Леанід Мікалаевіч Андрэеў: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
др →Апавяданні |
др →Апавяданні |
||
Радок 42: | Радок 42: | ||
*[[1900]] — Аповяд пра Сяргея Пятровіча |
*[[1900]] — Аповяд пра Сяргея Пятровіча |
||
*[[1900]] — У цёмную даль |
*[[1900]] — У цёмную даль |
||
* |
*[[1900]] — Мімаходам |
||
{ |
{{слупок}} |
||
* |
*[[1900]] — Валя |
||
* |
*[[1900]] — На рацэ |
||
* |
*[[1900]] — Першы ганарар |
||
* |
*[[1900]] — Свята |
||
* |
*[[1900]] — Выдатнае жыццё для ўваскрослых |
||
* |
*[[1901]] — Хлусня |
||
* |
*[[1901]] — Жылі-былі |
||
* |
*[[1901]] — Бездань |
||
*[[1901]] — Буяніха |
|||
* [ [ 1901 у літаратуры | 1901 ] ] - Буяниха |
|||
*[[1901]] — Кусака |
|||
* [ [ 1901 у літаратуры | 1901 ] ] - кусака |
|||
* |
*[[1901]] — Выпадак |
||
* |
*[[1901]] — Сцяна |
||
* |
*[[1901]] — Іншаземец |
||
* |
*[[1901]] — У падвале |
||
* |
*[[1901]] — У цягніку |
||
* |
*[[1901]] — Гасцінец |
||
* |
*[[1901]] — Кніга |
||
* |
*[1901]] — Набат |
||
* |
*[[1901]] — Смех |
||
* |
*[[1902]] — У тумане |
||
{ |
{{слупок}} |
||
* [[ 1902 у літаратуры | 1902 ]] - Горад |
* [[ 1902 у літаратуры | 1902 ]] - Горад |
||
* [[ 1902 у літаратуры | 1902 ]] - [[ маючым адбыцца крадзеж ( аповяд) | маючым адбыцца крадзеж ] ] |
* [[ 1902 у літаратуры | 1902 ]] - [[ маючым адбыцца крадзеж ( аповяд) | маючым адбыцца крадзеж ] ] |
Версія ад 20:02, 31 кастрычніка 2013
Леанід Мікалаевіч Андрэеў (9 (21) жніўня 1871, Арол, Расійская імперыя — 12 верасня 1919, Нейвола, Фінляндыя) — рускі пісьменнік. Прадстаўнік Сярэбранага веку рускай літаратуры. Лічыцца пачынальнікам рускага экспрэсіянізму.
Біяграфія
Дзяцінства
Нарадзіўся ў Арле ў не вельмі забяспечанай сям'і каморніка-таксатара Мікалая Іванавіча Андрэева (1847—1889) і Анастасіі Мікалаеўны Андрэевай (Пацкоўскай) — дачкі збяднелага польскага памешчыка . Ужо ў дзяцінстве выяўляў цікавасць да чытання. Вучыўся ў Арлоўскай класічнай гімназіі (1882 — 1891) . Захапляўся творчасцю Шапенгаўэра і Гартмана.
Юнацтва
Юнацкая ўражлівасць і развітае ўяўленне некалькі разоў падахвочвалі яго на безразважныя ўчынкі: ва ўзросце 17 гадоў вырашыў выпрабаваць сілу волі і лёг паміж рэек перад надыходзячым паравозам , але застаўся цэлы.
Скончыўшы гімназію, Андрэеў паступіў на юрыдычны факультэт Пецярбургскага ўніверсітэта; пасля смерці бацькі матэрыяльнае становішча яго сям'і пагоршылася, а сам Андрэеў пачаў злоўжываць алкаголем. Некаторы час Андрэеву даводзілася нават галадаць. У Пецярбурге спрабаваў пісаць свае першыя апавяданні, аднак з рэдакцыі, як Андрэеў узгадвае ў сваіх мемуарах, іх вярнулі са смехам. Адлічаны за нявыплату, ён паступіў на юрыдычны факультэт Маскоўскага ўніверсітэта. У Маскве, па словах самога Андрэева: «матэрыяльна жылося лепш: дапамагалі таварышы і камітэт».
У 1894 г., пасля любоўнай няўдачы, Андрэеў спрабаваў скончыць жыццё самагубствам. Наступствам няўдалага стрэлу было царкоўнае пакаянне і парок сэрца, які і выклікаў пасля смерць пісьменніка[1]. Пасля гэтага выпадку Леанід Андрэеў зноў быў вымушаны бедаваць: цяпер яму неабходна было карміць маці, сваіх сясцёр і братоў, якія перабраліся ў Маскву. Перабіваўся выпадковымі заробкамі, выкладаннем і маляваннем партрэтаў на заказ. У палітычнай дзейнасці не ўдзельнічаў.
У 1897 паспяхова здаў выпускныя экзамены ва ўніверсітэце, што адкрыла яму дарогу ў адвакатуру, якой ён займаўся аж да 1902 г. У тым жа годзе пачынае сваю журналісцкую дзейнасць у газетах «Маскоўскі веснік» і «Кур'ер». Свае фельетоны ён падпісваў псеўданім ам « James Lynch » . У 1898 г. у « курьера» быў надрукаваны яго першы аповяд: « Баргамот і Гараська » . Паводле слоў Андрэева , аповяд быў перайманнем Дзікенса , аднак маладога аўтара заўважыў Максім Горкі , які і запрасіў Андрэева ў книгоиздательное таварыства «Веды» , якое аб'ядноўвае многіх маладых пісьменнікаў .
Першая руская рэвалюцыя і даваенныя гады
Сапраўдная слава прыйшла да Андрэеву пасля выдання ў 1901 у яго апавядання « Жылі - Былі » у часопісе «Жыццё» .У 1902 у Андрэеў ажэніцца на А. М. Велигорской - внучатой пляменніцы Тараса Шаўчэнкі . У тым жа годзе становіцца рэдактарам « Кур'ера », вымушаны быў даць паліцыі падпіску аб нявыездзе з-за сваёй сувязі з рэвалюцыйна настроеным студэнцтвам . Дзякуючы дапамозе Максіма Горкага вялікім накладам быў выпушчаны першы том яго твораў . У гэтыя гады абазначылася накіраванасць творчасці і яго літаратурная манера .У 1905 у вітаў Першую рускую рэвалюцыю ; хаваў у сябе дома хаваліся членаў РСДРП , 10 лютага быў пасаджаны ў турму за тое , што напярэдадні на яго кватэры прайшло таемнае сход ЦК ( 25 лютым выпушчаны пад заклад , унесены Савам Марозавым ) . У гэтым жа годзе ён напіша апавяданне « Губернатар », які стаў водгукам на забойства 17 ЛЮТАГА эсэры І. Каляевым маскоўскага генерал -губернатара вялікага князя Сяргея Аляксандравіча .У 1906 у пісьменнік вымушаны з'ехаць у Нямеччыну , дзе ў яго нараджаецца другі сын , Данііл , які пасля стане пісьменнікам (яго пяру належыць трактат "Ружа Свету » ) . У снежні таго ж года ад послеродовой гарачкі памірае яго жонка ( пахавана ў Маскве на могілках Навадзевічых манастыра) .Андрэеў з'язджае на Капры ( Італія ), дзе жыве ў Горкага (з снежні 1906 года - да вясны 1907 ) . Пасля пачатку рэакцыі ў [ [ 1907 ] ] у - Андрэеў расчароўваецца ў самой рэвалюцыі . Ён адыходзіць ад рэвалюцыйна настроенага пісьменніцкага асяроддзя Горкага.У 1908 у Андрэеў ажэніцца на А. І. Дзенісевіч ( Карніцкі ) і пераязджае ва ўласны дом у Ваммельсу . На віле « Аванс » ( назва была абрана з-за таго , што дом быў пабудаваны на аванс ад выдаўца ) Леанід Андрэеў піша свае першыя [ [ Драма ( род літаратуры ) | драматычныя ] ] творы .З [ [ 1909 ] ] а актыўна супрацоўнічае з [ [ мадэрн ] ] истскими альманаха выдавецтва « Шыпшына » .=== Першая сусветная вайна , рэвалюцыя 1917 году і смерць пісьменніка ===Пачатак Першай сусьветнай вайны Леанід Андрэеў сустрэў з натхненнем :{ { пачатак цытаты } }« Перамагчы Германію неабходна - гэта пытанне жыцця і смерці не толькі для Расіі - найвялікшага славянскай дзяржавы , усе магчымасці якога наперадзе, але і для еўрапейскіх дзяржаў . < ...> Разгром Германіі будзе разгромам Усееўрапейскай рэакцыі і пачаткам новага цыкла еўрапейскіх рэвалюцый ».{ { канец цытаты | крыніца = Інтэрв'ю газеце " Нью - Ёрк Таймс " , Верасень 1914[2]>} }У час вайны Андрэеў публікуе драму пра вайсковыя падзеі ў Бельгіі ( «Кароль , закон і свабода »). Зрэшты , творы пісьменніка ў той час прысвечаны, галоўным чынам, не вайне , а мяшчанскага побыце , тэме « маленькага чалавека » .Пасля [ [ Лютаўская рэвалюцыя 1917 | Лютаўскай рэвалюцыі ]] 1917 а уваходзіў у рэдакцыйны Савет рэакцыйнай газеты «Руская воля » . Кастрычніцкую рэвалюцыю не прыняў. Пасля аддзялення Фінляндыі ад Расеі - апынуўся ў эміграцыі. Апошнія творы пісьменніка прасякнутыя песімізмам і нянавісцю да бальшавіцкай улады (" Дзённік сатаны» , «SOS» ) Памылка ў зносках: Закрываючы тэг </ref> адсутнічае для тэга <ref> tag.== Творчасць, асноўныя ідэі ==[ [ Выява: Leonid andreev - veresaev.jpg | міні | Пісьменнікі Леанід Андрэеў (справа ) і [ [ Вересаев , Вікенцій Вікенцьевіч | Вікенцій Вересаев ] ] . ] ]Першыя творы Леаніда Андрэева , шмат у чым пад уздзеяннем бядотных умоў, у якіх тады знаходзіўся пісьменнік , прасякнутыя крытычным аналізам сучаснага свету ( « Баргамот і Гараська », «Горад »). Аднак яшчэ ў раннім перыядзе творчасці пісьменніка праявіліся яго асноўныя матывы : крайні [ [ скептыцызм ] ] , нявер'е ў чалавечы розум ( «Сцяна », « Жыццё Васіля Фивейского » ) , узнікае захапленне [ [ спірытуалізму ( рэлігія ) | спірытуалізму ] ] і рэлігіяй ( «Юда Іскарыёт »). Апавяданні «Губернатар », «Іван Іванавіч » і п'еса « Да зорак » адлюстроўваюць сімпатыю пісьменніка да рэвалюцыі . Аднак пасля пачатку рэакцыі 1907 Леанід Андрэеў адмовіўся ад усялякіх рэвалюцыйных поглядаў , лічачы , што бунт мас можа прывесці толькі да вялікіх ахвяраў і вялікім пакутам ( гл. « [ [ Аповяд пра сем павешаных ] ] »). У сваім апавяданні "[[ Чырвоны смех ] ] » Андрэеў намаляваў карціну жахаў сучаснай вайны (рэакцыя на [ [ Руска -японская вайна | Руска -японскую вайну ] ] ) . Незадаволенасць яго герояў навакольным светам і парадкамі нязменна выліваецца ў пасіўнасць або [ [ анархія | анархічны ] ] бунт . Перадсмяротныя сачыненні пісьменніка прасякнуты дэпрэсіяй , ідэяй пра радасць ірацыянальных сіл. Нягледзячы на патэтычны настрой твораў , літаратурная мова Андрэева , напорысты і экспрэсіўны , з падкрэсленай [ [ сімвалізм ] ] ам , сустракаў шырокі водгук у мастацкай і інтэлігенцкім асяроддзі дарэвалюцыйнай Расіі. Станоўчыя водгукі аб Андрэева пакінулі Максім Горкі , [ [ Рэрых , Мікалай Канстанцінавіч | Рэрых ] ] , [ [ Рэпін , Ілля Яфімавіч | Рэпін ] ] , [ [ Блок , Аляксандр Аляксандравіч | Блок ] ] , [ [ Чэхаў , Антон Паўлавіч | Чэхаў ] ] і многія іншыя. Творы Андрэева адрознівае рэзкасць кантрастаў , нечаканыя павароты сюжэту , у спалучэнні са схематычна прастатой склада. Леанід Андрэеў прызнаны яркім пісьменнікам Срэбнага стагоддзя рускай літаратуры .
Творы
Апавяданні
|
|
|
- ↑ Биография писателя. Газета «Неделя»
- ↑ См. Предисловие к сборнику: Леонид Андреев. Рассказы. - Москва: Советская Россия, 1977 г.
- ↑ Памылка ў зносках: Няслушны тэг
<ref>
; для зносакautogenerated2
няма тэксту