Іраклій (Лісоўскі): Розніца паміж версіямі

Іраклій Лісоўскі
Іраклій Лісоўскі
	Herakliusz Lissowski
	;
	; Герб «Вожык»
Мітрапаліт Кіеўскі і ўсяе Русі
	24 ліпеня 1806 — 30 жніўня 1809
Царква	Украінская грэкакаталіцкая царква
Папярэднік	Феадосій (Растоцкі)
Пераемнік	Рыгор (Кахановіч)
Архіепіскап Полацкі
Архіепіскап Полацкі
Дзейнасць	каталіцкі святар, каталіцкі біскуп
Імя пры нараджэнні	Іраклій Лісоўскі
Нараджэнне	1734; Вусач, Полацкае ваяводства (цяпер Беларусь)
Смерць	30 жніўня 1809; Орша
Дынастыя	Лісоўскія[d]
Узнагароды
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 21:02, 19 снежня 2013

Іраклій Лісоўскі (свецкае імя Іосіф; 1734, Полацкае ваяводства — 30 жніўня 1809) — царкоўны дзеяч Рэчы Паспалітай і Расійскай імперыі. Уніяцкі архіепіскап полацкі (з 1784), мітрапаліт кіеўскі, галіцкі і ўсяе Русі (з 1806, без зацверджання Папам Рымскім).

Біяграфія

Прадстаўнік беларускага^[1] шляхецкага роду Лісоўскіх гербу «Вожык». Навучаўся ў школе пры кляштары дамініканцаў у Вушачах, дзе ўступіў у ордэн базыльян Св. Іасафата.

Быў ігуменам Полацкага манастыра пры Сафійскім саборы, а з 1778 — архімандрытам Ануфрыеўскага манастыра (Мсціслаўскае ваяводства). 3 1780 член кансісторыі Полацкай уніяцкай епархіі.

Пасля трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795) і скасавання таго ж года Кацярынай II уніяцкіх епархій (апроч Полацкай) фактычна кіраваў усімі ўніятамі Расійскай імперыі.

Падтрымліваў утварэнне Галоўнай семінарыі пры Віленскім універсітэце (1803), адкрыў семінарыю для белага духавенства ў Полацку (1806).

Быў прыхільнікам ачышчэння абраднасці ад лацінскіх пазычанняў. Склаў і даслаў у Рым на зацверджанне службоўнік з паралельнымі царкоўна-славянскім і лацінскім тэкстам.

Дамогся ад імператара Аляксандра I утварэння ўнутры рымска-каталіцкай калегіі асобнага дэпартамента для ўніятаў (1805), старшынёй якога зрабіўся сам. Спрыяў выданню царскага дазволу для ўніятаў, якія прынялі лацінскі абрад, вярнуцца да папярэдняй веры.

Ва ўнутрыцаркоўнай барацьбе абапіраўся на падтрымку царызму. У 1795 забараніў уніяцкім святарам процідзейнічаць схіленню (часам гвалтоўнаму) сваіх вернікаў у праваслаўе. У 1805 спрыяў выданню загаду Пецярбургскай рымска-каталіцкай калегіі аб скасаванні базыльянскіх манастыроў^[1].

Зноскі

↑ ^а ^б Сяргей Казуля. Лісоўскі Іраклій // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т.. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя. С. 200.

Літаратура

Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.
Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 4: Кадэты — Ляшчэня / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1997. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0041-2.

Спасылкі

Bishop Iraklij Listovskyj (англ.)

[evkl-1] а ^б Сяргей Казуля. Лісоўскі Іраклій // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т.. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя. С. 200.

[1]

@@ Радок 33: / Радок 33: @@
 Прадстаўнік [[беларусы|беларускага]]<ref name="evkl">[[Сяргей Казуля]]. Лісоўскі Іраклій // {{Крыніцы/ЭВКЛ|2к}} С. 200.</ref> шляхецкага роду [[Лісоўскія|Лісоўскіх]] гербу «[[Герб «Вожык»|Вожык]]». Навучаўся ў школе пры кляштары дамініканцаў у [[Ушачы|Вушачах]], дзе ўступіў у [[Ордэн базыльян святога Іасафата|ордэн базыльян Св. Іасафата]].
-Быў ігуменам Полацкага манастыра пры [[Сафійскі сабор, Полацк|Сафійскім саборы]], а з [[1778]] — архімандрытам Ануфрыеўскага манастыра ([[Мсціслаўскае ваяводства]]). 3 [[1780]] член кансісторыі Полацкай уніяцкай епархіі.
+Быў ігуменам Полацкага манастыра пры [[Сафійскі сабор, Полацк|Сафійскім саборы]], а з [[1778]] — архімандрытам [[Ануфрыеўскі манастыр, Мсціслаў|Ануфрыеўскага манастыра]] ([[Мсціслаўскае ваяводства]]). 3 [[1780]] член кансісторыі Полацкай уніяцкай епархіі.
-Па [[Трэці падзел Рэчы Паспалітай|трэцім падзеле Рэчы Паспалітай]] ([[1795]]) і скасаванні таго ж года [[Кацярына II|Кацярынай II]] уніяцкіх епархій (апроч Полацкай) фактычна кіраваў усімі ўніятамі [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]].
+Пасля [[Трэці падзел Рэчы Паспалітай|трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай]] ([[1795]]) і скасавання таго ж года [[Кацярына II|Кацярынай II]] уніяцкіх епархій (апроч Полацкай) фактычна кіраваў усімі ўніятамі [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]].
-Падтрымліваў утварэнне Галоўнай семінарыі пры [[Віленскі ўніверсітэт|Віленскім універсітэце]] ([[1803]]), адкрыў семінарыю для белага духавенства ў [[Полацк|Полацку]] ([[1806]]).
+Падтрымліваў утварэнне [[Віленская духоўная семінарыя|Галоўнай семінарыі]] пры [[Віленскі ўніверсітэт|Віленскім універсітэце]] ([[1803]]), адкрыў [[Полацкая духоўная семінарыя|семінарыю для белага духавенства]] ў [[Полацк|Полацку]] ([[1806]]).
 Быў прыхільнікам ачышчэння абраднасці ад лацінскіх пазычанняў. Склаў і даслаў у Рым на зацверджанне службоўнік з паралельнымі царкоўна-славянскім і лацінскім тэкстам.