Баальбек: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
др added Category:Горад Баальбек using HotCat |
|||
Радок 118: | Радок 118: | ||
[[Катэгорыя:XXX стагоддзе да н.э.]] |
[[Катэгорыя:XXX стагоддзе да н.э.]] |
||
[[Катэгорыя:Рымскія калоніі]] |
[[Катэгорыя:Рымскія калоніі]] |
||
[[Катэгорыя:Горад Баальбек]] |
Версія ад 14:05, 14 чэрвеня 2014
Горад
Баальбек
بعلبك
| ||||||||||||||||||
Баальбек (араб. بعلبك) — старажытны горад у Ліване. Размешчаны ў 80 км да паўночнага ўсходу ад Бейрута на вышыні 1130 м.
Гісторыя горада
Нягледзячы на тое, што мясцовасць была заселена з глыбокай старажытнасці, ніякіх звестак пра горад не сустракаецца да заваявання Сірыі Аляксандрам Македонскім у 332 г. да н.э. Пасля яго смерці Сірыя адышла да Пталамея, які пераназваў горад у гонар егіпецкага Геліёпаля. Ужо ў той час ён быў найбуйнейшым рэлігійным цэнтрам, дзе ўшаноўвалі Ваала (асюль і назва) і Дыяніса.
У 200 г. да н.э. сірыйскі Геліёпаль быў заваяваны Антыёхам Вялікім.
У кіраванне імператара Актавіяна Аўгуста (27 да н.э. — 14 н.э.) Геліёпаль пераўтвораны ў рымскую калонію (Julia Augusta Felix); у I—III стст. тут было пабудавана шмат рымскіх храмаў.
Тут нарадзілася і пацярпела за хрысціянскую веру праваслаўная і каталіцкая святая - вялікамучаніца Варвара (†306), дачка мясцовага багацея Дыяскора. Мошчы святой Варвары знаходзіліся тут да VI стагоддзя, калі яны былі перавезены ў Канстанцінопаля. Цяпер мошчы велікамучаніцы знаходзяцца ва Уладзімірскім саборы горада Кіева.[2]
У VII стагоддзі Баальбек быў заваяваны арабамі.
Ужо ў XVI стагоддзі ў Еўропе стала вядома пра наяўнасць тут грандыёзных руін, якія сталі абавязковым пунктам наведвання еўрапейскімі падарожнікамі XIX ст. Флобер, Твен і Бунін пакінулі цікавыя апісанні сваіх уражанняў ад Баальбека. Поўнамаштабныя раскопкі былі распачаты нямецкімі навукоўцамі ў 1898 г. і працягваліся пяць гадоў. Пасля Першай сусветнай вайны расчысткай участку займаліся французы.
Храмавы комплекс
У Баальбеку захаваўся ў руінах грандыёзны храмавы ансамбль, які складаўся з прапілеяў, багата ўпрыгожаных разьбой двароў (у адным з іх адкрыты рэшткі вялікага будынка алтара), Вялікага храма (т.зв. храма Юпітэра), добра захаваных Малога храма (т.зв. храм Вакха або Меркурыя) і круглага храма (т.зв. храм Венеры) з 4-калонным порцікам. У XIII стагоддзі тэрыторыя ансамбля была пераўтворана ў крэпасць (захаваліся рэшткі сцен, вежаў). На ўсход ад прапілеяў — руіны Вялікай мячэці і мінарэта.
Храм Юпітэра ўяўляе сабой даволі вялікае збудаванне. Некаторыя блокі падмурка важаць 800—1000 тон. У пэўнай ступені, гэта збудаванне пераўзыходзіць піраміду Хеопса, самыя буйныя гранітныя блокі якой (столь камеры цара) важаць 50—80 тон. А самы вялікі блок, пад назвай «Паўднёвы камень» (ад старажытнай арабскай назвы «Гаяр эль-Кіблі»), які так і не быў выняты з каменяломні, але па ўсіх прыкметах спецыяльна быў падрыхтаваны для завяршэння платформы, і зусім дасягае вагі 1500 тон.
Гл. таксама
Зноскі
Литература
- Wiegand Th. Baalbek, Ergebnisse der Ausgrabungen und Untersuchungen in den Jahren 1898 bis 1905. Bd 1-3. В. 1921-25.
- Champdor A. L'Acropole de Baalbek. — P. 1959.
Спасылкі
- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Баальбек
- Баальбек // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
- Баальбек بعلبك (Ba’labakk)(недаступная спасылка). Усход-Захад: Вялікае супрацьстаянне. — Гісторыка-геаграфічны каментарый да арабскіх крыніц часоў крыжовых паходаў. Архівавана з першакрыніцы 26 красавіка 2010. Праверана 29 кастрычніка 2009.