Стэфан Душан: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
др Bot: Migrating 33 interwiki links, now provided by Wikidata on d:q207303 (translate me) |
др clean up using AWB |
||
Радок 32: | Радок 32: | ||
'''Стэфан Ураш IV Душан Няманіч''' ({{lang-sr|Стэфан Урош IV Душан Немањић}}) — [[Сербскае каралеўства|сербскі]] [[Каралі сербскія|кароль]] ([[1331]]—[[1346]]) з роду Неманічэй, з 1346 г. — «[[цар сербаў і грэкаў]]» (да смерці ў 1355 годзе). |
'''Стэфан Ураш IV Душан Няманіч''' ({{lang-sr|Стэфан Урош IV Душан Немањић}}) — [[Сербскае каралеўства|сербскі]] [[Каралі сербскія|кароль]] ([[1331]]—[[1346]]) з роду Неманічэй, з 1346 г. — «[[цар сербаў і грэкаў]]» (да смерці ў 1355 годзе). |
||
Старэйшы сын караля Сербіі [[Стэфан Ураш III|Стэфана Ураша III]]. У 1331 годзе падняў мяцеж супраць бацькі і зрынуў яго з пасады. У выніку шэрагу войн з [[Візантыя |
Старэйшы сын караля Сербіі [[Стэфан Ураш III|Стэфана Ураша III]]. У 1331 годзе падняў мяцеж супраць бацькі і зрынуў яго з пасады. У выніку шэрагу войн з [[Візантыя]]й і [[Венгрыя]]й Стэфану Душану атрымалася стварыць велізарную дзяржаву, у якую ўваходзілі Македонія, Эпір, Фесалія, частка Фракіі; адлюстраваннем гэтага стала ў 1346 годзе яго каранаванне ў якасці «Цара сербаў і грэкаў» пры адначасовай установе ў Сербскай праваслаўнай царкве патрыярства. У 1349 годзе выдаў так званы «[[Законнік Стэфана Душана]]» — складанка законаў Сербіі. |
||
Быў жанаты на [[Алена Балгарская|Алене]], сястры балгарскага цара [[Ян Аляксандр|Яна Аляксандра]]. Сын Стэфана Душана, [[Стэфан Ураш V]], стаў апошнім царом Сербіі. |
Быў жанаты на [[Алена Балгарская|Алене]], сястры балгарскага цара [[Ян Аляксандр|Яна Аляксандра]]. Сын Стэфана Душана, [[Стэфан Ураш V]], стаў апошнім царом Сербіі. |
||
Радок 44: | Радок 44: | ||
[[Катэгорыя:Каралі сербскія]] |
[[Катэгорыя:Каралі сербскія]] |
||
[[Катэгорыя:Род Няманічаў]] |
[[Катэгорыя:Род Няманічаў]] |
||
[[Катэгорыя:Асобы]] |
|||
[[Катэгорыя:Цары сербскія]] |
[[Катэгорыя:Цары сербскія]] |
||
Версія ад 00:13, 13 жніўня 2013
Стэфан Душан | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
сербск.: Стефан Урош IV Душан | |||||||
| |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Стэфан Ураш III | ||||||
Пераемнік | Тытул скасаваны | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Тытул заснаваны | ||||||
Пераемнік | Стэфан Ураш V | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
1308 |
||||||
Смерць |
20 снежня 1355 |
||||||
Месца пахавання | Манастыр Святых Архангелаў, перапахаваны ў 1927 годзе ў Цэрквы Святога Марка ў Бялградзе | ||||||
Род | Няманічы | ||||||
Бацька | Стэфан Ураш III | ||||||
Маці | Феадора | ||||||
Жонка | Алена Балгарская | ||||||
Дзеці |
сын: Стэфан Ураш V дочкі: 1) Ірына, 2) Імя невядома |
||||||
Нацыянальнасць | Серб | ||||||
Веравызнанне | Праваслаўе, сербская царква | ||||||
Дзейнасць | кіраўнік, палкаводзец | ||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Стэфан Ураш IV Душан Няманіч (сербск.: Стэфан Урош IV Душан Немањић) — сербскі кароль (1331—1346) з роду Неманічэй, з 1346 г. — «цар сербаў і грэкаў» (да смерці ў 1355 годзе).
Старэйшы сын караля Сербіі Стэфана Ураша III. У 1331 годзе падняў мяцеж супраць бацькі і зрынуў яго з пасады. У выніку шэрагу войн з Візантыяй і Венгрыяй Стэфану Душану атрымалася стварыць велізарную дзяржаву, у якую ўваходзілі Македонія, Эпір, Фесалія, частка Фракіі; адлюстраваннем гэтага стала ў 1346 годзе яго каранаванне ў якасці «Цара сербаў і грэкаў» пры адначасовай установе ў Сербскай праваслаўнай царкве патрыярства. У 1349 годзе выдаў так званы «Законнік Стэфана Душана» — складанка законаў Сербіі.
Быў жанаты на Алене, сястры балгарскага цара Яна Аляксандра. Сын Стэфана Душана, Стэфан Ураш V, стаў апошнім царом Сербіі.
Спасылкі
- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Стэфан Душан
- ↑ Czech National Authority Database Праверана 29 студзеня 2023.