Лясныя могілкі (Стакгольм): Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія]

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

Лінейны

Версія ад 12:34, 21 мая 2013

Лясныя могілкі (шведск.: Skogskyrkogården) — могілкі, размешчаныя ў паўднёвай частцы Стакгольма, Швецыя. Адлюстроўваюць развіццё архітэктуры ад рамантычнага нацыяналізму да сталага функцыяналізму.

Гісторыя стварэньня

У 1915 годзе быў абвешчаны міжнародны конкурс на праект новых могілак у Эншэдзе на поўдні Стакгольма. Быў абраны праект маладых архітэктараў руху функцыяналізму Гунара Асплунда і Сігурда Леверэнца. Працы распачаліся ў 1917 годзе на тэрыторыі старога кар'ера, зарослага хвоямі, і працягваліся тры гады. Выкарыстанне архітэктарамі натуральнага ландшафту дазволіла ім стварыць дзіўную атмасферу спакою, што ў наступным мела моцны ўплыў на праекты могілак па ўсім свеце.

Апошняя архітэктурная праца Гунара Асплунда, крэматорый з капліцамі Веры, Надзеі і Святога крыжа, адкрыўся неўзабаве пасля яго смерці ў 1940 годзе. У 1994 годзе Лясныя могілкі былі ўнесеныя ў сьпіс Сусветнай спадчыны, і, хоць на іх няма такой колькасці вядомых пахаванняў, як на Паўночных могілках Стакгольма, Лясныя могілкі з'яўляюцца буйной турыстычнаю славутасцю. У Павільёне Талюм наведвальнікам прапаноўваецца да агляду выстава, прысвечаная могілкам, іх гісторыі і двум архітэктарам, якія іх стварылі.

Вядомыя асобы, пахаваныя на Лясных могілках

Гунар Асплунд — архітэктар
Грэта Гарба — актрыса
Эйвінд Юнсан — пісьменнік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па літаратуры

Глядзіце таксама

Паўночныя могілкі, Стакгольм

Вонкавыя спасылки

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Лясныя могілкі (Стакгольм)

Шаблон:Накід:Могілкі

Шаблон:Сусветная спадчына Швецыі

@@ Радок 4: / Радок 4: @@
 [[Выява:Skogskyrkogarden ResurrectionStatue.jpg|thumb|left|120px|Статуя на капліцы Святога крыжа]]
 [[Выява:Skogskyrkogarden ResurrectionChapel.jpg|thumb|250px|Капліца Уваскрасення]]
-У [[1915]] годзе быў абвешчаны міжнародны конкурс на праект новых могілак у Эншэдзе на поўдні Стакгольма. Быў абраны праект маладых архітэктараў руху функцыяналізму [[Гунар Асплунд|Гунара Асплунда]] і [[Сігурд Левэрэнц|Сыгурда Леверэнца]]. Працы распачаліся ў [[1917]] годзе на тэрыторыі старога кар'ера, зарослага хвоямі, і працягваліся тры гады. Выкарыстанне архітэктарамі натуральнага ландшафту дазволіла ім стварыць дзіўную атмасферу спакою, што ў наступным мела моцны ўплыў на праекты могілак па ўсім свеце.
+У [[1915]] годзе быў абвешчаны міжнародны конкурс на праект новых могілак у Эншэдзе на поўдні Стакгольма. Быў абраны праект маладых архітэктараў руху функцыяналізму [[Гунар Асплунд|Гунара Асплунда]] і [[Сігурд Левэрэнц|Сігурда Леверэнца]]. Працы распачаліся ў [[1917]] годзе на тэрыторыі старога кар'ера, зарослага хвоямі, і працягваліся тры гады. Выкарыстанне архітэктарамі натуральнага ландшафту дазволіла ім стварыць дзіўную атмасферу спакою, што ў наступным мела моцны ўплыў на праекты могілак па ўсім свеце.
 Апошняя архітэктурная праца Гунара Асплунда, крэматорый з капліцамі Веры, Надзеі і Святога крыжа, адкрыўся неўзабаве пасля яго смерці ў [[1940]] годзе. У 1994 годзе Лясныя могілкі былі ўнесеныя ў сьпіс [[Сусветная спадчына|Сусветнай спадчыны]], і, хоць на іх няма такой колькасці вядомых пахаванняў, як на [[Паўночныя могілкі, Стакгольм|Паўночных могілках]] Стакгольма, Лясныя могілкі з'яўляюцца буйной турыстычнаю славутасцю. У Павільёне Талюм наведвальнікам прапаноўваецца да агляду выстава, прысвечаная могілкам, іх гісторыі і двум архітэктарам, якія іх стварылі.