў у Святое. У гэты момант Озія быў паражоны [[Лепра|праказай]]. Апошнія гады свайго жыцця згодна ізраільскіх законаў наконт праказы цар жыў у асобным доме, у той час як краінай кіраваў яго сын [[Іяфам, цар іудзейскі|Іяфам]]. |
||
Пахаваны цар у |
Пахаваны цар у Іерусаліме, але асобна ад магіл продкаў, таму што гаварылі, што "ён пракажоны". У год смерці Озіі быў пакліканы на служэнне [[прарок]] [[Ісайя, прарок|Ісайя]]. |
||
Прарок [[Амас]] паведамляе, што падчас валадарання Озіі ў |
Прарок [[Амас]] паведамляе, што падчас валадарання Озіі ў Іўдзеі адбыўся [[землятрус]]. Згодна [[археалогія|археалагічным]] даследаванням землятрус мог адбыцца ў Палесціне каля 760 г. да н.э. |
||
У [[1931]] была знойдзена так званая "таблічка Озіі". На ёй на старажытнаяўрэйскай мове напісана: "Тут ляжаць косці Озіі. Не адчыняць." Вучоныя адносяць таблічку да 30-70 гадоў н.э. і звязваюць яе напісанне з перапахаваннем Озіі падчас перабудовы другога Храма. |
У [[1931]] была знойдзена так званая "таблічка Озіі". На ёй на старажытнаяўрэйскай мове напісана: "Тут ляжаць косці Озіі. Не адчыняць." Вучоныя адносяць таблічку да 30-70 гадоў н.э. і звязваюць яе напісанне з перапахаваннем Озіі падчас перабудовы другога Храма. |
||
Радок 15: | Радок 15: | ||
[[Катэгорыя:Асобы]] |
[[Катэгорыя:Асобы]] |
||
[[Катэгорыя:Цары |
[[Катэгорыя:Цары іўдзейскія]] |
||
[[ca:Azarià]] |
[[ca:Azarià]] |
||
[[de:Asarja]] |
[[de:Asarja]] |
Версія ад 21:25, 14 лістапада 2012
Озія (іўр.: עֻזִּיָּהוּ, што значыць Мая моц – Іегова;грэч. Οζίας; лац.: Ozias), таксама вядомы як Азарыя (іўр.: עֲזַרְיָה грэч. Αζαρις; лац.: Azarias) – дзясяты цар Іўдзейскага царства, сын Амасіі. Згодна Бібліі стаў царом ва ўзросце 16 год і панаваў на працягу 52 год, гады яго кіравання над Іўдзеяй – з 791 па 740 да н.э. У гады яго валадарства Іўдзейскае царства дасягнула перыяду росквіту.
Озія характарызуецца як багабаязлівы цар, які падтрымліваў служэнне Адзінаму Богу. Падчас эканамічнага ўздыму краіны сабраў вялізнае па тых часах войска ў 300 000 чалавек, з якім скарыў суседнія варожыя народы: Філістымлян, Аравіцян, Аманіцян. Адбудаваў вежы Іерусаліма, а таксама шматлікія вежы і замкі па ўсяму царству. Адначасова падтрымліваў земляробства ў краіне. У Іерусаліме цар назапасіў вялікую колькасць вайсковай амуніцыі, а таксама пабудаваў ваенныя машыны. Слава пра яго багацце і моц распаўсюдзілася далёка за межы Палесціны.
У апошнія гады жыцця з-за вялікай славы яго сэрца ўзганарылася. Цар уздумаў у Іерусалімскім Храме прынесці ахвяру, для чаго ўвайшоў у Святое Храма, што маглі рабіць толькі першасвятары. Іўдзейскія святары малілі цара не рабіць такога бясчынства, але цар з ахвярніцай увайшоў у Святое. У гэты момант Озія быў паражоны праказай. Апошнія гады свайго жыцця згодна ізраільскіх законаў наконт праказы цар жыў у асобным доме, у той час як краінай кіраваў яго сын Іяфам.
Пахаваны цар у Іерусаліме, але асобна ад магіл продкаў, таму што гаварылі, што "ён пракажоны". У год смерці Озіі быў пакліканы на служэнне прарок Ісайя.
Прарок Амас паведамляе, што падчас валадарання Озіі ў Іўдзеі адбыўся землятрус. Згодна археалагічным даследаванням землятрус мог адбыцца ў Палесціне каля 760 г. да н.э.
У 1931 была знойдзена так званая "таблічка Озіі". На ёй на старажытнаяўрэйскай мове напісана: "Тут ляжаць косці Озіі. Не адчыняць." Вучоныя адносяць таблічку да 30-70 гадоў н.э. і звязваюць яе напісанне з перапахаваннем Озіі падчас перабудовы другога Храма.