Каралінскі папугай: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
др r2.7.3) (робат дадаў: vi:Conuropsis carolinensis змяніў: id:Parkit carolina |
др r2.7.2+) (робат дадаў: ceb:Conuropsis carolinensis |
||
Радок 69: | Радок 69: | ||
[[ar:براكيت كارولينا]] |
[[ar:براكيت كارولينا]] |
||
[[az:Karolin tutuquşusu]] |
[[az:Karolin tutuquşusu]] |
||
[[ceb:Conuropsis carolinensis]] |
|||
[[de:Karolinasittich]] |
[[de:Karolinasittich]] |
||
[[en:Carolina Parakeet]] |
[[en:Carolina Parakeet]] |
Версія ад 11:04, 18 лютага 2013
Каралінскі папугай | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||
Навуковая класіфікацыя | ||||||
Царства: | Жывёлы | |||||
Тып: | Хордавыя | |||||
Клас: | Птушкі | |||||
Атрад: | Папугаепадобныя | |||||
Сямейства: | Папугаевыя | |||||
Род: | Conuropsis | |||||
Від: | Каралінскі папугай | |||||
Навуковая назва | ||||||
Conuropsis carolinensis | ||||||
|
Каралінскі папугай (Conuropsis carolinensis) — вымерлая птушка сямейства папугаевых. Адзіны від роду.
Знешні выгляд
Даўжыня цела 32 см, крыла — 19 см, размах крыла — 55 см, даўжыня хваста 15 см. Афарбоўка апярэнне цёмна-травяшстых-зялёная. Пярэдняя частка галавы і бакі аранжава-чырвоныя. Патыліца, бакі галавы і горла жоўтыя. Вялікія рокрыўныя крылы аліўкава-зялёнага колеру з жаўтаватым кончыкам. Махавыя пёры цёмнага травяніста-зялёнага колеру, на ўнутраным апахале інтэнсіўнага пурпурна-чорнага колеру. Хваставыя пёры цёмна-зялёныя, на ўнутраным баку з чарнаватай шэра-жоўтай аблямоўкай, з ніжняга боку цёмнага шэра-жоўтага колеру, звонку чарнаватыя. Радужка шэра-бурая. Дзюба бляклая белавата-раговага колеру. Ногі жаўтавата-мяснога. Самкі больш бледнай афарбоўкі.
Распаўсюджанне
Жыў ў Паўночнай Амерыцы ад Паўночнай Дакоты да Місісіпі і Фларыды, даходзячы да 42-га градусы п.ш. Быў адзіным прадстаўніком папугаевых на паўночнаамерыканскім кантыненце.
Прычыны знікнення
Вымер з прычыны бязлітаснага знішчэння паляўнічымі. Бесперапынныя пераследы папугая тлумачыліся шкодай, што наносілі яны палям і пладовым дрэвам. У заапарку Цынцынаці засталіся дзве апошнія асобіны. Іх звалі Ледзі Джэйн і Інкас. Але, на жаль, Ледзі Джэйн памерла летам 1917 года, а следам за ёй памёр Інкас ў лютым 1918 года. Дзікіх птушак апошні раз бачылі ў 1926 годзе ва Фларыдзе, у ваколіцах возера Акічобі, а чуткі аб сустрэчах Каралінскіх папугаяў распаўсюджваліся ў штатах Фларыда, Алабама, Джорджыя да 1938 года. Наколькі гэтыя звесткі дакладныя — невядома.