Прарок: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
др r2.7.2) (робат дадаў: ga:Fáidh |
др r2.7.3) (робат дадаў: te:ప్రవక్త |
||
Радок 81: | Радок 81: | ||
[[sw:Nabii]] |
[[sw:Nabii]] |
||
[[ta:இறைவாக்கினர்]] |
[[ta:இறைவாக்கினர்]] |
||
[[te:ప్రవక్త]] |
|||
[[th:ผู้เผยพระวจนะ]] |
[[th:ผู้เผยพระวจนะ]] |
||
[[tl:Propeta]] |
[[tl:Propeta]] |
Версія ад 00:11, 8 студзеня 2013
Праро́к (бібл. грэч. προφήτης) — чалавек, які абвяшчае, паведамляе людзям словы Бога.
Прарок адчувае ўнутры сябе голас, які заклікае яго да дзейнасці. Біблейскія прарокі бачылі развіццё чалавецтва на многія тысячы гадоў наперад і казалі ад імя Бога пра Бога.
Пад словам «прарок» разумеюць, па-першае, чалавека, які прадказвае будучыню, па-другое чалавека, які перадае слова настаўлення, навучання і суцяшэння праз натхненне Духам Святым.
Прарокі, праца і словы якіх вядомы з Пісання, — гэта Енох, Ной, Аўраам, Майсей, Аарон, Марыям, Дэбора, Самуіл, Давід, Саламон, Данііл, Ілья, вялікія і малыя прарокі (Езекііль, Ісайя, Ерамія, Міхей і інш.) — аўтары прароцкіх кніг і інш. Свяшчэннае Пісанне сведчыць аб тым, што праз прарокаў гаварыў Святы Дух, і кнігі, напісаныя імі, створаны праз натхненне Духа Божага, «бо ніколі прароцтва не было агалошана з волі людской, а паведамлялі яго святыя Божыя мужы, натхнёныя Духам Святым».
«Прарок бачыць тое, чаго іншыя не заўважаюць. Прарок прадказвае будучыню. Але найперш прарок размаўляе з Богам і апавяшчае яго сапраўдным перад тварам народа». |
Ілжэпрарок
У Святым Пісанні згадваецца і пра ілжэпрарокаў, якія, не быўшы пакліканымі і пасланымі Богам, праракаюць свае ўласные выдумкі на шкоду блізкім, зводзячы іх з праведнага шляху. Такія прарокі апісаны ў Старым і Новым запаветы.