Саўлеская бітва (1236)

Саўлеская бітва адбылася 22 верасня 1236 года паміж войскам Ордэна мечаносцаў і яго саюзнікаў з аднаго боку і войскам жамойтаў і земгалаў з другога. Апісана ў Лівонскай старэйшай рыфмаванай хроніцы.

У другой палове лета 1236 года быў арганізаваны першы крыжовы паход на Жамойць. На баку Ордэна мечаносцаў у паходзе прынялі ўдзел рыцары з Заходняй Еўропы, хрышчоныя эсты, лівы, латгалы, атрад з двухсот пскавічоў, а таксама наўгародскія ваяры.

Бітва адбылася 22 верасня 1236 года, калі каля мясцовасці Саўле на крыжакоў, якія вярталіся з паходу, напалі жамойты і земгалы. Лакалізацыя Саўле выклікае спрэчкі, звычайна гэта месца атаясамляюць з сучасным горадам Шаўлі ў Літве. Па іншай версіі, бітва адбылася каля латвійскай вёскі Вецсауле.

Цяжкая кавалерыя крыжакоў была вымушаная прыняць бой у балоцістай мясцовасці, дзе перавага былі на баку лёгка ўзброеных жамойтаў і земгалаў. Войска язычнікаў, магчыма, узначальвалі Выкінт і Эрдзівіл, згаданыя ў дамове 1219 ў якасці жамойцкіх князёў.

Крыжакі пацярпелі цяжкае паражэнне, у бітве загінулі вялікі магістр Вольквін і 48 рыцараў Ордэна мечаносцаў, а таксама многія саюзнікі Ордэна, у тым ліку 180 пскавічоў.

У выніку паражэння супраць улады Ордэна мечаносцаў паўсталі куршы, земгалы і селы. У 1237 годзе Ордэн быў вымушаны зліцца з больш паспяховым Тэўтонскім ордэнам.