Генадзь Васілевіч Кісялёў: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі
Радок 1: Радок 1:
[[Image:Генадзь Васілевіч Кісялёў.jpg|thumb|Генадзь Кісялёў]]
[[Image:Генадзь Васілевіч Кісялёў.jpg|thumb|Генадзь Кісялёў]]
'''Генадзь Васілевіч Кісялёў''' ({{ДН|19|3|1931}}, [[Каломна]] Маскоўская вобл. РСФСР — {{ДС|14|11|2008}}, [[Мінск]]), беларускі літаратуразнавец, архівіст і пісьменнік.
'''Генадзь Васілевіч Кісялёў''' ({{ДН|19|3|1931}}, [[Каломна]] Маскоўская вобл. РСФСР — {{ДС|14|11|2008}}, [[Мінск]]) — беларускі літаратуразнавец, архівіст і пісьменнік.


{{змест злева}}

== Біяграфія ==
Нарадзіўся ў сям'і служачых. Сярэднюю школу скончыў у [[Віцебск]]у (1948). Скончыў Маскоўскага гісторыка-архіўны інстытут (1953) працаваў у архіўных установах [[ЛітССР]]. У 1956—1959 вучыўся ў аспірантуры пры Маскоўскім гісторыка-архіўным інстытуце. У 1960—1971 — навуковы супрацоўнік Цэнтральнага дзяржаўнага гістарычнага архіва ЛітССР. З 1971 — навуковы супрацоўнік Інстытута літаратуры імя Янкі Купалы [[АН БССР]]. Кандыдат гістарычных навук. Член [[СП СССР]] (з 1964). Быў жанаты, меў двух дачок — Лію і Наталлю, унука Яна.
Нарадзіўся ў сям'і служачых. Сярэднюю школу скончыў у [[Віцебск]]у (1948). Скончыў Маскоўскага гісторыка-архіўны інстытут (1953) працаваў у архіўных установах [[ЛітССР]]. У 1956—1959 вучыўся ў аспірантуры пры Маскоўскім гісторыка-архіўным інстытуце. У 1960—1971 — навуковы супрацоўнік Цэнтральнага дзяржаўнага гістарычнага архіва ЛітССР. З 1971 — навуковы супрацоўнік Інстытута літаратуры імя Янкі Купалы [[АН БССР]]. Кандыдат гістарычных навук. Член [[СП СССР]] (з 1964). Быў жанаты, меў двух дачок — Лію і Наталлю, унука Яна.


== Дзейнасць ==
У друку дэбютаваў у 1958. Аўтар зборнікаў гісторыка-літаратурных нарысаў «Сейбіты вечнага» (1963), «З думай пра Беларусь» (1966), «Героі і музы» (1982), даследаванняў "Загадка беларускай «Энеіды» (1971), «Пошукі імя» (1978), «Спасцігаючы Дуніна-Марцінкевіча» (1988), літаратуразнаўчай дылогіі «Разыскивается классик…» (1989), гістарычных нарысаў «Паплечнік Каліноўскага» (1976), «На пераломе дзвюх эпох: Паўстанне 1863 года на Міншчыне» (1990). Аўтар зборнікаў гісторыка-літаратурных матэрыялаў «Пачынальнікі» (1977), «Пуцявінамі Янкі Купалы» (1981), «З жыццяпісу Якуба Коласа» (1982), «Шляхам гадоў» (1990). Адзін са складальнікаў зборнікаў дакументаў «Рэвалюцыйны ўздым у Літве і Беларусі 1861—1862 гг.» (1964), «Паўстанне ў Літве і Беларусі 1863—1864» (1965).
У друку дэбютаваў у 1958 годзе. Аўтар зборнікаў гісторыка-літаратурных нарысаў «Сейбіты вечнага» (1963), «З думай пра Беларусь» (1966), «Героі і музы» (1982), даследаванняў «Загадка беларускай „Энеіды“» (1971), «Пошукі імя» (1978), «Спасцігаючы Дуніна-Марцінкевіча» (1988), літаратуразнаўчай дылогіі «Разыскивается классик…» (1989), гістарычных нарысаў «Паплечнік Каліноўскага» (1976), «На пераломе дзвюх эпох: Паўстанне 1863 года на Міншчыне» (1990). Аўтар зборнікаў гісторыка-літаратурных матэрыялаў «Пачынальнікі» (1977), «Пуцявінамі Янкі Купалы» (1981), «З жыццяпісу Якуба Коласа» (1982), «Шляхам гадоў» (1990). Адзін са складальнікаў зборнікаў дакументаў «Рэвалюцыйны ўздым у Літве і Беларусі 1861—1862 гг.» (1964), «Паўстанне ў Літве і Беларусі 1863—1864» (1965).


Даследаваў беларускую літаратуру і нацыянальны рух 19 ст., жыццё і творчасць [[К. Каліноўскі|К. Каліноўскага]], [[В. Дунін-Марцінкевіч]]а, [[Ф. Багушэвіч]]а, [[А. Вярыга-Дарэўскі|А. Вярыга-Дарэўскага]], [[П. Шпілеўскі|П. Шпілеўскага]], [[Я. Колас]]а і [[Я. Купала|Я. Купалы]]. Атрыбутаваў аўтарства «Энэіды навыварат» і «Тараса на Парнасе». Таксама працаваў над скарыназнаўчымі тэмамі, дзе сам сябе лічыў за «неафіта», хаця насамрэч і тут зрабіў значны ўклад.
Даследаваў беларускую літаратуру і нацыянальны рух 19 ст., жыццё і творчасць [[К. Каліноўскі|К. Каліноўскага]], [[В. Дунін-Марцінкевіч]]а, [[Ф. Багушэвіч]]а, [[А. Вярыга-Дарэўскі|А. Вярыга-Дарэўскага]], [[П. Шпілеўскі|П. Шпілеўскага]], [[Я. Колас]]а і [[Я. Купала|Я. Купалы]]. Атрыбутаваў аўтарства «Энэіды навыварат» і «Тараса на Парнасе». Таксама працаваў над скарыназнаўчымі тэмамі, дзе сам сябе лічыў за «неафіта», хаця насамрэч і тут зрабіў значны ўклад.


== Прызнанне ==
Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР імя Якуба Коласа (1990) за кнігі гісторыка-літаратурных даследаванняў «Разыскивается классик…» і «Спасцігаючы Дуніна-Марцінкевіча».
Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР імя Якуба Коласа (1990) за кнігі гісторыка-літаратурных даследаванняў «Разыскивается классик…» і «Спасцігаючы Дуніна-Марцінкевіча».


== Літаратура ==
{{літ|1=|{{крыніцы/БП 1917-90|Кісялёў Генадзь}}{{крыніцы/БП (1992-95)||Кісялёў Генадзь}}|14 ноября в Минске на 78-м году жизни скончался историк, литературовед, писатель и археограф Геннадий Киселев // БелаПАН / Новости: Культура. 14 ліст. 2008, 12:32.|Памёр Генадзь Кісялёў // Наша Ніва on-line: Культура. 14 лiст. 2008, 12:31. — Эл.рэсурс [http://www.nn.by/ nn.by]|Від=Б}}
* {{крыніцы/БП 1917-90|Кісялёў Генадзь}}
* {{крыніцы/БП (1992-95)||Кісялёў Генадзь}}
* 14 ноября в Минске на 78-м году жизни скончался историк, литературовед, писатель и археограф Геннадий Киселев // БелаПАН / Новости: Культура. 14 ліст. 2008, 12:32.
* Памёр Генадзь Кісялёў // Наша Ніва on-line: Культура. 14 лiст. 2008, 12:31.


{{Янка Купала}}
{{Янка Купала}}

Версія ад 11:51, 28 чэрвеня 2013

Файл:Генадзь Васілевіч Кісялёў.jpg
Генадзь Кісялёў

Генадзь Васілевіч Кісялёў (19 сакавіка 1931, Каломна Маскоўская вобл. РСФСР — 14 лістапада 2008, Мінск) — беларускі літаратуразнавец, архівіст і пісьменнік.

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям'і служачых. Сярэднюю школу скончыў у Віцебску (1948). Скончыў Маскоўскага гісторыка-архіўны інстытут (1953) працаваў у архіўных установах ЛітССР. У 1956—1959 вучыўся ў аспірантуры пры Маскоўскім гісторыка-архіўным інстытуце. У 1960—1971 — навуковы супрацоўнік Цэнтральнага дзяржаўнага гістарычнага архіва ЛітССР. З 1971 — навуковы супрацоўнік Інстытута літаратуры імя Янкі Купалы АН БССР. Кандыдат гістарычных навук. Член СП СССР (з 1964). Быў жанаты, меў двух дачок — Лію і Наталлю, унука Яна.

Дзейнасць

У друку дэбютаваў у 1958 годзе. Аўтар зборнікаў гісторыка-літаратурных нарысаў «Сейбіты вечнага» (1963), «З думай пра Беларусь» (1966), «Героі і музы» (1982), даследаванняў «Загадка беларускай „Энеіды“» (1971), «Пошукі імя» (1978), «Спасцігаючы Дуніна-Марцінкевіча» (1988), літаратуразнаўчай дылогіі «Разыскивается классик…» (1989), гістарычных нарысаў «Паплечнік Каліноўскага» (1976), «На пераломе дзвюх эпох: Паўстанне 1863 года на Міншчыне» (1990). Аўтар зборнікаў гісторыка-літаратурных матэрыялаў «Пачынальнікі» (1977), «Пуцявінамі Янкі Купалы» (1981), «З жыццяпісу Якуба Коласа» (1982), «Шляхам гадоў» (1990). Адзін са складальнікаў зборнікаў дакументаў «Рэвалюцыйны ўздым у Літве і Беларусі 1861—1862 гг.» (1964), «Паўстанне ў Літве і Беларусі 1863—1864» (1965).

Даследаваў беларускую літаратуру і нацыянальны рух 19 ст., жыццё і творчасць К. Каліноўскага, В. Дунін-Марцінкевіча, Ф. Багушэвіча, А. Вярыга-Дарэўскага, П. Шпілеўскага, Я. Коласа і Я. Купалы. Атрыбутаваў аўтарства «Энэіды навыварат» і «Тараса на Парнасе». Таксама працаваў над скарыназнаўчымі тэмамі, дзе сам сябе лічыў за «неафіта», хаця насамрэч і тут зрабіў значны ўклад.

Прызнанне

Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР імя Якуба Коласа (1990) за кнігі гісторыка-літаратурных даследаванняў «Разыскивается классик…» і «Спасцігаючы Дуніна-Марцінкевіча».

Літаратура

  • Кісялёў Генадзь // Беларускія пісьменнікі (1917—1990): Даведнік / Склад. А. К. Гардзіцкі. Нав. рэд. А. Л. Верабей. — Мн.: Мастацкая літаратура, 1994. — 653 с.: іл. — 22 000 экз. — ISBN 5-340-00709-X.
  • Кісялёў Генадзь // Беларускія пісьменнікі: Біябібліяграфічны слоўнік. У 6 т. / пад рэд. А. І. Мальдзіса. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 1992—1995.
  • 14 ноября в Минске на 78-м году жизни скончался историк, литературовед, писатель и археограф Геннадий Киселев // БелаПАН / Новости: Культура. 14 ліст. 2008, 12:32.
  • Памёр Генадзь Кісялёў // Наша Ніва on-line: Культура. 14 лiст. 2008, 12:31.