Людвік Тышкевіч: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ZéroBot (размовы | уклад)
др r2.7.1) (робат дадаў: uk:Людвік Тишкевич
EmausBot (размовы | уклад)
Радок 76: Радок 76:
[[lt:Liudvikas Tiškevičius]]
[[lt:Liudvikas Tiškevičius]]
[[pl:Ludwik Tyszkiewicz]]
[[pl:Ludwik Tyszkiewicz]]
[[ru:Тышкевич, Людвик]]
[[ru:Скумин-Тышкевич, Людвик]]
[[uk:Людвік Тишкевич]]
[[uk:Людвік Тишкевич]]

Версія ад 17:11, 17 лютага 2013

Людвік Тышкевіч
польск.: Ludwik Skumin Tyszkiewicz
Герб «Ляліва»
Герб «Ляліва»
Вялікі маршалак літоўскі
1793 — 1795
Папярэднік Ігнацы Патоцкі
Пераемнік пасада скасавана

Нараджэнне 1748(1748)
Смерць 26 чэрвеня 1808(1808-06-26)
Род Тышкевічы
Бацька Юзаф Тышкевіч
Маці Ганна Пацей
Жонка Канстанцыя Панятоўская
Дзеці Ганна
Член у
Дзейнасць дыпламат
Прыналежнасць Расійская імперыя
Званне генерал-ад’ютант
Узнагароды
ордэн Святога апостала Андрэя Першазванага кавалер Ордэна Святога Аляксандра Неўскага ордэн Белага арла ордэн Святога Станіслава
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы


Людвік Тышкевіч (1748 — 26 чэрвеня 1808) — дзяржаўны і вайсковы дзеяч Вялікага Княства Літоўскага. Генерал-ад’ютант (з 1772), пісар вялікі літоўскі (17751780), гетман польны літоўскі1780), падскарбі вялікі літоўскі1791) і маршалак вялікі літоўскі1793). Кавалер ордэнаў Святога Станіслава (1778), а таксама расійскіх Андрэя Першазванага[1] (1787) і Аляксандра Неўскага (1787)[2].

Біяграфія

Прадстаўнік шляхецкага роду Тышкевічаў гербу «Ляліва», сын Юзафа і Ганны з Пацеяў.

У 1778 абіраўся маршалкам сойму. У вайну Расіі з Рэччу Паспалітай, на сходзе 23 ліпеня 1792 падтрымаў прапанову караля і вялікага князя Станіслава Аўгуста Панятоўскага пра яго далучэнне да Таргавіцкай канфедэрацыі, што пазней зрабіў сам. У 1795 узначаліў дэпутацыю Вялікага Княства Літоўскага да імператрыцы расійскай Кацярыны ІІ.

Атрымаў у спадчыну ад бабулі Саламеі Радзівіл маёнтак у Горадні. У 1792 збудаваў палац у Варшаве.

У 1775 парадніўся з паноўным родам Панятоўскіх, ўзяўшы шлюб з дачкою Казіміра Канстанцыяй Панятоўскай. Быў апошнім мужчынскім прадстаўніком галіны Скумінаў-Тышкевічаў.

Зноскі

  1. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705—2008. — Warszawa, 2008. S. 218.
  2. Бантыш-Каменский Н. Н. Списки кавалерам российских императорских орденов Св. Андрея Первозванного, Св. Екатерины, Св. Александра Невского и Св. Анны с учреждения до установления в 1797 году орденского капитула. — М., 2005, С. 159.