Дож: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Новая старонка: thumb|250px|Шэсце венецыянскага дожа. '''Дож''' — тытул [[глава дзяр...
 
Няма тлумачэння праўкі
Радок 28: Радок 28:
Таксама тытул дожа насіў глава Генуэзскай рэспублікі. Форма кіравання была запазычаная ў Венецыі ў [[1339]] годзе. Уводзіны былі выкліканы мэтай навесці парадак сярод мноства палітычных сіл, існавалых на той момант у рэспубліцы. З [[1384]] да [[1515]] г. найболей годныя і папулярныя грамадзяне займалі пост дожа, за выключэннем перыядаў замежных акупацый. У [[1528]] інстытут дожа быў адноўлены арыстакратамі, але абмежаваны тэрмінам кіравання два года. Тытул перастаў існаваць, як і ў Венецыі, пад ціскам французскіх заваёўнікаў.
Таксама тытул дожа насіў глава Генуэзскай рэспублікі. Форма кіравання была запазычаная ў Венецыі ў [[1339]] годзе. Уводзіны былі выкліканы мэтай навесці парадак сярод мноства палітычных сіл, існавалых на той момант у рэспубліцы. З [[1384]] да [[1515]] г. найболей годныя і папулярныя грамадзяне займалі пост дожа, за выключэннем перыядаў замежных акупацый. У [[1528]] інстытут дожа быў адноўлены арыстакратамі, але абмежаваны тэрмінам кіравання два года. Тытул перастаў існаваць, як і ў Венецыі, пад ціскам французскіх заваёўнікаў.


Яшчэ адной рэспублікай, якая выбірала дожэй была маленькая [[Сенарыка]]. Яна звалася так у гонар сталіцы, якая была размешчанна да захад ад [[Церама]] на Адрыятычным узбярэжжы Цэнтральнай Італіі. Тытул існаваў з [[1343]] г. да моманту далучэння рэспублікі да Неапалітанскага каралеўства ў [[1797]] годзе.
Яшчэ адной рэспублікай, якая выбірала дожэй была маленькая [[Сенарыка]]. Яна звалася так у гонар сталіцы, якая была размешчанна на захад ад [[Церама]] на Адрыятычным узбярэжжы Цэнтральнай Італіі. Тытул існаваў з [[1343]] г. да моманту далучэння рэспублікі да Неапалітанскага каралеўства ў [[1797]] годзе.


== Глядзі таксама ==
== Глядзі таксама ==

Версія ад 14:34, 11 красавіка 2008

Шэсце венецыянскага дожа.

Дож — тытул главы дзяржавы у некаторых італьянскіх рэспубліках.

Венецыянскі дож

Паходжанне тытула

Тытул існаваў у Венецыі на працягу больш за дзесяці стагоддзяў, з VIII па XVIII стагоддзі. Паўстаў у 697 годзе, у той час Венецыя фармальна падпарадкоўвалася Візантыі. Першым дожэм стаў Анафеста. Меркавана першыя дожы выконвалі функцыі намеснікаў Візантыйскай імперыі.

Абавязкі дожа

Улада дожа строга абмяжоўвалася рознага роду прадпісаннямі. Быўшы дожам, ён не меў права з'яўляцца на публіцы ў адзіночку, не мог у адзіночку сустракацца з замежнымі васпанамі або пасланцамі, не мог адзін выкрываць афіцыйны допіс. У дожа не магло быць уласнасці на тэрыторыі іншых дзяржаў. Ён не мог пакідаць тэрыторыю Палаца дожэй і базілікі Сан-Марка.

Звычайна дожы кіравалі да самой смерці, хоць меліся выпадкі разжалавання з паста. Прыбыткі дожа на пасту былі невялікімі. Пасля 1501 г. была распрацаваная працэдура пасмяротнага пакрыцця шкоды, нанесенай дожэм у перыяд кіравання, напрыклад у выніку крадзяжоў.

Адзін з цырыманіяльных абавязкаў дожа складаўся ў ажыццяўленні цырымоніі заручэнне дожа з морам. Дож кідаў кольца ў Адрыятыку з дзяржаўнага карабля — галеры, якая насіла назву Бучынтора або Букентавр. Традыцыя з'явілася пасля 1000 г, у адзначэнне заваявання Далмаціі 26-м дожэм Пьетра Арсеола II.

Галаўны ўбор дожа

Адзенне дожа складалася з шапкі-каўпака адмысловай формы, мяча, пурпурнай або залатой мантыі, з каўняром з меха гарнастая і чырвоных чаравікоў, падобных да чаравікоў візантыйскіх імператараў. Штогод у Вялікдзень дож узначальваў працэсію ад Сан-Марка да жаночага кляштара Сан Закарыа, дзе галоўная манахіня кляштара ўручала яму новую шапку (corno ducale), пашытую манашкамі. Шапка мела форму рога, была цвёрдай, выраблялася з парчы.

З часам абавязкі дожа ўсё больш перакладаліся на венецыянскіх службоўцаў.

Скасаванне тытула

Тытул быў скасаваны Напалеонам у 1797 годзе. Венецыя патрапіла ў залежнасць ад Аўстрыі, шматлікія формы кіравання прысутнічалі пасля гэтага, але да інстытута дожэй Венецыя больш не вярнулася.

Генуэзскі дож

Таксама тытул дожа насіў глава Генуэзскай рэспублікі. Форма кіравання была запазычаная ў Венецыі ў 1339 годзе. Уводзіны былі выкліканы мэтай навесці парадак сярод мноства палітычных сіл, існавалых на той момант у рэспубліцы. З 1384 да 1515 г. найболей годныя і папулярныя грамадзяне займалі пост дожа, за выключэннем перыядаў замежных акупацый. У 1528 інстытут дожа быў адноўлены арыстакратамі, але абмежаваны тэрмінам кіравання два года. Тытул перастаў існаваць, як і ў Венецыі, пад ціскам французскіх заваёўнікаў.

Яшчэ адной рэспублікай, якая выбірала дожэй была маленькая Сенарыка. Яна звалася так у гонар сталіцы, якая была размешчанна на захад ад Церама на Адрыятычным узбярэжжы Цэнтральнай Італіі. Тытул існаваў з 1343 г. да моманту далучэння рэспублікі да Неапалітанскага каралеўства ў 1797 годзе.

Глядзі таксама