Дзяржава Селеўкідаў: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
др r2.7.3) (робат дадаў: ka:სირიის სელევკიდი მეფეების სია |
др робат змяніў: ka:სირიის სელევკიდი მეფეების სია→ka:სელევკიდების სახელმწიფო |
||
Радок 155: | Радок 155: | ||
[[it:Dinastia seleucide]] |
[[it:Dinastia seleucide]] |
||
[[ja:セレウコス朝]] |
[[ja:セレウコス朝]] |
||
[[ka:სელევკიდების სახელმწიფო]] |
|||
[[ka:სირიის სელევკიდი მეფეების სია]] |
|||
[[ko:셀레우코스 제국]] |
[[ko:셀레우코스 제국]] |
||
[[la:Seleucidae]] |
[[la:Seleucidae]] |
Версія ад 20:47, 18 лютага 2013
Гістарычная дзяржава | |
Дзяржава Селеўкідаў | |
---|---|
Ἀρχή Σελεύκεια | |
|
|
312 да н.э. — 64 да н.э.
|
|
Сталіца |
Селеўкія (305 - 240 да н.э.) Антыёхія (240 - 64 да н.э.) |
Мова(ы) | Грэчаская |
Афіцыйная мова | старажытнагрэчаская мова |
Рэлігія | Старажытнагрэчаская |
Плошча | 4.000.000 кв.км. |
Насельніцтва | 30. 000. 000 |
Форма кіравання | Манархія |
Дынастыя | Селеўкіды |
Цар | |
• 305 - 281 да н.э. | Селеўк I Нікатар |
• 65 - 63 да н.э. | Філіп II Філарамей |
Гісторыя | |
• 312 да н.э. | Заснавана |
• 64 да н.э. |
Антыёхія захоплена Пампеям |
• 63 да н.э. |
Апошні цар зрынуты, Сірыя стала Рымскай правінцыяй |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Дзяржава Селеўкідаў (недакладна Сірыйскае царства) — эліністычная манархія, заснаваная дыядохам Аляксандра Македонскага Селеўкам. Існавала ў 312 да н.э. — 64 да н.э.
Дзяржава была заснаваная пасля распаду імперыі Аляксандра Македонскага адным з военачальнікаў таго, Селеўкам Нікатарам. Найбольшай магутнасці дзяржава дасягнула пры Антыёху III (мяжа 3 і 2 ст. да н.э.), калі ў яе ўваходзілі Сірыя, Месапатамія, частка Малой Азіі, Іранскае нагор'е, частка Сярэдняй Азіі.
Зручнае геаграфічнае становішча спрыяла развіццю ў дзяржаве земляробства, жывёлагадоўлі, гандлю; значнага росквіту дасягнулі гарады. Аднак нацыянальная неаднароднасць, разнастайнасць прыродных і сацыяльна-эканамічных умоў, нетрываласць эканамічных сувязяў прывялі да паступовага распаду дзяржавы і заваяваянне яе Рымам.
Літаратура
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя. У 12 т. Т. 9. Рабкор — Сочы / Рэдкал.: П. У. Броўка (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1973. — 640 с.: іл., карты.