Ода да радасці: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
др робат дадаў: eu:Pozaren Ereserkia |
др r2.7.2) (робат дадаў: io:Ad la Joyo |
||
| Радок 48: | Радок 48: | ||
[[ia:Ode al Gaudio]] |
[[ia:Ode al Gaudio]] |
||
[[id:Ode an die Freude]] |
[[id:Ode an die Freude]] |
||
[[io:Ad la Joyo]] |
|||
[[ja:歓喜の歌]] |
[[ja:歓喜の歌]] |
||
[[ko:환희의 송가]] |
[[ko:환희의 송가]] |
||
Версія ад 06:35, 5 сакавіка 2013
«Да ра́дасці» (ням. An die Freude) — ода, напісаная ў 1785 годзе Фрыдрыхам Шылерам для дрэздэнскай масонскай ложы па замове Хрысціяна Готфрыда Кёрнера
У гэтай одзе драматург выразіў важнейшыя бакі свайго светаўспрымання, веру ў чалавека, любоў да жыцця і ўпэўненасць у тым, што лепшыя пачаткі павінны трыўмвафаць над злом[1]. З гэтым гімнам Шылер выходзіць за рамкі індывідуалістычнай лірыкі асабістых перажыванняў, якая была характэрна для тагачаснай буржуазнай літаратуры. Верш задуманы як харавая песня, якая выражае калектыўныя эмоцыі супольнасці аднадумцаў, у якіх, па думцы паэта, ужо патэнцыйна прысутнічае пачуццё будучага вызвалення чалавецтва[2].
Ода была зменена ў 1793 і пакладзеная на музыку Людвігам ван Бетховенам, у апошняй чацвёртай частцы 9-й сімфоніі.
Ода «Да радасці» з'яўляецца гімнам Еўрапейскага Саюза. Афіцыйную аранжыроўку напісаў Герберт фон Караян.
У 2003 годзе кіраўніцтва Еўрапейскага Саюза вырашыла, што афіцыйным гімнам з'яўляецца толькі мелодыя Бетховена, без словаў на нямецкай мове, дзеля раўнапраўя нацыянальных моў Еўрасаюза.
На беларускую мову твор пераклалі Алег Лойка і Кацярына Тычына (апошні пераклад не апублікаваны).
Зноскі
Спасылкі
 Творы  Фрыдрыха Шылера | |
|---|---|
| Драматычныя творы | |
| Лірыка (выбраная) | |
| Проза (выбраная) | |
| Філязоўскія працы (выбраныя) | |
| Гістарычныя працы | |
| Часопісы | |