Касцёл Найсвяцейшай Дзевы Марыі і кляштар францысканцаў (Ашмяны): Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
др removed Category:Колішнія кляштара Беларусі; added Category:Колішнія кляштары Беларусі using HotCat |
|||
Радок 13: | Радок 13: | ||
[[Катэгорыя:Храмы Ашмян]] |
[[Катэгорыя:Храмы Ашмян]] |
||
[[Катэгорыя:Колішнія касцёлы Беларусі]] |
[[Катэгорыя:Колішнія касцёлы Беларусі]] |
||
[[Катэгорыя:Колішнія |
[[Катэгорыя:Колішнія кляштары Беларусі]] |
||
[[Катэгорыя:Збудаванні Беларусі ў стылі класіцызм]] |
[[Катэгорыя:Збудаванні Беларусі ў стылі класіцызм]] |
Версія ад 20:50, 1 студзеня 2013
Касцёл Найсвяцейшай Дзевы Марыі і кляштар францысканцаў у Старой Ашмяне (зараз ускраек горада Ашмяны) з'явіліся на мяжы 14 і 15 ст.. Першая згадка, якая з пэўнасцю звязаная з храмам у Старой Ашмяне, адносіцца да 1407 г., калі Войцех Манівід запісаў яму падданых у вёсцы Мірклішкі[1]. Захаваўся таксама дакумент 1497 г., якім пэўны Юрый Яновіч запісвае фундуш «да Блаславёнай Панны ў Старой Ашмяне да канвента братоў ордэну святога Францыска»[2]. Такім чынам згадкі ў літаратуры, пачынаючы з 19 ст., што кляштар заснаваны ў 1505 г. Аляксандрам Ягелончыкам, яўна памылковыя; праўдападобна, Аляксандр проста дадаткова фундаваў гэты кляштар. Пасля падзелу францысканскага ордэна ў 1517 Ашмянскі кляштар падпарадкоўваўся Літоўскай кантраце Польска-Чэшскай правінцыі францысканцаў канвентуальных[3]. У інвентары касцёла 1585 сярод кніг упамінаецца антыфанар (кніга літургічных спеваў) на пергаменце.
Найстарэйшыя часткі сучаснай руіны (ніжняя частка сцен ва ўсходняй палове храма) адносяцца да гатычнага стылю і з'яўляюцца рэштамі касцёла, узведзенага, праўдападобна, у кан. 15–пач. 16 ст.[4] Падчас вайны ў сярэдзіне 17 ст. драўляныя будынкі кляштара былі знішчаныя пажарам, але ў хуткім часе адноўленыя, а касцёл перароблены і патынкаваны. У 1812 касцёльны будынак быў часткова разбураны, у 1822 адбудаваны у стылі класіцызму. У 1845 кляштар закрыты, кляштарныя будынкі знішчаныя, а касцёл перароблены на склад, затым пашкоджаны ў войнах, у цяперашні час у руінах.
Зноскі
- ↑ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji wileńskiej / Codex diplomaticus ecclesiae cathedralis necnon Dioeceseos Vilnensis. T. 1, Krakow, 1948. Дакумент №46
- ↑ Ibid., Дакумент №448
- ↑ K. Kantak. Najważniejsze rękopisy franciszkańskie bibliotek wileńskich, Ateneum Wileńskie, 1928, 14.
- ↑ А. Кушнярэвіч, А. Брыль. Готыка ў Ашмянах, Бел. гіст. час. №10, 2010.
Спасылкі
- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Касцёл Найсвяцейшай Дзевы Марыі і кляштар францысканцаў (Ашмяны)