Кітайскае пісьмо: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі
дрНяма тлумачэння праўкі
Радок 1: Радок 1:
[[Выява:Hanzi.svg|thumb|Злева: Кітайскія іерогліфы ў традыцыйным напісанні.<br />Справа: тыя ж іерогліфы ў спрошчаным напісанні.]]
[[Выява:Hanzi.svg|thumb|Злева: Кітайскія іерогліфы ў традыцыйным напісанні.<br />Справа: тыя ж іерогліфы ў спрошчаным напісанні.]]


'''Кітайскае пісьмо''' ці '''Пісьмо Хань''' (спрошчаны кітайскі: 汉字, традыцыйны кітайскі: 字, [[піньінь]]: Hanzi) — сімвалы, якія выкарыстоўваліся ў пісьмовай [[кітайская мова|кітайскай]] (hanzi — ханьцзі), [[японская мова|японскай]] (kanji — кандзі), радзей у [[карэйская мова|карэйскай]] (hanja — ханча), і ў [[в'етнамская мова|в'етнамскай]] (hán tự — хан ты), а таксама ў іншых мовах. Кітайскія іерогліфы таксама вядомы як сінаграфы, а кітайская пісьменнасць — як [[сінаграфія]]. У кантэксце інтэрнацыяналізацыі, [[пісьменнасць|пісьменнасці]], заснаваныя на кітайскай, называюць CJK ({{lang-en|Chinese, Japanese, Korean}}) або CJKV (з дабаўленнем {{lang-en|Vietnamese}}).
'''Кітайскае пісьмо''' ці '''Пісьмо Хань''' (спрошчаны кітайскі: 汉字, традыцыйны кітайскі: 字, [[піньінь]]: Hanzi) — сімвалы, якія выкарыстоўваліся ў пісьмовай [[кітайская мова|кітайскай]] (hanzi — ханьцзі), [[японская мова|японскай]] (kanji — кандзі), радзей у [[карэйская мова|карэйскай]] (hanja — ханча), і ў [[в'етнамская мова|в'етнамскай]] (hán tự — хан ты), а таксама ў іншых мовах. Кітайскія іерогліфы таксама вядомы як сінаграфы, а кітайская пісьменнасць — як [[сінаграфія]]. У кантэксце інтэрнацыяналізацыі, [[пісьменнасць|пісьменнасці]], заснаваныя на кітайскай, называюць CJK ({{lang-en|Chinese, Japanese, Korean}}) або CJKV (з дабаўленнем {{lang-en|Vietnamese}}).


Узрост кітайскай пісьменнасці пастаянна ўдакладняецца. У [[1962]] годзе пры раскопках неалітычнага паселішча [[Цзяху]] на рацэ [[Хуанхэ]] былі выяўлены надпісы на панцырах [[чарапаха|чарапах]], якія нагадваюць па напісанні найстаражытнейшыя кітайскія [[іерогліфы]]. Піктаграмы адносяць да [[4 тысячагоддзе да н.э.|4 тысячагоддзя да н.э.]], гэта значыць што яны старажытнейшыя за [[клінапіс|шумерскую пісьменнасць]]<ref>
Узрост кітайскай пісьменнасці пастаянна ўдакладняецца. У [[1962]] годзе пры раскопках неалітычнага паселішча [[Цзяху]] на рацэ [[Хуанхэ]] былі выяўлены надпісы на панцырах [[чарапаха|чарапах]], якія нагадваюць па напісанні найстаражытнейшыя кітайскія [[іерогліфы]]. Піктаграмы адносяць да [[4 тысячагоддзе да н.э.|4 тысячагоддзя да н.э.]], гэта значыць што яны старажытнейшыя за [[клінапіс|шумерскую пісьменнасць]]<ref>

Версія ад 23:49, 15 мая 2013

Злева: Кітайскія іерогліфы ў традыцыйным напісанні.
Справа: тыя ж іерогліфы ў спрошчаным напісанні.

Кітайскае пісьмо ці Пісьмо Хань (спрошчаны кітайскі: 汉字, традыцыйны кітайскі: 漢字, піньінь: Hanzi) — сімвалы, якія выкарыстоўваліся ў пісьмовай кітайскай (hanzi — ханьцзі), японскай (kanji — кандзі), радзей у карэйскай (hanja — ханча), і ў в'етнамскай (hán tự — хан ты), а таксама ў іншых мовах. Кітайскія іерогліфы таксама вядомы як сінаграфы, а кітайская пісьменнасць — як сінаграфія. У кантэксце інтэрнацыяналізацыі, пісьменнасці, заснаваныя на кітайскай, называюць CJK (англ.: Chinese, Japanese, Korean) або CJKV (з дабаўленнем англ.: Vietnamese).

Узрост кітайскай пісьменнасці пастаянна ўдакладняецца. У 1962 годзе пры раскопках неалітычнага паселішча Цзяху на рацэ Хуанхэ былі выяўлены надпісы на панцырах чарапах, якія нагадваюць па напісанні найстаражытнейшыя кітайскія іерогліфы. Піктаграмы адносяць да 4 тысячагоддзя да н.э., гэта значыць што яны старажытнейшыя за шумерскую пісьменнасць[1]. Ранейшы вядомы даследчык кітайскай пісьменнасці Тан Лань выказваў здагадку, што кітайская іерогліфіка ўзнікла дзесьці 4—5 тысячагоддзяў назад[2].

Кітайскую пісьменнасць звычайна называюць іерагліфічнай або ідэаграфічнай. Яна карэнным чынам адрозніваецца ад алфавітнай тым, што кожны знак акрамя гукавога (фанетычнага) значэння мае яшчэ і нейкае сэнсавае значэнне. Кітайскае пісьмо, як і ўвогуле большасць іерагліфічных пісьменнасцей, адметнае велізарнай колькасцю знакаў. У слоўніку Кансі налічваецца каля 47035 кітайскіх іерогліфаў, хоць большасць з іх рэдка ўжываецца і ў звычайных сучасных тэкстах амаль не сустракаецца. Такія рэдкаўжывальныя знакі назапашваліся на працягу гісторыі і ў свой час абазначалі рэчы і паняцці, якія пасля выйшлі з ужытку. Лічыцца, што для таго, каб разумець сучасныя кітайскія тэксты, дастаткова ведаць 3000-4000 найбольш ужывальных іерогліфаў.[3]

Зноскі

  1. Самые древние письмена давали прямую связь с небесами — Грани. Ру
  2. Софронов М. В., Китайское языкознание в 50-80-хх гг.// Новое в зарубежной лингвистике, вып. XXII, Языкознание в Китае, М., 1989.
  3. Norman, Jerry (2005). «Chinese Writing: Transitions and Transformations». От 2006-12-11

Спасылкі

Шаблон:Link FA Шаблон:Link FA Шаблон:Link FA

Шаблон:Link GA Шаблон:Link GA