Мікалай Вяршынін (консул БНР): Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
| Радок 4: | Радок 4: | ||
У 1921 Мікалай Вяршынін, як консул БНР, дамогся ад чэхаславацкага ўраду больш за 100 стыпендыяў для студэнтаў-беларусаў<ref>Кіпель В. …</ref><ref>У 1922—1926 у Празе вучылася каля 350 беларусаў, у асноўным з Польшчы і краін Прыбалтыкі, яны стварылі некалькі студэнцкіх арганізацый і арганізацыю моладзі «Беларускі Сокал» (Гл.: Кіпель В. …)</ref>.Удзельнічаў у жыцці беларускай эміграцыі — з 1925 старшыня [[Беларуская грамада ў Празе|Беларускай грамады ў Празе]]. У 1928 у Празе заснаваў і кіраваў [[Беларускі замежны архіў|Беларускім замежным архівам]]<ref>Юрэвіч Л. …</ref>. |
У 1921 Мікалай Вяршынін, як консул БНР, дамогся ад чэхаславацкага ўраду больш за 100 стыпендыяў для студэнтаў-беларусаў<ref>Кіпель В. …</ref><ref>У 1922—1926 у Празе вучылася каля 350 беларусаў, у асноўным з Польшчы і краін Прыбалтыкі, яны стварылі некалькі студэнцкіх арганізацый і арганізацыю моладзі «Беларускі Сокал» (Гл.: Кіпель В. …)</ref>.Удзельнічаў у жыцці беларускай эміграцыі — з 1925 старшыня [[Беларуская грамада ў Празе|Беларускай грамады ў Празе]]. У 1928 у Празе заснаваў і кіраваў [[Беларускі замежны архіў|Беларускім замежным архівам]]<ref>Юрэвіч Л. …</ref>. |
||
М. Вяршынін быў жанаты з чэшкай, якая разам з ім дапамагала новапрыбылым беларускім студэнтам. Меў дачку |
М. Вяршынін быў жанаты з чэшкай, якая разам з ім дапамагала новапрыбылым беларускім студэнтам. Меў дачку Вольг.Дачка Вольга, яна выйшла замуж за Ing. А. Ю. калоса. Ён быў грамадзянінам Рэспублікі Беларусь ў 1948 годзе дэпартаваны ў СССР і асуджаны за здраду савецкіх працоўных лагераў у Сібіры. У 1952 году Вольга не быў павешаны яго ўласнай рукой. (Инж. Калос не вярнуўся з ГУЛАГа Kolimského да 1957 года) дзве ўнучкі Н. Вяршынін вяртаюцца да Айца (Colossus) выхоўваліся сваякамі ў Кёльне-над-Лабем. У цяперашні час жыве ў Чэхіі галіне Чэшскі Рай. Н. Вяршынін пахаваны ў сямейным склепе ў Празе |
||
{{зноскі}} |
{{зноскі}} |
||
Версія ад 18:05, 10 мая 2013
Мікалай (Мікола) ВЯРШЫНІН, сапр. ВЕРАМЕЙ (1878, в. Налібокі Навагрудскага пав. — 6 мая 1934, Прага) — консул БНР у Чэхаславакіі, упаўнаважаны БНР у справах ваеннапалонных беларусаў у Чэхаславакіі (1918—1925). Прафесар[1].
У 1921 Мікалай Вяршынін, як консул БНР, дамогся ад чэхаславацкага ўраду больш за 100 стыпендыяў для студэнтаў-беларусаў[2][3].Удзельнічаў у жыцці беларускай эміграцыі — з 1925 старшыня Беларускай грамады ў Празе. У 1928 у Празе заснаваў і кіраваў Беларускім замежным архівам[4].
М. Вяршынін быў жанаты з чэшкай, якая разам з ім дапамагала новапрыбылым беларускім студэнтам. Меў дачку Вольг.Дачка Вольга, яна выйшла замуж за Ing. А. Ю. калоса. Ён быў грамадзянінам Рэспублікі Беларусь ў 1948 годзе дэпартаваны ў СССР і асуджаны за здраду савецкіх працоўных лагераў у Сібіры. У 1952 году Вольга не быў павешаны яго ўласнай рукой. (Инж. Калос не вярнуўся з ГУЛАГа Kolimského да 1957 года) дзве ўнучкі Н. Вяршынін вяртаюцца да Айца (Colossus) выхоўваліся сваякамі ў Кёльне-над-Лабем. У цяперашні час жыве ў Чэхіі галіне Чэшскі Рай. Н. Вяршынін пахаваны ў сямейным склепе ў Празе
Зноскі
Літаратура
- Календарыюм // «Czasopis» № 05/2004
- Генiюш Л. Споведзь. Мн., 1993.
- Кiпель В. Беларусь паміж Усходам і Захадам: Праблемы міжнацыян., міжрэлігійн. і міжкультур. ўзаемадзеяння, дыялогу і сінтэзу. Ч. 1 / Рэд. Ул. Конан і інш. — Мн.: ННАЦ імя Ф. Скарыны. 1997. — 356 с. (Беларусіка—Albaruthenica; Кн. 6).
- Жук-Грышкевіч Р. Жыцьцё Вінцэнта Жук-Грышкевіча. 1993.
- Юрэвіч Л. Гісторыя заснавання Беларускага інстытуту навукі й мастацтва ў дакумэнтах і паведаіленнях // Запісы БІНіМ № 29/2004.