Рэчыцкі павет (Вялікае Княства Літоўскае): Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Krupski Oleg (размовы | уклад) |
Krupski Oleg (размовы | уклад) |
||
| Радок 69: | Радок 69: | ||
* Lietuvos Valstybes Istorijos Archyvas — f.11 a.1 b.1159 N.katalog. 3612 J.katalog.3876 {{ref-lt}} {{ref-pl}} |
* Lietuvos Valstybes Istorijos Archyvas — f.11 a.1 b.1159 N.katalog. 3612 J.katalog.3876 {{ref-lt}} {{ref-pl}} |
||
* стар. 181, [[Энцыклапедыя гісторыі Беларусі]]. У 6 т. Т. 5 кн. 1: М — Пуд / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Мн.: БелЭн, 2001 г. ISBN 985-11-0214-8. |
* стар. 181, [[Энцыклапедыя гісторыі Беларусі]]. У 6 т. Т. 5 кн. 1: М — Пуд / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Мн.: БелЭн, 2001 г. ISBN 985-11-0214-8. |
||
== Спасылкі == |
|||
* Насевіч В. // [http://vn.belinter.net/vkl/29.html Тэрыторыя, адміністрацыйны падзел], [[Вялікае княства Літоўскае, энцыклапедыя]] у 3 т., — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя П. Броўкі, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — С. 34—39. — 684 с. — ISBN 985-11-0314-4 |
|||
{{зноскі}} |
{{зноскі}} |
||
Версія ад 19:09, 26 лістапада 2013
| Рэчыцкі павет | |||
|---|---|---|---|
|
|||
| Краіна |
 Вялікае Княства Літоўскае |
||
| Уваходзіць у | |||
| Адміністрацыйны цэнтр | |||
| Дата ўтварэння | 1566 | ||
| Дата скасавання | 1793 | ||
| Насельніцтва | гл. Насельніцтва | ||
| Плошча | 30[1] тыс. | ||
 |
|||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||
Рэ́чыцкі паве́т — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Менскага ваяводства Вялікага Княства Літоўскага ў XVI—XVIII стст. Павет займаў 30 тыс. км² і з'яўляўся найбольшым у ваяводстве. Сталіца знаходзілася ў горадзе Рэчыца. Адміністрацыйна дзяліўся на староствы: Чачэрскае, Бабруйскае, Гомельскае, Прапойскае, Рагачоўскае, Рэчыцкае.
На поўначы межаваў з Менскім паветам і Мсціслаўскім ваяводствам, на ўсходзе — з Мціслаўскім ваяводствам і Старадубскім паветам Смаленскага ваяводства і Чарнігаўскім княствам (пазней з Расійскай дзяржавай), на поўдні — з Кіеўскім ваяводствам, на захадзе — з Мазырскім паветам і Слуцкім княствам Наваградскага ваяводства.[2] Ахопліваў тэрыторыю ўсходняй часткі сучаснай Гомельскае вобласці, паўднёвай і паўднёва-заходняй Магілёўскай вобласці, а таксама прылеглыя часткі Бранскай вобласці Расіі і Чарнігаўскай Украіны.
Меў павятовую харугву чырвонага колеру з выявай «Пагоні».[1] Мундзір павятовых урадоўцаў складаўся з малінавага кунтуша, белых адваротаў і жупана.
Гл. таксама
Літаратура
- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — 684 с.: іл. ISBN 985-11-0314-4.
- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — 788 с.: іл. ISBN 985-11-0378-0.
- Powiat rzeczycki // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich.Tom V: Kutowa Wola — Malczyce. — Warszawa, 1884. S. 340 (польск.)
- Powiat rzeczycki // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich.Tom X: Rukszenice — Sochaczew. — Warszawa, 1889. S. 134 (польск.)
- Rohaczew // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. — T. IX. — Warszawa, 1880—1914. — S. 688. (польск.)
- Lietuvos Valstybes Istorijos Archyvas — f.11 a.1 b.1159 N.katalog. 3612 J.katalog.3876 (літ.) (польск.)
- стар. 181, Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 5 кн. 1: М — Пуд / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Мн.: БелЭн, 2001 г. ISBN 985-11-0214-8.
Спасылкі
- Насевіч В. // Тэрыторыя, адміністрацыйны падзел, Вялікае княства Літоўскае, энцыклапедыя у 3 т., — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя П. Броўкі, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — С. 34—39. — 684 с. — ISBN 985-11-0314-4
Зноскі
- ↑ а б Вячаслаў Насевіч. Рэчыцкі павет // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т.. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя. С. 534
- ↑ Powiat rzeczycki // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom X: Rukszenice — Sochaczew (польск.). — Warszawa, 1889. S. 134