Курэты: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Frantishak (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
Frantishak (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 6: | Радок 6: | ||
У старажытнагрэчаскіх міфах курэты выступалі як служкі Рэі, маці [[Зеўс]]а. Яны дапамаглі ёй захаваць сына, калі таго жадаў праглынуць яго бацька [[Кронас|Крон]], крыкамі і скокамі заглушалі плач немаўля. У пазнейшую пару курэтаў атаясамлялі з [[карыбанты|карыбантамі]], лічылі іх спадарожнікамі [[Дыяніс]]а і [[Кібела|Кібелы]]. На Крыце курэтаў ведалі па імёнах і называлі заснавальнікамі некаторых мясцовых [[горад|гарадоў]]<ref>[http://godsbay.ru/hellas/kurety.html Міфалагічны слоўнік]</ref>. |
У старажытнагрэчаскіх міфах курэты выступалі як служкі Рэі, маці [[Зеўс]]а. Яны дапамаглі ёй захаваць сына, калі таго жадаў праглынуць яго бацька [[Кронас|Крон]], крыкамі і скокамі заглушалі плач немаўля. У пазнейшую пару курэтаў атаясамлялі з [[карыбанты|карыбантамі]], лічылі іх спадарожнікамі [[Дыяніс]]а і [[Кібела|Кібелы]]. На Крыце курэтаў ведалі па імёнах і называлі заснавальнікамі некаторых мясцовых [[горад|гарадоў]]<ref>[http://godsbay.ru/hellas/kurety.html Міфалагічны слоўнік]</ref>. |
||
Страбон лічыў, што сапраўдныя курэты з цягам часу былі [[міф]]алагізаваны пісьменнікамі, якія |
Страбон лічыў, што сапраўдныя курэты з цягам часу былі [[міф]]алагізаваны пісьменнікамі, якія прыпісвалі ім прагу да экстатычных [[танец|танцаў]] пад [[рытм]]ічную [[музыка|музыку]] і нават апрананне ў жаночую [[вопратка|вопратку]]. На самой жа справе, разважаў Страбон, дзівосныя скокі курэтаў былі ваеннымі і [[рэлігія|рэлігійнымі]] танцамі, часткай старажытных [[абрад]]аў у гонар Рэі і Зеўса<ref>Страбон, Кніга X, III, 1—11</ref>. |
||
{{зноскі}} |
{{зноскі}} |
Версія ад 01:54, 14 мая 2013
Курэ́ты (стар.-грэч.: κουρῆτες, літаральна "пастрыжаныя") — старажытныя насельнікі Заходняй Грэцыі; таксама ў старажытнагрэчаскай міфалогіі — дэманічныя істоты, спадарожнікі і служкі Рэі.
Страбон паведамляў пра курэтаў як пра старажытнае племя, якое насяляла вобласці Этолію і Акарнанію на захадзе Грэцыі каля Іанічнага мора[1]. Гамер таксама ўзгадваў курэтаў, што біліся з эталійцамі[2]. Страбон пералічваў вядомыя яму версіі аб паходжанні курэтаў з Заходняй Грэцыі, Крыта і Эўбеі. Сам ён лічыў іх тубыльцамі Этоліі, адкуль курэтаў выціснулі грэкі-эталійцы. Яны пасяліліся ў Халкідскай вобласці, дзе набылі звычай галіць пярэднюю частку галавы. Ад гэтага звычая паходзіць іх грэчаская назва.
У старажытнагрэчаскіх міфах курэты выступалі як служкі Рэі, маці Зеўса. Яны дапамаглі ёй захаваць сына, калі таго жадаў праглынуць яго бацька Крон, крыкамі і скокамі заглушалі плач немаўля. У пазнейшую пару курэтаў атаясамлялі з карыбантамі, лічылі іх спадарожнікамі Дыяніса і Кібелы. На Крыце курэтаў ведалі па імёнах і называлі заснавальнікамі некаторых мясцовых гарадоў[3].
Страбон лічыў, што сапраўдныя курэты з цягам часу былі міфалагізаваны пісьменнікамі, якія прыпісвалі ім прагу да экстатычных танцаў пад рытмічную музыку і нават апрананне ў жаночую вопратку. На самой жа справе, разважаў Страбон, дзівосныя скокі курэтаў былі ваеннымі і рэлігійнымі танцамі, часткай старажытных абрадаў у гонар Рэі і Зеўса[4].
Зноскі
- ↑ Страбон, Кніга VII, VII:2
- ↑ Гамер, "Іліяда", 525—530
- ↑ Міфалагічны слоўнік
- ↑ Страбон, Кніга X, III, 1—11