Мікола Панькоў: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія]

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

Лінейны

Версія ад 15:52, 18 снежня 2013

Мікола Панькоў (псеўд. Мікола Вольны, У.Сакол, М.Кніжнік; 12 чэрвеня 1911, Люцын, цяпер Лудза, Латвія — 7 студзеня 1995, Нью-Ёрк ) — беларускі грамадска-культурны дзеяч, выдавец, бібліёграф.

Біяграфія

Вучыўся ў Дзвінскай дзяржаўнай беларускай гімназіі. За сувязь з беларускімі эсэрамі ў 1926 асуджаны латвійскімі ўладамі на 5 гадоў зняволення. Пасля вызвалення выдаваў у Дзвінску часопіс «Школьная праца». У часы нямецкай акупацыі працаваў інструктарам на чыгунцы.

З 1944 — на эміграцыі. Жыў у лагерах для перамешчаных асоб, выдаваў рукапісныя часопісы. Браў удзел у з'ездзе беларускай эміграцыі ў 1947, быў сябрам Рады БНР, узначальваў Саюз Беларускіх Журналістаў. Заснаваў Беларускае Інфармацыйнае Бюро і быў яго кіраўніком. У 1956 выйшаў з Рады БНР і разам з Яўхімам Кіпелем, Віктарам Чабатарэвічам, Міколам Шчорсам, Лявонам Савёнкам заснаваў Камітэт Незалежнай Беларусі, у 1984 разам з Васілём Шчэцькам аднавіў выданне «Летапісу Беларускай Эміграцыі». Склаў падрабязную «Хроніку беларускага жыцця на чужыне» (1945-1984), што была выдадзеная па яго смерці.

Працы

Čałaviek i dziaržava. Narysy M. Volnaha. — [Niamieččyna], 1946. — 34 s. — (Biblijateka sučasnaści; № 1)^[1].
Son kryviča. — [Niamieččyna: vydaviectva «Biełarus», 1946].^[1]
10 сталёвых загадаў Беларусу-выгнанцу. — Oldenburg, 7.07.1947. — 2 с.^[2]
Мы і яны ў Сібіры. — [Niamieččyna: vydaviectva «Biełarus», 1946]. — 23 s.— (Biblijateka sučasnaści; № 4)^[1]
Шляхі новае беларускае літаратуры: Кароткі агляд беларускае літаратуры паміж дзьвюх войнаў і сяньня. — Ватэнштэт: выдавецтва Беларускага Дапамаговага Камітэту на Ангельскую Зону, 1947. — 16 с.

Літаратура

Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.12: Палікрат — Праметэй / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 12. — С. 51. — 560 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0198-2.

Зноскі

↑ ^а ^б ^в Рукапіснае выданне
↑ Манускрыпт

[Рукапіснае_выданне-1] а ^б ^в Рукапіснае выданне

[2] Манускрыпт

[1]

[2]

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
-'''Мікола Панькоў''' (псеўд. ''Мікола Вольны'', ''У.Сакол'', ''М.Кніжнік''; {{ДН|12|6|1911}}, Люцын, цяпер Лудза, Латвія - {{ДС|7|1|1995}}, [[Нью-Ёрк]]) — беларускі грамадска-культурны дзеяч, выдавец, бібліёграф.
+'''Мікола Панькоў''' (псеўд. ''Мікола Вольны'', ''У.Сакол'', ''М.Кніжнік''; {{ДН|12|6|1911}}, [[Люцын]], цяпер [[Лудза]], [[Латвія]] — {{ДС|7|1|1995}}, {{МС|Нью-Ёрк||}} ) — беларускі грамадска-культурны дзеяч, [[выдавец]], [[бібліёграф]].
 == Біяграфія ==
 Вучыўся ў [[Дзвінская дзяржаўная беларуская гімназія|Дзвінскай дзяржаўнай беларускай гімназіі]]. За сувязь з беларускімі эсэрамі ў [[1926]] асуджаны латвійскімі ўладамі на 5 гадоў зняволення. Пасля вызвалення выдаваў у [[Дзвінск]]у часопіс «Школьная праца». У часы нямецкай акупацыі працаваў інструктарам на чыгунцы.
-З [[1944]] - на эміграцыі. Жыў у лагерах для перамешчаных асоб, выдаваў рукапісныя часопісы. Браў удзел у з'ездзе беларускай эміграцыі ў [[1947]], быў сябрам [[Рада БНР|Рады БНР]], узначальваў Саюз Беларускіх Журналістаў. Заснаваў Беларускае Інфармацыйнае Бюро і быў яго кіраўніком. У [[1956]] выйшаў з Рады БНР і разам з [[Яўхім Кіпель|Яўхімам Кіпелем]], [[Віктар Чабатарэвіч|Віктарам Чабатарэвічам]], [[Мікалай Шчорс|Міколам Шчорсам]], [[Лявон Савёнак|Лявонам Савёнкам]] заснаваў Камітэт Незалежнай Беларусі, у [[1984]] разам з [[Васіль Шчэцька|Васілём Шчэцькам]] аднавіў выданне [[Летапіс беларускай эміграцыі|«Летапісу Беларускай Эміграцыі»]]. Склаў падрабязную «Хроніку беларускага жыцця на чужыне» (1945-1984), што была выдадзеная па яго смерці.
+З [[1944]] — на эміграцыі. Жыў у лагерах для перамешчаных асоб, выдаваў рукапісныя часопісы. Браў удзел у з'ездзе беларускай эміграцыі ў [[1947]], быў сябрам [[Рада БНР|Рады БНР]], узначальваў Саюз Беларускіх Журналістаў. Заснаваў Беларускае Інфармацыйнае Бюро і быў яго кіраўніком. У [[1956]] выйшаў з Рады БНР і разам з [[Яўхім Кіпель|Яўхімам Кіпелем]], [[Віктар Чабатарэвіч|Віктарам Чабатарэвічам]], [[Мікалай Шчорс|Міколам Шчорсам]], [[Лявон Савёнак|Лявонам Савёнкам]] заснаваў Камітэт Незалежнай Беларусі, у [[1984]] разам з [[Васіль Шчэцька|Васілём Шчэцькам]] аднавіў выданне [[Летапіс беларускай эміграцыі|«Летапісу Беларускай Эміграцыі»]]. Склаў падрабязную «Хроніку беларускага жыцця на чужыне» (1945-1984), што была выдадзеная па яго смерці.
 == Працы ==
-* Čałaviek i dziaržava. Narysy M. Volnaha. — [Niamieččyna], 1946. — 34 s. — (Biblijateka sučasnaści; № 1)<ref>Рукапіснае выданне</ref>.
+* Čałaviek i dziaržava. Narysy M. Volnaha. — [Niamieččyna], 1946. — 34 s. — (Biblijateka sučasnaści; № 1)<ref name="Рукапіснае выданне">Рукапіснае выданне</ref>.
-* Son kryviča. — [Niamieččyna: vydaviectva «Biełarus», 1946].<ref>Рукапіснае выданне</ref>
+* Son kryviča. — [Niamieččyna: vydaviectva «Biełarus», 1946].<ref name="Рукапіснае выданне"/>
 * 10 сталёвых загадаў Беларусу-выгнанцу. — Oldenburg, 7.07.1947. — 2 с.<ref>Манускрыпт</ref>
-* Мы і яны ў Сібіры.  — [Niamieččyna: vydaviectva «Biełarus», 1946]. — 23 s.— (Biblijateka sučasnaści; № 4)<ref>Рукапіснае выданне</ref>
+* Мы і яны ў Сібіры.  — [Niamieččyna: vydaviectva «Biełarus», 1946]. — 23 s.— (Biblijateka sučasnaści; № 4)<ref name="Рукапіснае выданне"/>
 * Шляхі новае беларускае літаратуры: Кароткі агляд беларускае літаратуры паміж дзьвюх войнаў і сяньня. — Ватэнштэт: выдавецтва Беларускага Дапамаговага Камітэту на Ангельскую Зону, 1947. — 16 с.