Фадзей (апостал): Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Няма тлумачэння праўкі
др Maksim L. перанёс старонку Фаддзей, апостал у Фадзей, апостал не пакінуўшы перасылкі
(Няма розніцы)

Версія ад 16:24, 13 ліпеня 2013

Апостал Іуда Фаддзей пэндзля Латура

Фаддзей — адзін з дванаццаці апосталаў Ісуса Хрыста. Звычайна лічыцца, што Фаддзей і Іуда Фаддзееў гэта адна і тая ж асоба, таксама ў Новым Запавеце называюць Іуда Якаўлевым, Іудай Фаддзеем або Леввіям. Ён часам атаясамліваецца з Іудам, "братам Ісуса", але Фаддзея трэба адрозніваць ад Іуды Іскарыёта, іншага вучня, здрадніка Ісуса.

Армянская Апостальская Царква шануе Фадзея разам з Варфаламеем як свайго заступніка. У Рымска-каталіцкай царквы, ён з'яўляецца заступнікам у адчайных выпадках.

Асоба. Тоеснасць Іуды з Фаддзеем

Іуду Фаддзея трэба адрозніваць ад Іуды Іскарыёта, другога вучня, а пазней здрадніка Ісуса. Іуда Якаўлеў згадваецца толькі двойчы ў Новым Запавеце: у спісах апосталаў у Евангеллі ад Лукі 6:16 і Дзеях 1:13.

Імя, пад якім Лука называе апостала - "Іуда Якаўлеў" з'яўляецца неадназначным у адносінах Іуды да гэтага Якава. Хоць такая канструкцыя часам азначае адносіны бацькі і сына, але гэтыя адносіны традыцыйна інтэрпрэтуецца як "Іуда, брат Якава" (Лк. 6:16). Евангелле ад Яна таксама адзін раз згадвае вучня як «Іуда не Іскарыёт" (Ян 14:22).

У некаторых лацінскіх рукапісах у Евангеллі ад Матфея 10:3, ён названы Іуда Кананіт.

У пералічэннях апосталаў у Матфея 10:3 і Марка 3:18, згадваецца Іуда, але пасля пералічэння стаіць Фадзей (ці ў некаторых рукапісах Евангелля ад Матфея 10:3, "Леввій празваны Фаддзеем"). Гэта дало падставу хрысціянам ужо з ранніх часоў выкарыстоўваць імя "Іуда Фаддзей". Гэты факт можа быць праўдападобным, калі ўлічыць, што слова "Фадзей" значыла мянушку.

Яшчэ адна складанасць заключаецца ў тым, што імя "Іуда" было заплямлена Іудай Іскарыётам. Сцвярджаецца, што па гэтай прычыне нядзіўна, што Марк і Мацвей называюць яго па альтэрнатыўным імянем.

Некаторыя біблейскія навукоўцы адпрэчваюць гэту тэорыю, лічачы, што Іуда і Фаддзей не з'яўляецца адной і той жа асобай.

Служэнне Фаддзея

Згодна хрысціянскай традыцыі, што Фаддзей прапаведаваў Евангелле ў Іудзеі, Самарыі, Ідумеі, Сірыі, Месапатаміі і Лівіі. Таксама лічыцца, што ён наведаў Бейрут і Эдэсу. Пісьменнік 14-га стагоддзя Нікіфар Каліста піша, што Фаддзей быў жаніхом на вяселлі ў Кане Галілейскай. Згодна паданням, што Фаддзей нарадзіўся ў яўрэйскай сям'і ў Пярэі, горадзе ў Галілеі пазней перабудаваным рымлянамі і перайменаваны ў Кесарыі Філіпавай.

Манастыр Святога Фаддзея ў паўночным Іране

Па ўсёй верагоднасці, ён выкарыстоўваў грэчаскую і арамейскую мовы, як і амаль усе яго сучаснікі ў той час, і быў сялянінам па паходжанні. Паводле легенды, Фаддзей быў сынам Клеопы і яго жонкі Марыі, стрыечны сястры Дзевы Марыі. Паданне гаворыць, што бацька Фаддзея Клеопа, быў забіты з-за яго прамой і адкрытай адданасці ўваскрослага Хрыста.

Апосталы Варфаламей і Фаддзей традыцыйна лічаццца першымі, хто прынёс хрысціянства ў Арменію, і, такім чынам, шануюцца як заступнікі ў Армянскай Апостальскай Царкве. З гэтым звязана традыцыя манастыра Святога Фаддзея (у цяперашні час у паўночным Іране) і Святога Варфаламея (цяпер на паўднёвым усходзе Турцыі), якія абодва былі пабудаваныя ў тагачаснай Арменіі.

Смерць і рэшткі

Сімвала пакутніцтва Фаддзея

Па традыцыі, Іуда Фаддзей прыняў пакутніцкую смерць каля 65 г. н.э. у Бейруце, у рымскай правінцыі Сірыя, разам з апосталам Сымонам Кананітам, з якім ён быў звязаны. Па іншых дадзеных, ён быў забіты ў Арменіі, дзе на месцы смерці быў пабудаваны манастыр. Сякера, якая часта паказваецца ў малюнках сімвалізуе тое, як ён быў забіты.

Праз некаторы час пасля яго смерці, цела Іуды быў прывезены з Бейрута ў Рым і змешчана ў склепе ў базіліцы Святога Пятра. Цяпер яго рэшткі знаходзяцца ў левым трансепце базілікі Святога Пятра пад галоўным алтаром святога Іосіфа ў адной магіле з рэшткамі апостала Сымона Кананіта. Паводле іншай папулярнай традыцыі, рэшткі Святога Фаддзея былі захаваны ў армянскім манастыры на востраве ў паўночнай частцы возера Ісык-Куль у Кыргызстане, дзе захоўваліся па меншай меры да сярэдзіны 15 стагоддзя. Пазнейшыя легенды альбо адмаўляць, што рэшткі захаваліся там, або сцвярджаць, што яны былі перамешчаныя ў яшчэ больш пустынную крэпасць у гарах Паміра.