Озія (цар іўдзейскі): Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
MerlIwBot (размовы | уклад)
др робат дадаў: es:Ozías
арфаграфія
Радок 1: Радок 1:
[[File:Rembrandt Harmensz. van Rijn 032.jpg|right|thumb|250px|''Цар Озія, які захварэў на праказу'', [[Рэмбрант]], 1635.]]
[[File:Rembrandt Harmensz. van Rijn 032.jpg|right|thumb|250px|''Цар Озія, які захварэў на праказу'', [[Рэмбрант]], 1635.]]
'''Озія''' ({{lang-he|עֻזִּיָּהוּ}}, што значыць ''Мая моц – Іегова'';{{lang-el|Οζίας}}; {{lang-la|Ozias}}), таксама вядомы як '''Азарыя''' ({{lang-he|עֲזַרְיָה}} {{lang-el|Αζαρις}}; {{lang-la|Azarias}}) – дзесяты цар [[Іудзейскае царства|Іудзейскага царства]], сын [[Амасія, цар іудзейскі|Амасіі]]. Згодна [[Біблія|Бібліі]] стаў царом ва ўзросце 16 год і панаваў на працягу 52 год, гады яго кіравання над Іудзеяй – з 791 па 740 да н.э. У гады яго валадарства Іудзейскае царства дасягнула перыяду росквіту.
'''Озія''' ({{lang-he|עֻזִּיָּהוּ}}, што значыць ''Мая моц – Іегова'';{{lang-el|Οζίας}}; {{lang-la|Ozias}}), таксама вядомы як '''Азарыя''' ({{lang-he|עֲזַרְיָה}} {{lang-el|Αζαρις}}; {{lang-la|Azarias}}) – дзясяты цар [[Іудзейскае царства|Іўдзейскага царства]], сын [[Амасія, цар іудзейскі|Амасіі]]. Згодна [[Біблія|Бібліі]] стаў царом ва ўзросце 16 год і панаваў на працягу 52 год, гады яго кіравання над Іўдзеяй – з 791 па 740 да н.э. У гады яго валадарства Іўдзейскае царства дасягнула перыяду росквіту.


Озія характаразуецца як багабаязлівы цар, які падтрымліваў служэнне Адзінаму [[Бог]]у. Падчас эканамічнага ўздыму краіны сабрал вялізнае па тых часах войска ў 300 000 чалавек, з якім скарыў суседнія варожыя народы: [[Філістымляне|Філістымлян]], [[Арабы|Аравіцян]], [[Аманіцяне|Аманіцян]]. Адбудаваў вежы [[Ерусалім]]а, а таксама шматлікія вежы і замкі па ўсяму царству. Адначасова падтрымліваў [[земляробства]] ў краіне. У Ерусаліме цар назапасіў вялікую колькасць вайсковай амуніцыі, а таксама пабудаваў ваенныя машыны. Слава пра яго багацце і моц распаўсюдзілася далёка за межы [[Палестына|Палестыны]].
Озія характарызуецца як багабаязлівы цар, які падтрымліваў служэнне Адзінаму [[Бог]]у. Падчас эканамічнага ўздыму краіны сабраў вялізнае па тых часах войска ў 300 000 чалавек, з якім скарыў суседнія варожыя народы: [[Філістымляне|Філістымлян]], [[Арабы|Аравіцян]], [[Аманіцяне|Аманіцян]]. Адбудаваў вежы [[Іерусалім]]а, а таксама шматлікія вежы і замкі па ўсяму царству. Адначасова падтрымліваў [[земляробства]] ў краіне. У Іерусаліме цар назапасіў вялікую колькасць вайсковай амуніцыі, а таксама пабудаваў ваенныя машыны. Слава пра яго багацце і моц распаўсюдзілася далёка за межы [[Палесціна|Палесціны]].


У апошнія гады жыцця з-за вялікай славы яго сэрца ўзганарылася. Цар уздумаў у Ерусалімскім Храме прынесці ахвяру, для чаго ўвайшоў у Святое Храма, што маглі рабіць толькі першасвятары. [[Іудаізм|Іудзейскія]] святары малілі цара не рабіць такога бясчынства, але цар з ахвярніцай увайшоў у Святое. У гэты момант Озія быў паражоны [[Лепра|праказай]]. Апошнія гады свайго жыцця згодна ізраільскіх законаў наконт праказы цар жыў у асобным доме, у той час як краінай кіраваў яго сын [[Іяфам, цар іудзейскі|Іяфам]].
У апошнія гады жыцця з-за вялікай славы яго сэрца ўзганарылася. Цар уздумаў у Іерусалімскім Храме прынесці ахвяру, для чаго ўвайшоў у Святое Храма, што маглі рабіць толькі першасвятары. [[Іўдаізм|Іўдзейскія]] святары малілі цара не рабіць такога бясчынства, але цар з ахвярніцай увайшоў у Святое. У гэты момант Озія быў паражоны [[Лепра|праказай]]. Апошнія гады свайго жыцця згодна ізраільскіх законаў наконт праказы цар жыў у асобным доме, у той час як краінай кіраваў яго сын [[Іяфам, цар іудзейскі|Іяфам]].


Пахаваны цар у Ерусаліме, але асобна ад магіл продкаў, таму што гаварылі, што "ён пракажоны". У год смерці Озіі быў пакліканы на служэнне [[прарок]] [[Ісайя, прарок|Ісайя]].
Пахаваны цар у Іерусаліме, але асобна ад магіл продкаў, таму што гаварылі, што "ён пракажоны". У год смерці Озіі быў пакліканы на служэнне [[прарок]] [[Ісайя, прарок|Ісайя]].


Прарок [[Амас]] паведамляе, што падчас валадарання Озіі ў Іудзее адбыўся [[землятрус]]. Згодна [[археалогія|археалагічным]] даследванням землятрус мог адбыцца ў Палестыне каля 760 г. да н.э.
Прарок [[Амас]] паведамляе, што падчас валадарання Озіі ў Іўдзеі адбыўся [[землятрус]]. Згодна [[археалогія|археалагічным]] даследаванням землятрус мог адбыцца ў Палесціне каля 760 г. да н.э.


У [[1931]] была знойдзена так званая "таблічка Озіі". На ёй на старажытнаяўрэйскай мове напісана: "Тут ляжаць косці Озіі. Не адчыняць." Вучоныя адносяць таблічку да 30-70 гадоў н.э. і звязваюць яе напісанне з перапахаваннем Озіі падчас перабудовы другога Храма.
У [[1931]] была знойдзена так званая "таблічка Озіі". На ёй на старажытнаяўрэйскай мове напісана: "Тут ляжаць косці Озіі. Не адчыняць." Вучоныя адносяць таблічку да 30-70 гадоў н.э. і звязваюць яе напісанне з перапахаваннем Озіі падчас перабудовы другога Храма.
Радок 15: Радок 15:


[[Катэгорыя:Асобы]]
[[Катэгорыя:Асобы]]
[[Катэгорыя:Цары іудзейскія]]
[[Катэгорыя:Цары іўдзейскія]]
[[ca:Azarià]]
[[ca:Azarià]]
[[de:Asarja]]
[[de:Asarja]]

Версія ад 21:25, 14 лістапада 2012

Цар Озія, які захварэў на праказу, Рэмбрант, 1635.

Озія (іўр.: עֻזִּיָּהוּ, што значыць Мая моц – Іегова;грэч. Οζίας; лац.: Ozias), таксама вядомы як Азарыя (іўр.: עֲזַרְיָה грэч. Αζαρις; лац.: Azarias) – дзясяты цар Іўдзейскага царства, сын Амасіі. Згодна Бібліі стаў царом ва ўзросце 16 год і панаваў на працягу 52 год, гады яго кіравання над Іўдзеяй – з 791 па 740 да н.э. У гады яго валадарства Іўдзейскае царства дасягнула перыяду росквіту.

Озія характарызуецца як багабаязлівы цар, які падтрымліваў служэнне Адзінаму Богу. Падчас эканамічнага ўздыму краіны сабраў вялізнае па тых часах войска ў 300 000 чалавек, з якім скарыў суседнія варожыя народы: Філістымлян, Аравіцян, Аманіцян. Адбудаваў вежы Іерусаліма, а таксама шматлікія вежы і замкі па ўсяму царству. Адначасова падтрымліваў земляробства ў краіне. У Іерусаліме цар назапасіў вялікую колькасць вайсковай амуніцыі, а таксама пабудаваў ваенныя машыны. Слава пра яго багацце і моц распаўсюдзілася далёка за межы Палесціны.

У апошнія гады жыцця з-за вялікай славы яго сэрца ўзганарылася. Цар уздумаў у Іерусалімскім Храме прынесці ахвяру, для чаго ўвайшоў у Святое Храма, што маглі рабіць толькі першасвятары. Іўдзейскія святары малілі цара не рабіць такога бясчынства, але цар з ахвярніцай увайшоў у Святое. У гэты момант Озія быў паражоны праказай. Апошнія гады свайго жыцця згодна ізраільскіх законаў наконт праказы цар жыў у асобным доме, у той час як краінай кіраваў яго сын Іяфам.

Пахаваны цар у Іерусаліме, але асобна ад магіл продкаў, таму што гаварылі, што "ён пракажоны". У год смерці Озіі быў пакліканы на служэнне прарок Ісайя.

Прарок Амас паведамляе, што падчас валадарання Озіі ў Іўдзеі адбыўся землятрус. Згодна археалагічным даследаванням землятрус мог адбыцца ў Палесціне каля 760 г. да н.э.

У 1931 была знойдзена так званая "таблічка Озіі". На ёй на старажытнаяўрэйскай мове напісана: "Тут ляжаць косці Озіі. Не адчыняць." Вучоныя адносяць таблічку да 30-70 гадоў н.э. і звязваюць яе напісанне з перапахаваннем Озіі падчас перабудовы другога Храма.