Фінікія: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
дрНяма тлумачэння праўкі |
др ++ |
||
| Радок 1: | Радок 1: | ||
{{вызнч|1=Фінікі{{*}}я}}, паводле [[Біблія|Бібліі]] {{вызн2|1=Ханаанская зямля}} |
{{вызнч|1=Фінікі{{*}}я}}, паводле [[Біблія|Бібліі]] {{вызн2|1=Ханаанская зямля}} — старажытная краіна Блізкага Усходу, [[рабаўладальніцкі лад|рабаўладальніцкая]] [[дзяржава]] ў паўночнай і цэнтральнай частцы ўсходняга ўзбярэжжа Міжземнага мора (узбярэжжа сучасных Сірыі і Лівана). Існавала з канца 3-га тыс. да н.э. да 7 ст. да н.э. |
||
Тэрыторыя заселеная з глыбокай старажытнасці. Этнічны склад насельніцтва мяшаны. У канцы 3-га тыс. да н.э. узніклі гарады-дзяржавы: [[ |
Тэрыторыя заселеная з глыбокай старажытнасці. Этнічны склад насельніцтва мяшаны. У канцы 3-га тыс. да н.э. — пачатку 2-га тыс. да н.э. тут пачало складвацца класавае грамадства, узніклі гарады-дзяржавы: Угарыт (цяпер [[Гас-Шамра]]), Арвід ([[Арад]]), Берута ([[Бейрут]]), Гебал ([[Бібл]]), Сідон ([[Сайда]]), Цір ([[Сур]]), якія вялі паміж сабой барацьбу за гегемонію ў Фінікіі. Асноўныя заняткі насельніцтва: земляробства, рыбалоўства, рамёствы. Вёўся марскі гандаль з Егіптам. |
||
У сяр. 2-га тыс. да н.э. Егіпет заваяваў усё [[Міжземнамор'е#Вобласці|Усходняе Міжземнамор'е]]. За панаванне над Фінікіяй у 14 ст. да н.э. з Егіптам змагалася [[Хецкае царства]], і заняло, у выніку, паўночную частку Фінікіі. Пасля аслаблення егіпецкай і хецкай дзяржаваў у канцы 2-га тыс. да н.э. фінікійскія гарады атрымалі магчымасць самастойнага развіцця. Былі заснаваныя фінікійскія калоніі на Кіпры, Сіцыліі і Сардзініі, у Іспаніі, на поўдні Францыі, на поўначы Афрыкі (Карфаген, Утыка). Развівалася рабаўладальніцкая гаспадарка, памацнеў марскі гандаль, пашырылася [[ліхвярства]], звязанае з гандлем. |
У сяр. 2-га тыс. да н.э. Егіпет заваяваў усё [[Міжземнамор'е#Вобласці|Усходняе Міжземнамор'е]]. За панаванне над Фінікіяй у 14 ст. да н.э. з Егіптам змагалася [[Хецкае царства]], і заняло, у выніку, паўночную частку Фінікіі. У пачатку 12 ст. да н.э. гарады Фінікіі пядвергліся апусташэнню розных блізкаўсходніх плямён. Пасля аслаблення егіпецкай і хецкай дзяржаваў у канцы 2-га тыс. да н.э. фінікійскія гарады атрымалі магчымасць самастойнага развіцця. Былі заснаваныя фінікійскія калоніі на Кіпры, Сіцыліі і Сардзініі, у Іспаніі, на поўдні Францыі, на поўначы Афрыкі ([[Карфаген]], Утыка). Развівалася рабаўладальніцкая гаспадарка, памацнеў марскі гандаль, пашырылася [[ліхвярства]], звязанае з гандлем. Рамяство, гандаль і мараходства Фінікіі дасягнулі высокага развіцця і маюць сусветнае значэнне. У Фінікіі створана першая сістэма алфавітнага пісьма. |
||
У 7 ст. да н.э. захоплена [[Асірыя]]й, пасля падзення той — пад уладай [[Вавілонія|Вавілоніі]], з 6 ст. да н.э. — [[Старажытная Персія|Персіі]]. У 332 да н.э. заваяваная [[Аляксандр Македонскі|Аляксандрам Македонскім]]. |
У 7 ст. да н.э. захоплена [[Асірыя]]й, пасля падзення той — пад уладай [[Вавілонія|Вавілоніі]], з 6 ст. да н.э. — [[Старажытная Персія|Персіі]]. У 332 да н.э. заваяваная [[Аляксандр Македонскі|Аляксандрам Македонскім]]. Нягледзячы на гэта, у эліністычныя і рымскія часы яе гарады захоўвалі самакіраўніцтва, чаканілі манету і захоўвалі сваё гандлёва-эканамічнае значэнне аж да часоў ранняй [[Візантыя|Візантыі]]. |
||
{{літ|{{крыніцы/БелСЭ|10}} С.598.}} |
{{літ|1=|{{крыніцы/СкарынаТв|152}}|{{крыніцы/БелСЭ|10}} С. 598.|Від=Б}} |
||
[[{{ns:category}}:дзяржавы старажытнасці]] |
[[{{ns:category}}:дзяржавы старажытнасці]] |
||
Версія ад 22:30, 10 красавіка 2008
Шаблон:Вызнч, паводле Бібліі Шаблон:Вызн2 — старажытная краіна Блізкага Усходу, рабаўладальніцкая дзяржава ў паўночнай і цэнтральнай частцы ўсходняга ўзбярэжжа Міжземнага мора (узбярэжжа сучасных Сірыі і Лівана). Існавала з канца 3-га тыс. да н.э. да 7 ст. да н.э.
Тэрыторыя заселеная з глыбокай старажытнасці. Этнічны склад насельніцтва мяшаны. У канцы 3-га тыс. да н.э. — пачатку 2-га тыс. да н.э. тут пачало складвацца класавае грамадства, узніклі гарады-дзяржавы: Угарыт (цяпер Гас-Шамра), Арвід (Арад), Берута (Бейрут), Гебал (Бібл), Сідон (Сайда), Цір (Сур), якія вялі паміж сабой барацьбу за гегемонію ў Фінікіі. Асноўныя заняткі насельніцтва: земляробства, рыбалоўства, рамёствы. Вёўся марскі гандаль з Егіптам.
У сяр. 2-га тыс. да н.э. Егіпет заваяваў усё Усходняе Міжземнамор'е. За панаванне над Фінікіяй у 14 ст. да н.э. з Егіптам змагалася Хецкае царства, і заняло, у выніку, паўночную частку Фінікіі. У пачатку 12 ст. да н.э. гарады Фінікіі пядвергліся апусташэнню розных блізкаўсходніх плямён. Пасля аслаблення егіпецкай і хецкай дзяржаваў у канцы 2-га тыс. да н.э. фінікійскія гарады атрымалі магчымасць самастойнага развіцця. Былі заснаваныя фінікійскія калоніі на Кіпры, Сіцыліі і Сардзініі, у Іспаніі, на поўдні Францыі, на поўначы Афрыкі (Карфаген, Утыка). Развівалася рабаўладальніцкая гаспадарка, памацнеў марскі гандаль, пашырылася ліхвярства, звязанае з гандлем. Рамяство, гандаль і мараходства Фінікіі дасягнулі высокага развіцця і маюць сусветнае значэнне. У Фінікіі створана першая сістэма алфавітнага пісьма.
У 7 ст. да н.э. захоплена Асірыяй, пасля падзення той — пад уладай Вавілоніі, з 6 ст. да н.э. — Персіі. У 332 да н.э. заваяваная Аляксандрам Македонскім. Нягледзячы на гэта, у эліністычныя і рымскія часы яе гарады захоўвалі самакіраўніцтва, чаканілі манету і захоўвалі сваё гандлёва-эканамічнае значэнне аж да часоў ранняй Візантыі.