Беларуская хрысціянска-дэмакратычная злучнасць: Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[недагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 15:18, 25 студзеня 2014

Беларуская хрысціянска-дэмакратычная злучнасць (БХДЗ) — грамадска-палітычная арганізацыя.

Створана на ўстаноўчай канферэнцыі ў Мінску 1 чэрвеня 1991 г., прынята праграма і Статут, зарэгістравана 16 снежня 1991 г. Штаб-кватэра знаходзілася ў Мінску. Абвясціла сябе пераемніцай Беларускай хрысціянскай дэмакратыі^[1] (1917—1940). Кіруючы орган — каардынацыйная рада. Асноўная мэта — духоўна-маральнае, нацыянальнае, палітычнае і эканамічнае адраджэнне Беларусі на прынцыпах негвалтоўнасці, плюралізму, прыватнай уласнасці, хрысціянскага брацтва з усімі народамі. Злучнасцю ў 1991 г. адноўлена выданне газета «Беларуская крыніца».

Ядро арганізацыі складалі 102 дэлегаты ўстаноўчай канферэнцыі, пераважна беларускамоўныя прадстаўнікі інтэлігенцыі маладога і сярэдняга ўзросту. Моўных, нацыянальных ці ўзроставых абмежаванняў не існавала, але сябрам БХДЗ, паводле Статута, можа быць той, хто падзяляе маральна-этычныя запаветы Хрыста. Кіруючыя органы: Каардынацыйная Рада і Управа. Было абрана 5 сустаршынь: П. Сілка (сустаршыня-каардынатар), І. Багдановіч, М. Рэшкаў, Э. Сабіла і Ф. Янушкевіч. Буйнейшыя арганізацыі былі створаны ў Брэсце, Гомелі, Гродне, Магілёве, Мінску, Полацку.

Арганізацыя між іншага выступала супраць польскай мовы ў каталіцкіх касцёлах ў Беларусі і імкнулася да іх поўнай беларусізацыі^[2]^{Памылка^?: некарэктна зададзена дата ўстаноўкі}.

Крытыка

Прапанавана Злучасцю беларусізацыя каталіцкага касцёла ў Беларусі сустрэлася з крытыкай з боку польскай нацыянальнай меншасці ў гэтай краіне і часткі польскіх каталіцкіх святароў. Арганізацыю абвінавашвалі ў тым, што яна спрыяе знішчанню нацыянальнай свядомасці палякаў у Беларусі з дапамогай спробы знішчання аднаго з яе галоўных элементаў - польскага касцёла. Паводле кс. Рамана Дзванкоўскага Злучнасць упісвалася ў тэзісы некаторых дзеячноў беларускіх нацыянальных партыяў, якія казалі, што ў Беларусі палякаў няма, а ёсць адныя апалячаныя і акаталічаныя беларусы, якіх трэба вярнуць да роднага беларускага. Паводле Дзванкоўскага арганізацыя дзейнічала таксама згодна з палітыкай беларускіх уладаў, для якіх беларусізацыя так шматлікай і культурна і грамадска найбольш актыўнай часткі грамадства была б (…) рэчай вялікая значэння, а таксама, дэ-факта, прадаўжала палітыку беларускіх камуністаў з пасляваенных гадоў, якія змагаліся з касцёлам як з антысавецкай, польска-нацыяналістычнай прапагандай^[2]^{Памылка^?: некарэктна зададзена дата ўстаноўкі}.

Зноскі

↑ БЭ ў 18 тамах. Т.2., Мн., 1997, С.431.
↑ ^а ^б Пад рэд. Гэнрыка Халупчака і Элжбеты Міхалюк: Polska-Białoruś. Problemy sąsiedztwa. Люблін: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2005, с. 95. ISBN 83-227-2388-1

[0-1] БЭ ў 18 тамах. Т.2., Мн., 1997, С.431.

[a-2] а ^б Пад рэд. Гэнрыка Халупчака і Элжбеты Міхалюк: Polska-Białoruś. Problemy sąsiedztwa. Люблін: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2005, с. 95. ISBN 83-227-2388-1

[1]

[2]

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
 '''Беларуская хрысціянска-дэмакратычная злучнасць (БХДЗ)''' — грамадска-палітычная арганізацыя.
@@ Радок 5: / Радок 6: @@
 Ядро арганізацыі складалі 102 дэлегаты ўстаноўчай канферэнцыі, пераважна беларускамоўныя прадстаўнікі інтэлігенцыі маладога і сярэдняга ўзросту. Моўных, нацыянальных ці ўзроставых абмежаванняў не існавала, але сябрам БХДЗ, паводле Статута, можа быць той, хто падзяляе маральна-этычныя запаветы Хрыста. Кіруючыя органы: Каардынацыйная Рада і Управа. Было абрана 5 сустаршынь: П. Сілка (сустаршыня-каардынатар), І. Багдановіч, М. Рэшкаў, Э. Сабіла і Ф. Янушкевіч. Буйнейшыя арганізацыі былі створаны ў [[Брэст|Брэсце]], [[Гомель|Гомелі]], [[Гродна|Гродне]], [[Магілёў|Магілёве]], [[Мінск]]у, [[Полацк]]у.
-Арганізацыя між іншага выступала супраць [[польская мова|польскай мовы]] ў каталіцкіх касцёлах ў Беларусі і імкнулася да іх поўнай беларусізацыі<ref name=a>Пад рэд. Гэнрыка Халупчака і Элжбеты Міхалюк: ''Polska-Białoruś. Problemy sąsiedztwa''. [[Люблін]]: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2005, с. 95. ISBN 83-227-2388-1</ref>.
+Арганізацыя між іншага выступала супраць [[польская мова|польскай мовы]] ў каталіцкіх касцёлах ў Беларусі і імкнулася да іх поўнай беларусізацыі<ref name=a>Пад рэд. Гэнрыка Халупчака і Элжбеты Міхалюк: ''Polska-Białoruś. Problemy sąsiedztwa''. [[Люблін]]: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2005, с. 95. ISBN 83-227-2388-1</ref>{{крыніца?|падайце сапраўднага аўтара, назву рэферата і старонкі}}.
 == Крытыка ==
-Прапанавана Злучасцю [[беларусізацыя]] каталіцкага касцёла ў Беларусі сустрэлася з крытыкай з боку польскай нацыянальнай меншасці ў гэтай краіне і часткі польскіх каталіцкіх святароў. Арганізацыю абвінавашвалі ў тым, што яна спрыяе знішчанню нацыянальнай свядомасці палякаў у Беларусі з дапамогай спробы знішчання аднаго з яе галоўных элементаў - польскага касцёла. Паводле кс. [[Раман Дзванкоўскі|Рамана Дзванкоўскага]] Злучнасць упісвалася ў тэзісы некаторых дзеячноў беларускіх нацыянальных партыяў, якія казалі, што ў Беларусі палякаў няма, а ёсць адныя апалячаныя і акаталічаныя беларусы, якіх трэба вярнуць да ''роднага беларускага''. Паводле Дзванкоўскага арганізацыя дзейнічала таксама згодна з палітыкай беларускіх уладаў, для якіх ''беларусізацыя так шматлікай і культурна і грамадска найбольш актыўнай часткі грамадства была б (…) рэчай вялікая значэння'', а таксама, дэ-факта, прадаўжала палітыку беларускіх камуністаў з пасляваенных гадоў, якія змагаліся з касцёлам як з ''антысавецкай, польска-нацыяналістычнай прапагандай''<ref name=a/>.
+Прапанавана Злучасцю [[беларусізацыя]] каталіцкага касцёла ў Беларусі сустрэлася з крытыкай з боку польскай нацыянальнай меншасці ў гэтай краіне і часткі польскіх каталіцкіх святароў. Арганізацыю абвінавашвалі ў тым, што яна спрыяе знішчанню нацыянальнай свядомасці палякаў у Беларусі з дапамогай спробы знішчання аднаго з яе галоўных элементаў - польскага касцёла. Паводле кс. [[Раман Дзванкоўскі|Рамана Дзванкоўскага]] Злучнасць упісвалася ў тэзісы некаторых дзеячноў беларускіх нацыянальных партыяў, якія казалі, што ў Беларусі палякаў няма, а ёсць адныя апалячаныя і акаталічаныя беларусы, якіх трэба вярнуць да ''роднага беларускага''. Паводле Дзванкоўскага арганізацыя дзейнічала таксама згодна з палітыкай беларускіх уладаў, для якіх ''беларусізацыя так шматлікай і культурна і грамадска найбольш актыўнай часткі грамадства была б (…) рэчай вялікая значэння'', а таксама, дэ-факта, прадаўжала палітыку беларускіх камуністаў з пасляваенных гадоў, якія змагаліся з касцёлам як з ''антысавецкай, польска-нацыяналістычнай прапагандай''<ref name=a/>{{крыніца?|падайце сапраўднага аўтара, назву рэферата і старонкі}}.
 {{зноскі}}