Яўген IV: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Xqbot (размовы | уклад)
др r2.7.3) (робат дадаў: be-x-old:Эўгеніюш IV (папа рымскі)
Xqbot (размовы | уклад)
др r2.7.3) (робат зьмяніў tl:Eugenio IV на tl:Papa Eugenio IV
Радок 84: Радок 84:
[[sw:Papa Eugenio IV]]
[[sw:Papa Eugenio IV]]
[[th:สมเด็จพระสันตะปาปายูจีนที่ 4]]
[[th:สมเด็จพระสันตะปาปายูจีนที่ 4]]
[[tl:Eugenio IV]]
[[tl:Papa Eugenio IV]]
[[tr:IV. Eugenius]]
[[tr:IV. Eugenius]]
[[uk:Євгеній IV]]
[[uk:Євгеній IV]]

Версія ад 12:30, 17 студзеня 2013

Яўген IV
лац.: Eugenius PP. IV

Герб
207-ы Папа Рымскі
3 сакавіка 1431 — 23 лютага 1447
Царква Рымска-каталіцкая царква
Каранацыя 11 сакавіка 1431
Папярэднік Марцін V
Пераемнік Мікалай V

Дзейнасць філосаф, каталіцкі святар, каталіцкі біскуп
Нараджэнне 1383(1383)
Венецыя, Венецыянская рэспубліка
Смерць 23 лютага 1447(1447-02-23)
Рым
Пахаванне
Дынастыя Condulmer family[d]
Бацька Angelo Condulmer[d]
Маці Bariola di Niccolò Correr[d]
Прыняцце свяшчэннага сану невядома
Кардынал з 1408
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Яўген IV (лац.: Eugenius PP. IV, свецкае імя: Габрыэле Кандульмер, італ. Gabriele Condulmer; 1383 - 23 лютага 1447) — папа рымскі з 3 сакавіка 1431 па 23 лютага 1447 года.

Знешняя палітыка Яўгена IV

Арганізаваны кардыналам Чэзарыні крыжовы паход, у якім галоўная роля выпала на долю караля Польшчы і Венгрыі Уладзіслава, скончыўся паразай пад Варнай (1444). Прагерманская палітыка Яўгена IV, у якой пасроднікам быў тагачасны імператарскі сакратар, паэт і дыпламат Энеа Сільвіа Пікаламіні (пазней Папа Пій II), узмацніла жорсткасць антыпапскай пазіцыі караля Францыі. У 1438 Карл VII зацвердзіў прынятую французскім духавенствам «Прагматычную санкцыю», якая абвясціла прымат сабора над Папствам і сфармулявала асновы так званай свабоды галіканскай царквы. Гэты акт быў на працягу наступных стагоддзяў прадметам вострых спрэчак паміж апостальскай сталіцай і французскім каталіцызмам. Хоць значную частку свайго пантыфіката Яўген правёў у Фларэнцыі, ён прыклаў вялікія намаганні, каб вярнуць Рыму былы бляск. Дзякуючы яго высілкам у Вечны горад прыехала шмат выбітных гуманістаў, мысліцеляў, пісьменнікаў, мастакоў, скульптараў і музыкантаў.