Харунжы: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 19: | Радок 19: | ||
[[lt:Vėliavininkas]] |
[[lt:Vėliavininkas]] |
||
[[pl:Chorąży]] |
[[pl:Chorąży]] |
||
[[ru:Хорунжий]] |
|||
[[uk:Хорунжий]] |
[[uk:Хорунжий]] |
||
Версія ад 19:20, 16 сакавіка 2013
Харунжы
Харунжы (польск.: chorąży), таксама харужы — вайсковая пасада у шмат якіх краінах Усходняй Еўропы, якая паходзіць ад полскага слова chorągiew — «харугва», «сцяг». Адпавядае рымскім аквіліферу, вексілярыю, драканарыю, сігніферу.
З XV ст. у ВКЛ «хорунжим» называлася асоба, якая адказывала за збор павятовага рушання аднаго павета. Гэты атрад называўся харугвай, ён з'яўляўся асобнай баявой адзінкай у арміі ВКЛ і меў свой сцяг — харугву. У часы Рэчы Паспалітай харунжы падпарадкоўваўся кашталяну.
Са стварэннем у XVIII ст. рэгулярнай арміі ВКЛ харунжы стаў малодшым афіцэрскім званнем, спачатку толькі ў кавалерыі, а затым у пяхоце і драгуніі.
З увядзеннем знакаў адрознення меў на пагонах адну зорачку. Адпавядаў прапашчыку ў пяхоце і карнэту ў кавалерыі ў арміі Расійскай імперыі, фенрых у саксонскай і прускай арміях. Са знішчэннем Рэчы Паспалітай і працягам беларускіх вайсковых традыцый у форме Літоўскага асобнага корпуса званне "харунжы" саступіла месца агульнарасійскім званням прапаршчык і карнэт. У Расійскай імперыі званне "харунжы" існавала толькі ў казацкіх падраздзяленнях.
У сучасных Узброеных сілах Рэспублікі Беларусь адпавядае званню "малодшы лейтэнант". Да сённяшняга дня званне харунжы захавалася ў Войску Польскім для азначэння падафіцэрскіх званняў.
Літаратура
- Чаропка Станіслаў. Станаўленне сістэмы знакаў адрознення ў арміі ВКЛ // Актуальные проблемы в изучении и преподавании общественно-гуманитарных дисциплин: сб. статей. - Витебск, 2012.