Рычард Трэвітык: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
др шаблон, арфаграфія |
||
| Радок 24: | Радок 24: | ||
}} |
}} |
||
'''Рычард Трэвітык''' ( |
'''Рычард Трэвітык''' ({{lang-en|Richard Trevithick}}; {{ДН|13|4|1771}}, Ілаган, Корнуэл - {{ДС|22|4|1833}}, Дартфард, Кент) — англійскі вынаходнік. |
||
== Біяграфія == |
== Біяграфія == |
||
[[Выява:Tervitik1.JPG|left|thumb|350px|Паравоз Трэвітыка і кальцавая дарога-атракцыён для яго дэманстрацыі <br />Злева акварэль [[Томас Роўлендсан|Т. Роўлендсана]]]] |
[[Выява:Tervitik1.JPG|left|thumb|350px|Паравоз Трэвітыка і кальцавая дарога-атракцыён для яго дэманстрацыі <br />Злева акварэль [[Томас Роўлендсан|Т. Роўлендсана]]]] |
||
Атрымаў сярэднюю адукацыю ў Камбарне, веды ў галіне паравой тэхнікі набыў самаадукацыяй, што дазволіла яму заняць пасаду інжынера ў розных кампаніях. Ініцыятар стварэння і прымянення стацыянарных машын, якія працуюць пры высокіх цісках (атрымаў патэнт на «машыну высокага ціску» у 1800). Засвоіў на практыцы цыліндрычныя паравыя (так званыя «корнвалійскія») катлы (1815). З 1797 будаваў мадэлі паравых вазьніц, а ў 1801 пачаў будаваць арыгіналы вазьніц, апошняя з якіх прайшла паспяховыя выпрабаванні ў |
Атрымаў сярэднюю адукацыю ў Камбарне, веды ў галіне паравой тэхнікі набыў самаадукацыяй, што дазволіла яму заняць пасаду інжынера ў розных кампаніях. Ініцыятар стварэння і прымянення стацыянарных машын, якія працуюць пры высокіх цісках (атрымаў патэнт на «машыну высокага ціску» у 1800). Засвоіў на практыцы цыліндрычныя паравыя (так званыя «корнвалійскія») катлы (1815). З 1797 будаваў мадэлі паравых вазьніц, а ў 1801 пачаў будаваць арыгіналы вазьніц, апошняя з якіх прайшла паспяховыя выпрабаванні ў Корнуэле і [[Лондан]]е (1802-1803). У 1803-1804 пры дапамозе Дж. Стыла Трэвітык пабудаваў для завадской Мертыр-Тыдвілскай чыгункі (Паўднёвы Уэльс) першы ў гісторыі [[паравоз]], які апынуўся занадта цяжкім для чыгунных рэек і не мог выкарыстоўвацца. Другі паравоз Трэвітык і Стыла таксама не атрымаў прымянення, толькі ў 1808 Трэвітык пабудаваў паравоз больш дасканалай канструкцыі, які развіваў хуткасць да 30 км/гадз.; дэманстраваў яго ў прадмесці Лондана. Паравоз атрымаў назву «Catch Me Who Can» («Злаві мяне, хто зможа»). У мэтах прапаганды паравоза Трэвітык пабудаваў за свой кошт кальцавую дарогу ў парку, дзе «Злаві ...» спаборнічаў у хуткасці з коньмі і перавозіў людзей дзеля забавы. Але, не атрымаўшы падтрымкі ад буйных фінансістаў, Трэвітык збяднеў (1811) і ў 1816 з'ехаў у Паўднёвую Амерыку - у Перу, пасля няўдалага ўдзелу ў іспана-перуанскай вайне вярнуўся ў Англію ў 1827, памёр у поўнай галечы. |
||
== Літаратура == |
== Літаратура == |
||
Версія ад 19:08, 19 мая 2013
| Рычард Трэвітык | |
|---|---|
| англ.: Richard Trevithick | |
 | |
| Партрэт Рычарда Трэвітыка, вынаходніка паравоза. | |
| Род дзейнасці | Вынаходнік |
| Дата нараджэння | 13 красавіка 1771 |
| Месца нараджэння | Корнуал |
| Дата смерці | 22 красавіка 1833 (62 гады) |
| Месца смерці | Дартфард, Кент |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства |
 Вялікабрытанія |
| Бацька | Richard Trevithick[d][1] |
| Маці | Ann Teague[d][1] |
| Жонка | Jane Harvey[d] |
| Дзеці | Francis Trevithick[d], John Harvey Trevithick[d], Frederick Trevithick[d], Richard Trevithick[d], Ann Trevithick[d] і Elizabeth Harvey Trevithick[d] |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Рычард Трэвітык (англ.: Richard Trevithick; 13 красавіка 1771, Ілаган, Корнуэл - 22 красавіка 1833, Дартфард, Кент) — англійскі вынаходнік.
Біяграфія
Злева акварэль Т. Роўлендсана
Атрымаў сярэднюю адукацыю ў Камбарне, веды ў галіне паравой тэхнікі набыў самаадукацыяй, што дазволіла яму заняць пасаду інжынера ў розных кампаніях. Ініцыятар стварэння і прымянення стацыянарных машын, якія працуюць пры высокіх цісках (атрымаў патэнт на «машыну высокага ціску» у 1800). Засвоіў на практыцы цыліндрычныя паравыя (так званыя «корнвалійскія») катлы (1815). З 1797 будаваў мадэлі паравых вазьніц, а ў 1801 пачаў будаваць арыгіналы вазьніц, апошняя з якіх прайшла паспяховыя выпрабаванні ў Корнуэле і Лондане (1802-1803). У 1803-1804 пры дапамозе Дж. Стыла Трэвітык пабудаваў для завадской Мертыр-Тыдвілскай чыгункі (Паўднёвы Уэльс) першы ў гісторыі паравоз, які апынуўся занадта цяжкім для чыгунных рэек і не мог выкарыстоўвацца. Другі паравоз Трэвітык і Стыла таксама не атрымаў прымянення, толькі ў 1808 Трэвітык пабудаваў паравоз больш дасканалай канструкцыі, які развіваў хуткасць да 30 км/гадз.; дэманстраваў яго ў прадмесці Лондана. Паравоз атрымаў назву «Catch Me Who Can» («Злаві мяне, хто зможа»). У мэтах прапаганды паравоза Трэвітык пабудаваў за свой кошт кальцавую дарогу ў парку, дзе «Злаві ...» спаборнічаў у хуткасці з коньмі і перавозіў людзей дзеля забавы. Але, не атрымаўшы падтрымкі ад буйных фінансістаў, Трэвітык збяднеў (1811) і ў 1816 з'ехаў у Паўднёвую Амерыку - у Перу, пасля няўдалага ўдзелу ў іспана-перуанскай вайне вярнуўся ў Англію ў 1827, памёр у поўнай галечы.
Літаратура
- Anthony Burton: Richard Trevithick - Giant of Steam. Aurum Press, London 2000. ISBN 1-85410-878-6
- ↑ а б Lundy D. R. The Peerage