Дайнава (рэгіён): Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
map |
Адхілена апошняя 1 змена (217.97.133.116) і адноўлена версія 1737537 Da voli: спрэчная карта |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
{{Значэнні|Спасылка=Дайнава}} |
{{Значэнні|Спасылка=Дайнава}} |
||
[[File:Panstwo mieclawa.svg|thumb|Дайнова]] |
|||
'''Дайнава (Дайнова), Судавія (Судава, Судува), Яцвезь (Ятвезь, Яцвягія, Ятвягія)''' ({{lang-lt|Dainava}}) — гістарычная вобласць у [[Літва|Літве]] і на паўночным захадзе [[Беларусь|Беларусі]]. |
'''Дайнава (Дайнова), Судавія (Судава, Судува), Яцвезь (Ятвезь, Яцвягія, Ятвягія)''' ({{lang-lt|Dainava}}) — гістарычная вобласць у [[Літва|Літве]] і на паўночным захадзе [[Беларусь|Беларусі]]. |
||
Версія ад 10:55, 17 студзеня 2014
Дайнава (Дайнова), Судавія (Судава, Судува), Яцвезь (Ятвезь, Яцвягія, Ятвягія) (літ.: Dainava) — гістарычная вобласць у Літве і на паўночным захадзе Беларусі.
Упершыню ўпамінаецца ў 1255 г. у грамаце Міндоўга крыжакам (магчыма, падробленай). Першапачаткова Дайнава ўяўляла сабою, напэўна, тэрыторыю аднайменнага заходне-балцкага (яцвяжскага) пляменнага княства, якое ў 2-й пал. XIII ст. ўвайшло ў склад ВКЛ і было паступова асімілявана: на поўначы літоўцамі, на поўдні — русінамі, продкамі беларусаў. Для насельніцтва Дайнавы быў характэрны пахавальны абрад са стварэннем каменных курганоў, пазней — каменных магіл, які захаваўся і пасля асіміляцыі. Асноўная тэрыторыя Дайнавы ахоплівала правабярэжжа Нёмана на паўночны-ўсход ад Гродна, у ніжнім цячэнні р. Мяркіс (суч. Варэнскі раён Літвы) і прылеглых частках сучасных Гродзенскага, Шчучынскага і Воранаўскага раёнаў Беларусі, адкуль адбывалася рассяленне далёка на поўдзень (нават на левабярэжжа Нёмана) і на ўсход. У XV ст. і пазней большасць гэтага абшару займала малазаселеная Дайнаўская пушча — традыцыйнае месца палявання вялікіх князёў літоўскіх.
Літаратура
- Насевіч В. Дайнава // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 6. — Мн.: БелЭн, 1998. С. 11.