Тэадор Антоні Ваньковіч: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
др Artsiom91 перайменаваў старонку Тэадор Антоній Ваньковіч у Тэадор Антоні Ваньковіч па-над перасылкай |
VladimirZhV (размовы | уклад) др вікіфікацыя |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
{{ |
{{Цёзкі2|Ваньковіч}} |
||
{{Дзяржаўны дзеяч |
{{Дзяржаўны дзеяч |
||
| беларускае імя = Тэадор Антоній Ваньковіч |
| беларускае імя = Тэадор Антоній Ваньковіч |
||
Радок 47: | Радок 47: | ||
З роду [[Род Ваньковічаў|Ваньковічаў]] герба «[[Ваньковіч, герб|Ліс зменены]]», сын [[Горад Мінск|менскага]] войскага [[Пётр Ваньковіч|Пятра]] і [[Горад Ваўкавыск|ваўкавыскай]] харужычанкі Ганны Дунінай-Глушынскай. |
З роду [[Род Ваньковічаў|Ваньковічаў]] герба «[[Ваньковіч, герб|Ліс зменены]]», сын [[Горад Мінск|менскага]] войскага [[Пётр Ваньковіч|Пятра]] і [[Горад Ваўкавыск|ваўкавыскай]] харужычанкі Ганны Дунінай-Глушынскай. |
||
У |
У 1671—1676гг. узгадваецца як падчашы [[Пінскі павет|пінскі]]. Каля 1685 стаў [[Менскі павет|менскім]] стольнікам, а ў 1689 годзе — падстаростай судовым. Гэтыя дзве пасады трымаў да канца жыцця. Таксама быў старостам падусвяцкім і рушаўскім. Пяць разоў засядаў у [[Трыбунал ВКЛ|Трыбунале ВКЛ]] у 1682, 1686, 1691, 1701 і 1709 (у гэтым годзе быў маршалкам кола Compositi judicii) гадах. Часта бываў кіраўніком на сойміках і судах фіскальных. У [[Горад Мінск|Менску]] заснаваў кляштары [[Касцёл Святой Марыі Магдалены і кляштар кармелітаў, Мінск|кармелітаў]] і [[Касцёл Святога Яна і кляштар баніфратаў, Мінск|баніфратаў]]. Ахвяраваў значныя сродкі [[Касцёл Святога Антонія і кляштар францысканцаў, Мінск|мінскім францысканцам]]. Быў фундатарам мноства іншых кляштараў, у тым ліку тых жа законаў у [[Гарадскі пасёлак Івянец|Івянцы]] ([[Касцёл Святога Міхаіла Арханёла, Івянец|Касцёл Святога Міхаіла Арханёла]]). |
||
Згодна з [[Юзаф Вольф|Юзафам Вольфам]], незадоўга да смерці атрымаў ад [[Аўгуст Моцны|караля Аўгуста II]] прывілей на [[Кашталяны менскія|менскае кашталянства]]. Але нават калі прывілей і меў месца, Тэадор Ваньковіч не здолеў замацавацца на пасадзе кашталяна, бо з 1713 яе займаў [[Даніэль Выгоўскі]]. Ваньковіч застаўся стольнікам і падстаростам менскім, на гэтых пасадах і памёр пасля доўгай хваробы 15 ліпеня 1716. |
Згодна з [[Юзаф Вольф|Юзафам Вольфам]], незадоўга да смерці атрымаў ад [[Аўгуст Моцны|караля Аўгуста II]] прывілей на [[Кашталяны менскія|менскае кашталянства]]. Але нават калі прывілей і меў месца, Тэадор Ваньковіч не здолеў замацавацца на пасадзе кашталяна, бо з 1713 яе займаў [[Даніэль Выгоўскі]]. Ваньковіч застаўся стольнікам і падстаростам менскім, на гэтых пасадах і памёр пасля доўгай хваробы 15 ліпеня 1716. |
||
Радок 62: | Радок 62: | ||
* Niesiecki K. Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839—1846 |
* Niesiecki K. Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839—1846 |
||
* Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — 684 с.: іл. ISBN 985-11-0314-4. |
* Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — 684 с.: іл. ISBN 985-11-0314-4. |
||
* Фёдар Чарняўскі. Ураднікі Менскага ваяводства: біяграфічны даведнік, выпуск 1, с. 54. Мінск, 2007 |
* ''Фёдар Чарняўскі.'' Ураднікі Менскага ваяводства: біяграфічны даведнік, выпуск 1, с. 54. Мінск, 2007 |
||
{{DEFAULTSORT:Ваньковіч Тэадор Антоні}} |
{{DEFAULTSORT:Ваньковіч Тэадор Антоні}} |
Версія ад 08:55, 20 верасня 2014
Тэадор Антоній Ваньковіч | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Марцін Казімір Валадковіч | ||||||
Пераемнік | Андрэй Бенедыкт Карніцкі | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне | невядома | ||||||
Смерць | 15 ліпеня 1716 | ||||||
Род | Ваньковічы | ||||||
Бацька | Пётр Ваньковіч | ||||||
Маці | Ганна Дуніна-Глушынская | ||||||
Жонка | Ганна Войшнар, Феліцыяна Эйдонаўна | ||||||
Дзеці |
Стэфан Антоні Соф’я Алена Кацярына Францішка Калумба |
Тэадор Антоній Ваньковіч (польск.: Teodor Antoni Wańkowicz, ? — 15 ліпеня 1716) — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага, стольнік і падстароста судовы мінскі, староста падусвяцкі. Дэпутат Трыбунала ВКЛ у 1682, 1686, 1691, 1701, 1709 гадах.
Біяграфія
З роду Ваньковічаў герба «Ліс зменены», сын менскага войскага Пятра і ваўкавыскай харужычанкі Ганны Дунінай-Глушынскай.
У 1671—1676гг. узгадваецца як падчашы пінскі. Каля 1685 стаў менскім стольнікам, а ў 1689 годзе — падстаростай судовым. Гэтыя дзве пасады трымаў да канца жыцця. Таксама быў старостам падусвяцкім і рушаўскім. Пяць разоў засядаў у Трыбунале ВКЛ у 1682, 1686, 1691, 1701 і 1709 (у гэтым годзе быў маршалкам кола Compositi judicii) гадах. Часта бываў кіраўніком на сойміках і судах фіскальных. У Менску заснаваў кляштары кармелітаў і баніфратаў. Ахвяраваў значныя сродкі мінскім францысканцам. Быў фундатарам мноства іншых кляштараў, у тым ліку тых жа законаў у Івянцы (Касцёл Святога Міхаіла Арханёла).
Згодна з Юзафам Вольфам, незадоўга да смерці атрымаў ад караля Аўгуста II прывілей на менскае кашталянства. Але нават калі прывілей і меў месца, Тэадор Ваньковіч не здолеў замацавацца на пасадзе кашталяна, бо з 1713 яе займаў Даніэль Выгоўскі. Ваньковіч застаўся стольнікам і падстаростам менскім, на гэтых пасадах і памёр пасля доўгай хваробы 15 ліпеня 1716.
Сям'я
Быў жанаты на дачцы лідскага земскага пісара Ганне Войшнар і меў ад яе двух сыноў, Стэфана і Антонія, якія рана памёрлі, і пяць дачок:
- Соф'ю, жонку менскага войскага Францішка Валадковіча;
- Алену, жонку новагародскага земскага суддзі Яна Рдултоўскага;
- Кацярыну, жонку вількамірскага скарбніка Яна Ярмаловіча;
- Францішку, якая была ксеніяй мінскага закона Св. Бэнэдыкта;
- Калумбу, стаўшую прэорыцай гэтага ж кляштара.
Літаратура
- Niesiecki K. Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839—1846
- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — 684 с.: іл. ISBN 985-11-0314-4.
- Фёдар Чарняўскі. Ураднікі Менскага ваяводства: біяграфічны даведнік, выпуск 1, с. 54. Мінск, 2007