Семіётыка: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
др Праўкі аўтарства 77.247.224.26 (размова) адкочаныя; вернута апошняя версія аўтарства Legobot |
др параметры шаблона Бібліяінфармацыя перенесены на Викиданные |
||
Радок 13: | Радок 13: | ||
[[Category:Філалогія]] |
[[Category:Філалогія]] |
||
{{Бібліяінфармацыя}} |
|||
{{Normdaten |
|||
|PND= |
|||
|LCCN= |
|||
|VIAF= |
|||
|SELIBR= |
|||
|GKD= |
|||
|SWD=4054498-9 |
|||
|WP= |
|||
}} |
Версія ад 17:16, 2 лістапада 2013
Семіётыка, семіялогія, тэорыя прадстаўлення (грэч. sēmeiōtikon ад sēmeion знак, адзнака) — навука, якая вывучае ўласцівасці, найперш супольныя, будовы і функцыянавання знакавых сістэм (натуральных моваў, штучных моваў і інш.) ці знакаў і такіх іх спалучэнняў (словаў, словазлучэнняў, метафар, хімічных і матэматычных сімвалаў і інш.), дзе кожнай знакавай адзінцы пэўным чынам надаецца пэўнае значэнне.
Адрозніваюць агульную і спецыяльную семіётыкі. Тры асноўныя прадметы вывучэння семіётыкі — камунікацыя, значэнне, дасяганне высновы; у грамадстве гэта мова, абрады, звычаі і г.д., у прыродзе — камунікацыя жывёлаў, у чалавеку — слыхавое і зрокавае ўспрыняцце і інш.
Пачаткі семіётыкі пакладзены Ч. Пірсам у выглядзе абагульнення логікі як тэорыі. Узаемадачыненні семіётыкі і лінгвістыкі прывялі да ўзнікнення лінгвасеміётыкі.