Статыстычная механіка: Розніца паміж версіямі

	Класічная механіка
	; Другі закон Ньютана
Фундаментальныя паняцці
	Прастора · Час · Маса · Сіла ; Энергія · Імпульс;
Фармулёўкі
	Ньютанаўская механіка ; Лагранжава механіка ; Гамільтанава механіка ; Фармалізм Гамільтана — Якобі
Раздзелы
	Прыкладная механіка; Нябесная механіка; Механіка суцэльных асяроддзяў; Геаметрычная оптыка; Статыстычная механіка
Вучоныя
	Галілей · Кеплер · Ньютан; Эйлер · Лаплас · Д’Аламбер; Лагранж · Гамільтан · Кашы
	глядзець; размовы; правіць;

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[недагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 16:17, 14 ліпеня 2013

Статыстычная механіка — раздзел статыстычнай фізікі, які вывучае метадамі тэорыі імавернасцей паводзіны сістэм, якія складаюцца з (адвольнага) канечнага ліку часціц. Упершыню класічную статыстычную механіку адной часціцы разгледзеў Макс Борн ў 1955 годзе ^[1]^[2].

Статыстычная дынаміка сістэмы палёў выходзіць за рамкі статыстычнай механікі і адносіцца да статыстычнай тэорыі поля. Тым самым статыстычная фізіка фактычна дзеліцца на статыстычную механіку і статыстычную тэорыю поля. Статыстычную механіку звычайна дзеляць на раўнаважную і нераўнаважную. Паслядоўная пабудова раўнаважнай статыстычнай механікі была ажыццёўлена Дж. У. Гібсам ў 1902 годзе ^[3], а паслядоўная пабудова нераўнаважнай статыстычнай механікі была выканана Н. Н. Багалюбавым ў 1946 годзе ^[4]. Пры апісанні сістэм у рамках статыстычнай механікі выкарыстоўваецца паняцце сярэдняга па ансамблі. Асноўнымі ўраўненнямі статыстычнай механікі з'яўляюцца ўраўненні Ліўвіля і ланцужок ўраўненняў Багалюбава.

Гл. таксама

Зноскі

↑ Born M. «Continuity, determinism and reality», Kongelige Danske Videnskabernes Selskab, Matematisk-fysiske Meddelelser, Bind 30, Nr.2, (1955) 1-26.
↑ Борн М. «Непрерывность, детерминизм, реальность» в книге «Размышления и воспоминания физика». М.: Мир, 1977. стр.162-187.
↑ Gibbs J. W. «Elementary Principles of Statistical Mechanics», Yale University Press: New Haven,. 1902; Reprinted by (Dover, New York, 1960)
↑ Боголюбов Н. Н. «Проблемы динамической теории в статистической физике», М.— Л.: ОГИЗ. Гостехиздат, 1946.

Літаратура

[1] Born M. «Continuity, determinism and reality», Kongelige Danske Videnskabernes Selskab, Matematisk-fysiske Meddelelser, Bind 30, Nr.2, (1955) 1-26.

[2] Борн М. «Непрерывность, детерминизм, реальность» в книге «Размышления и воспоминания физика». М.: Мир, 1977. стр.162-187.

[3] Gibbs J. W. «Elementary Principles of Statistical Mechanics», Yale University Press: New Haven,. 1902; Reprinted by (Dover, New York, 1960)

[4] Боголюбов Н. Н. «Проблемы динамической теории в статистической физике», М.— Л.: ОГИЗ. Гостехиздат, 1946.

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
 {{Класічная механіка}}
-'''Статыстычная механіка''' - раздзел [[статыстычная фізіка|статыстычнай фізікі]], які вывучае метадамі [[Тэорыя верагоднасцяў|тэорыі верагоднасцяў]] паводзіны сістэм (адвольнага) канчатковага ліку часціц. Колькасць часціц з'яўляецца адвольным канчатковым натуральным лікам. Упершыню класічную статыстычную механіку адной часціцы разгледзеў [[Макс Борн]] ў 1955 годзе <ref>Born M. «Continuity, determinism and reality», Kongelige Danske Videnskabernes Selskab, Matematisk-fysiske Meddelelser, Bind 30, Nr.2, (1955) 1-26.</ref><ref>Борн М. «Непрерывность, детерминизм, реальность» в книге «Размышления и воспоминания физика». М.: Мир, 1977. стр.162-187.</ref>.
+'''Статыстычная механіка''' — раздзел [[статыстычная фізіка|статыстычнай фізікі]], які вывучае метадамі [[Тэорыя імавернасцей|тэорыі імавернасцей]] паводзіны сістэм, якія складаюцца з (адвольнага) канечнага ліку часціц. Упершыню класічную статыстычную механіку адной часціцы разгледзеў [[Макс Борн]] ў 1955 годзе <ref>Born M. «Continuity, determinism and reality», Kongelige Danske Videnskabernes Selskab, Matematisk-fysiske Meddelelser, Bind 30, Nr.2, (1955) 1-26.</ref><ref>Борн М. «Непрерывность, детерминизм, реальность» в книге «Размышления и воспоминания физика». М.: Мир, 1977. стр.162-187.</ref>.
-Статыстычная дынаміка сістэмы палёў выходзіць за рамкі статыстычнай механікі і ставіцца да статыстычнай [[тэорыя поля|тэорыі поля]]. Тым самым статыстычная фізіка фактычна дзеліцца на статыстычную механіку і статыстычную тэорыю поля. Статыстычную механіку звычайна дзеляць на раўнаважную і нераўнаважную. Паслядоўная пабудова раўнаважнай статыстычнай механікі было рэалізавана [[Джазая Уілард Гібс|Дж. У. Гібсам]] ў 1902 году <ref>Gibbs J. W. «Elementary Principles of Statistical Mechanics», Yale University Press: New Haven,. 1902; Reprinted by (Dover, New York, 1960)</ref>, а паслядоўная пабудова нераўнаважнай статыстычнай механікі было выканана [[Нікалай Нікалаевіч Багалюбаў|Н. Н. Багалюбавым]] ў 1946 годзе <ref>Боголюбов Н. Н. «Проблемы динамической теории в статистической физике», М.— Л.: ОГИЗ. Гостехиздат, 1946.</ref>. Пры апісанні сістэм у рамках статыстычнай механікі выкарыстоўваецца паняцце сярэдняга па ансамблі. Асноўнымі ўраўннннямі статыстычнай механікі з'яўляюцца ўраўненні Ліўвіля і ланцужок ўраўненняў Багалюбава.
+Статыстычная дынаміка сістэмы палёў выходзіць за рамкі статыстычнай механікі і адносіцца да статыстычнай [[тэорыя поля|тэорыі поля]]. Тым самым статыстычная фізіка фактычна дзеліцца на статыстычную механіку і статыстычную тэорыю поля. Статыстычную механіку звычайна дзеляць на раўнаважную і нераўнаважную. Паслядоўная пабудова раўнаважнай статыстычнай механікі была ажыццёўлена [[Джазая Уілард Гібс|Дж. У. Гібсам]] ў 1902 годзе <ref>Gibbs J. W. «Elementary Principles of Statistical Mechanics», Yale University Press: New Haven,. 1902; Reprinted by (Dover, New York, 1960)</ref>, а паслядоўная пабудова нераўнаважнай статыстычнай механікі была выканана [[Нікалай Нікалаевіч Багалюбаў|Н. Н. Багалюбавым]] ў 1946 годзе <ref>Боголюбов Н. Н. «Проблемы динамической теории в статистической физике», М.— Л.: ОГИЗ. Гостехиздат, 1946.</ref>. Пры апісанні сістэм у рамках статыстычнай механікі выкарыстоўваецца паняцце сярэдняга па ансамблі. Асноўнымі ўраўненнямі статыстычнай механікі з'яўляюцца ўраўненні Ліўвіля і ланцужок ўраўненняў Багалюбава.
 == Гл. таксама ==