Селен: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
др робат дадаў: ceb:Selenio |
др робат дадаў: gu:સેલિનીયમ |
||
Радок 73: | Радок 73: | ||
[[ga:Seiléiniam]] |
[[ga:Seiléiniam]] |
||
[[gl:Selenio]] |
[[gl:Selenio]] |
||
[[gu:સેલિનીયમ]] |
|||
[[gv:Shellainium]] |
[[gv:Shellainium]] |
||
[[hak:Sî]] |
[[hak:Sî]] |
Версія ад 22:40, 26 студзеня 2013
Селен (лац.: Selenium) Se — хімічны элемент VI групы перыядычнай сістэмы; атамны нумар 34; атамная маса 78,96. Адкрыты ў 1817 годзе Ё. Я. Берцэліусам.
Прыродны селен складаецца з 6 стабільных ізатопаў. Асноўны — 80Se (49,82 %). Мае некалькі алатрофных мадыфікацый. Устойлівая крышталічная мадыфікацыя — шэры («металічны») селен. Яго шчыльнасць 4807[1] кг/м³, тэмпература плаўлення 221 °C, тэмпература кіпення 685 °C. На паветры ўстойлівы. З'яўляецца тыповым паўправадніком.
Прыродныя крыніцы
Рассеяны ў прыродзе элемент. У зямной кары ўтрымліваецца каля 6×10-5 % па масе. Пастаянны спадарожнік серы. Не ўтварае ўласных мінералаў, а ўваходзіць у склад сульфідных мінералаў медзі, цынку, свінцу.
Выкарыстанне
Выкарыстоўваецца для вырабу выпрамляльнікаў пераменнага току, вентыльных фотаэлементаў, у якасці люмінафораў у тэлевізійных, аптычных прыладах.
Акісляльнік і каталізатар арганічнага сінтэзу.
Адзін з важнейшых мікраэлементаў для разумовай дзейнасці чалавека.
Зноскі
- ↑ Болсун А. Н. Краткий словарь физических терминов / Сост. А. И. Болсун. — Мн.: Вышэйшая школа, 1979. — С. 310. — 416 с. — 30 000 экз. (руск.)
Літаратура
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 305. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0238-5 (Т. 14).
- Болсун А. Н. Краткий словарь физических терминов / Сост. А. И. Болсун. — Мн.: Вышэйшая школа, 1979. — С. 310. — 416 с. — 30 000 экз. (руск.)
Спасылкі
- Селен // Вялікая савецкая энцыклапедыя (руск.)
- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Селен