Мануіл I Камнін: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др clean up using AWB
KrBot (размовы | уклад)
др параметры шаблона Бібліяінфармацыя перенесены на Викиданные
Радок 40: Радок 40:
{{Імператары Візантыі}}
{{Імператары Візантыі}}


{{Бібліяінфармацыя}}
{{Normdaten
|PND=118640879
|LCCN=
|VIAF=
|SELIBR=
|GKD=
|SWD=
|WP=
}}


[[Катэгорыя:Кіраўнікі Еўропы XII стагоддзя]]
[[Катэгорыя:Кіраўнікі Еўропы XII стагоддзя]]

Версія ад 11:30, 1 лістапада 2013

Мануіл I Камнін
грэч. Μανουήλ Α' Κομνηνός
Мініяцюра з партрэтам Мануіла I Камніна
Мініяцюра з партрэтам Мануіла I Камніна
Візантыйскі імператар
5 красавіка 1143 — 24 верасня 1180
Папярэднік Іаан II
Пераемнік Аляксей II

Нараджэнне 28 лістапада 1118(1118-11-28)
Канстанцінопаль
Смерць 24 верасня 1180(1180-09-24) (61 год)
Канстанцінопаль
Род Камніны
Бацька Іаан II
Маці Ірына
Жонка 1) Берта Зульцбах
2) Марыя Антыяхійская
Дзеці 1) Марыя Камніна  (англ.)
2) Аляксей II Камнін
Дзейнасць імператар
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Мануіл I КАМНІН (~1123, Канстанцінопаль24 верасня 1180, Канстанцінопаль), імператар візантыйскі (з 5.4.1143), малодшы сын імператара Іаана II і венгерскай прынцэсы.

Абапіраўся на дынастыю Камнінаў, а таксама на правінцыйных дробных і сярэдніх землеўласнікаў і правінцыйныя гарады. Садзейнічаў умацаванню феадальнага землеўладання: паводле пастаноў 1158 і 1170 гадоў, зямлю мелі права набываць толькі члены сінкліта і стратыёты. Прыцягваў да службы іншаземных, у тым ліку турэцкіх, воінаў. У 1158 забараніў цэрквам і манастырам пашыраць свае ўладанні. Вызваліў імперыю ад засілля венецыянскага купецтва, правёўшы масавыя арышты венецыянскіх купцоў у сакавіку 1171; уступіў у саюз, накіраваны супраць Венецыі, з Генуяй (1169) і Пізай (1170).

Мануіл I беспаспяхова спрабаваў аднавіць візантыйскае панаванне ў Італіі і Егіпце. Падтрымліваў Юрыя Даўгарукага ў барацьбе за кіеўскі сталец. Вёў паспяховыя войны, якія прывялі да прызнання Венгрыяй (1164) і Сербіяй (1172) сябе васаламі Візантыі. Пацярпеў паразу ад сельджукаў пры Мірыакефалоне (17.9.1176) у Малой Азіі, вымушаны быў саступіць ім крэпасці Дарылей і Сублей.

Вялікую цікаўнасць Мануіл I меў да прадказанняў будучыні, нават напісаў трактат у абарону астралогіі, любіў застоллі і забавы на заходні манер. Улюблёнымі забавамі пры яго двары былі рыцарскія турніры, паляванне і гульня ў пола.

У асабістым жыцці Мануіл I быў жанчыналюбам, але да сваёй першай жонкі Ірыны (Берты) быў абыякавы. Другім шлюбам пабраўся з Марыяй-Ксеніяй Антыёхійскай. Пры гэтым ён падтрымліваў інтымныя адносіны са сваёй пляменніцай Феадорай, якая нарадзіла ад яго сына, меў мноства раманаў з дамамі свайго двара.

Шаблон:ПА

Шаблон:Link FA Шаблон:Link FA Шаблон:Link FA Шаблон:Link FA