Павел Пятровіч Валошын: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дапаўненне, абнаўленне звестак, вікіфікацыя, афармленне, шаблон
вікіфікацыя
Радок 1: Радок 1:
{{Цёзкі2|Валошын}}
{{Палітык
{{Палітык
| Імя = Павел Пятровіч Валошын
| Імя = Павел Пятровіч Валошын
Радок 40: Радок 41:
== Біяграфія ==
== Біяграфія ==


У 1908—1912 працаваў паштовым служачым у Крынках (Беласточчына). У 1912 прызваны ў войска. Удзельнічаў у Першай сусветнай вайне, быў паранены, трапіў у нямецкі палон<ref name="БС"/>. Пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі служыў міліцыянерам у [[Горад Екацярынаслаў|Екацярынаславе]]. У жніўні 1919 у {{нп3|Антон Іванавіч Дзянікін|дзянікінскай арміі|ru|Деникин, Антон Иванович}}. Потым ваяваў на баку Чырвонай Арміі (у атрадзе [[Рыгор Іванавіч Катоўскі|Г. Катоўскага]]).
У 1908—1912 гг. працаваў паштовым служачым у Крынках (Беласточчына). У 1912 годзе прызваны ў войска. Удзельнічаў у [[Першая сусветная вайна|Першай сусветнай вайне]], быў паранены, трапіў у нямецкі палон<ref name="БС"/>. Пасля [[Кастрычніцкая рэвалюцыя|Кастрычніцкай рэвалюцыі]] служыў міліцыянерам у [[Горад Екацярынаслаў|Екацярынаславе]]. У жніўні 1919 у {{нп3|Антон Іванавіч Дзянікін|дзянікінскай арміі|ru|Деникин, Антон Иванович}}. Потым ваяваў на баку [[РСЧА|Чырвонай Арміі]] (у атрадзе [[Рыгор Іванавіч Катоўскі|Р. Катоўскага]]).


У 1922 вярнуўся на радзіму. Уваходзіў у [[Беларуская сацыял-дэмакратычная партыя (1918 - 1924)|Беларускую сацыял-дэмакратычную партыю]], потым у [[Беларуская партыя незалежных сацыялістаў|Беларускую партыю незалежных сацыялістаў]]<ref name="БС"/>. 31 ліпеня 1923 абраны дэпутатам польскага сейма<ref name="БС"/> (замест знятага і высланага з краіны [[Уладзімір Сямёнавіч Каліноўскі|Уладзіміра Каліноўскага]]), увайшоў у [[Беларускі пасольскі клуб]].
У 1922 годзе вярнуўся на радзіму. Уваходзіў у [[Беларуская сацыял-дэмакратычная партыя (1918 - 1924)|Беларускую сацыял-дэмакратычную партыю]], потым у [[Беларуская партыя незалежных сацыялістаў|Беларускую партыю незалежных сацыялістаў]]<ref name="БС"/>. 31 ліпеня 1923 г. абраны дэпутатам польскага сейма<ref name="БС"/> (замест знятага і высланага з краіны [[Уладзімір Сямёнавіч Каліноўскі|Уладзіміра Каліноўскага]]), увайшоў у [[Беларускі пасольскі клуб]].


Стаў адным з заснавальнікаў [[Беларуская сялянска-работніцкая грамада|БСРГ]]<ref name="БС"/>, у 1926—1927 член яе ЦК. У 1926 увайшоў у [[Камуністычная партыя Заходняй Беларусі|КПЗБ]]. Пасля забароны БСРГ арыштаваны польскімі ўладамі ў лютым 1927; на працэсе над грамадоўцамі («[[працэс 56-ці]]») асуджаны на 12 гадоў турмы<ref name="БС"/>. У выніку абмену палітычнымі зняволенымі з 1932 у СССР<ref name="БС"/>.
Стаў адным з заснавальнікаў [[Беларуская сялянска-работніцкая грамада|БСРГ]]<ref name="БС"/>, у 1926—1927 гг. член яе ЦК. У 1926 г. увайшоў у [[Камуністычная партыя Заходняй Беларусі|КПЗБ]]. Пасля забароны БСРГ арыштаваны польскімі ўладамі ў лютым 1927 г.; на працэсе над грамадоўцамі («[[працэс 56-ці]]») асуджаны на 12 гадоў турмы<ref name="БС"/>. У выніку абмену палітычнымі зняволенымі з 1932 г. у СССР<ref name="БС"/>.


Выступаў з лекцыямі і публікацыямі. З сакавіка 1933 у Мінску. Працаваў у [[Камітэт дзяржаўнай бяспекі Рэспублікі Беларусь|Беларускай дзяржаўнай бібліятэцы]] і ў Бібліяграфічным інстытуце пры гэтай бібліятэцы, займаўся грамадскай дзейнасцю. Арыштаваны 1 верасня 1933 у Мінску па адрасе: Падгорны завулак, д. 4, кв. 1 па справе «[[Беларускі нацыянальны цэнтр, справа|Беларускага нацыянальнага цэнтра]]». 9 студзеня 1934 Калегіяй ДПУ БССР прыгавораны да расстрэлу, замененага 10 гадамі лагераў. Этапаваны ў Беламорска-Балтыйскі лагер НКУС. 9 кастрычніка 1937 Асобай «тройкай» УНКУС па Ленінградскай вобласці зноў прыгавораны да расстрэлу.
Выступаў з лекцыямі і публікацыямі. З сакавіка 1933 г. у Мінску. Працаваў у [[Камітэт дзяржаўнай бяспекі Рэспублікі Беларусь|Беларускай дзяржаўнай бібліятэцы]] і ў Бібліяграфічным інстытуце пры гэтай бібліятэцы, займаўся грамадскай дзейнасцю. Арыштаваны 1 верасня 1933 г. у Мінску па адрасе: Падгорны завулак, д. 4, кв. 1 па справе «[[Беларускі нацыянальны цэнтр, справа|Беларускага нацыянальнага цэнтра]]». 9 студзеня 1934 г. Калегіяй ДПУ БССР прыгавораны да расстрэлу, замененага 10 гадамі лагераў. Этапаваны ў Беламорска-Балтыйскі лагер НКУС. 9 кастрычніка 1937 г. Асобай «тройкай» УНКУС па Ленінградскай вобласці зноў прыгавораны да расстрэлу.


Рэабілітаваны па абодвух прыгаворах 16.8.1956. Асабовая справа П. Валошына захоўваецца ў архіве [[Камітэт дзяржаўнай бяспекі Рэспублікі Беларусь|КДБ Беларусі]].
Рэабілітаваны па абодвух прыгаворах 16.8.1956. Асабовая справа П. Валошына захоўваецца ў архіве [[Камітэт дзяржаўнай бяспекі Рэспублікі Беларусь|КДБ Беларусі]].
Радок 54: Радок 55:
== Літаратура ==
== Літаратура ==


* Бергман А. Павел Валошын // Беларускі каляндар на 1983 год. Беласток, 1983
* ''Бергман А.'' Павел Валошын // Беларускі каляндар на 1983 год. Беласток, 1983
* / ЭГБ, т. 2.
* / ЭГБ, т. 2.

== Крыніца ==
* {{Крыніцы/Маракоў|РЛ|1|0|РЛ1-3|РЛ1-3}}
* {{Крыніцы/Маракоў|РЛ|1|0|РЛ1-3|РЛ1-3}}
* {{Крыніцы/Маракоў|РЛ|3|2|РЛ1-3|РЛ1-3}}
* {{Крыніцы/Маракоў|РЛ|3|2|РЛ1-3|РЛ1-3}}
Радок 67: Радок 66:
[[Катэгорыя:Постаці беларускай палітыкі]]
[[Катэгорыя:Постаці беларускай палітыкі]]
[[Катэгорыя:Постаці польскай палітыкі]]
[[Катэгорыя:Постаці польскай палітыкі]]
[[Катэгорыя:Удзельнікі Першай сусветнай вайны]]

Версія ад 06:20, 18 верасня 2014

Павел Пятровіч Валошын
Дата нараджэння 28 чэрвеня (10 ліпеня) 1891(1891-07-10)
Месца нараджэння в. Гаркавічы Сакольскага павета Гродзенскай губерні (цяпер Беластоцкае ваяводства, Польшча)
Дата смерці 3 лістапада 1937(1937-11-03) (46 гадоў)
Месца смерці Салаўкі, НКУС
Пахаванне
Грамадзянства Расійская імперыяСаюз Савецкіх Сацыялістычных Рэспублік
Партыя
Член у
Род дзейнасці
грамадска-палітычны дзеяч, публіцыст
Месца працы
Удзельнік
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Павел Пятровіч Валошын (28 чэрвеня (10 ліпеня) 1891, в. Гаркавічы Сакульскага павета Гродзенскай губерні (цяпер Беластоцкае ваяводства, Польшча) — 3 лістапада 1937, Салаўкі, НКУС) — беларускі грамадска-палітычны дзеяч, публіцыст[1].

Біяграфія

У 1908—1912 гг. працаваў паштовым служачым у Крынках (Беласточчына). У 1912 годзе прызваны ў войска. Удзельнічаў у Першай сусветнай вайне, быў паранены, трапіў у нямецкі палон[1]. Пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі служыў міліцыянерам у Екацярынаславе. У жніўні 1919 у дзянікінскай арміі?!. Потым ваяваў на баку Чырвонай Арміі (у атрадзе Р. Катоўскага).

У 1922 годзе вярнуўся на радзіму. Уваходзіў у Беларускую сацыял-дэмакратычную партыю, потым у Беларускую партыю незалежных сацыялістаў[1]. 31 ліпеня 1923 г. абраны дэпутатам польскага сейма[1] (замест знятага і высланага з краіны Уладзіміра Каліноўскага), увайшоў у Беларускі пасольскі клуб.

Стаў адным з заснавальнікаў БСРГ[1], у 1926—1927 гг. член яе ЦК. У 1926 г. увайшоў у КПЗБ. Пасля забароны БСРГ арыштаваны польскімі ўладамі ў лютым 1927 г.; на працэсе над грамадоўцамі («працэс 56-ці») асуджаны на 12 гадоў турмы[1]. У выніку абмену палітычнымі зняволенымі з 1932 г. у СССР[1].

Выступаў з лекцыямі і публікацыямі. З сакавіка 1933 г. у Мінску. Працаваў у Беларускай дзяржаўнай бібліятэцы і ў Бібліяграфічным інстытуце пры гэтай бібліятэцы, займаўся грамадскай дзейнасцю. Арыштаваны 1 верасня 1933 г. у Мінску па адрасе: Падгорны завулак, д. 4, кв. 1 па справе «Беларускага нацыянальнага цэнтра». 9 студзеня 1934 г. Калегіяй ДПУ БССР прыгавораны да расстрэлу, замененага 10 гадамі лагераў. Этапаваны ў Беламорска-Балтыйскі лагер НКУС. 9 кастрычніка 1937 г. Асобай «тройкай» УНКУС па Ленінградскай вобласці зноў прыгавораны да расстрэлу.

Рэабілітаваны па абодвух прыгаворах 16.8.1956. Асабовая справа П. Валошына захоўваецца ў архіве КДБ Беларусі.

Зноскі

  1. а б в г д е ё Волошин Павел Петрович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 123. — 737 с.

Літаратура

  • Бергман А. Павел Валошын // Беларускі каляндар на 1983 год. Беласток, 1983
  • / ЭГБ, т. 2.
  • [0 1] // Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). / Укладальнік Л. У. Маракоў.
  • [2 3] // Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). / Укладальнік Л. У. Маракоў.