Калодзеж: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
др r2.7.2+) (робат дадаў: ku:Çal |
др r2.7.3) (робат дадаў: simple:Water well |
||
Радок 73: | Радок 73: | ||
[[scn:Puzzu]] |
[[scn:Puzzu]] |
||
[[sh:Bunar]] |
[[sh:Bunar]] |
||
[[simple:Water well]] |
|||
[[sk:Studňa]] |
[[sk:Studňa]] |
||
[[sl:Vodnjak]] |
[[sl:Vodnjak]] |
Версія ад 17:33, 4 сакавіка 2013
Калодзеж, студня — уяўляе сабой від збудавання, мэта якога здабыча падземных вод для пітва або іншых патрэб. Калодзежы могуць істотна адрознівацца глыбінёю, якасцю і колькасцю вады. Калодзежная вада, як правіла, утрымоўвае больш мінералаў, чым рачная альбо якая іншая.
Для падняцця вады на паверхню зямлі можа быць выкарыстаная электрычныя або механічныя помпы, або, як у мінулым — жывёльная сіла, або праз розныя дапаможныя элементы калодзежу (напрыклад рычаг — калодзеж-журавель, корба з ланцугом і інш.).
На Беларусі
У Беларусі канструкцыя калодзежнага праёму вылучалася разнастайцнасцю. Так, на Палессі, дзе вада неглыбока, выкарыстоўвалі тоўстыя ствалы дрэваў з выдаўбленай сарцавінай (студні-каўдубы)[1]. У Цэнтральнай Беларусі праём мацавалі драўлянымі плашкамі, якія ставіліся як вертыкальна (у некалькі ярусаў), так і гарызантальна (клаліся адна на адну)[2]. У апошнім выпадку яны мацаваліся па вуглах палямі. Шырока вядомая была і зрубная канструкцыя калодзежных праёмаў. У Панямонні калодзежы выкладаліся з каменняў[3].
Зноскі
- ↑ Беларусы: У 8 т. Т.2. Дойлідства/ А. І. Лакотка; Ін-т мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору; Рэдкал.: В. К. Бандарчык, М. Ф. Піліпенка, А. І. Лакотка. — Мн.: Тэхналогія, 1997. — 391 с.: шл. ISBN 985-6234-28-X.
- ↑ Беларусы: У 8 т. Т.2. Дойлідства/ А. І. Лакотка; Ін-т мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору; Рэдкал.: В. К. Бандарчык, М. Ф. Піліпенка, А. І. Лакотка. — Мн.: Тэхналогія, 1997. — 391 с.: шл. ISBN 985-6234-28-X.
- ↑ Беларусы: У 8 т. Т.2. Дойлідства/ А. І. Лакотка; Ін-т мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору; Рэдкал.: В. К. Бандарчык, М. Ф. Піліпенка, А. І. Лакотка. — Мн.: Тэхналогія, 1997. — 391 с.: шл. ISBN 985-6234-28-X.
Спасылкі
Калодзеж на Вікісховішчы |