Вежа валынскага тыпу: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Wouk (размовы | уклад)
Няма тлумачэння праўкі
+
Радок 1: Радок 1:
{{вызнч|1=Вежа валынскага тыпу}}, {{вызн2|1=валынская вежа}}: адмена [[абарончая вежа|абарончай вежы]], распаўсюджаная ў абарончых комплексах на заходніх землях Русі (сучасная Беларусь і Валынь) з сяр. 13 ст. да 15 ст. і, нават, да 17 ст.
{{вызнч|1=Вежа валынскага тыпу}}, {{вызн2|1=валынская вежа}}, {{вызн2|1=гатычная вежа}}<ref>Тэрмін ужыты ў [[А. Краўцэвіч]]а: Замкі Гедыміна пры заходняй мяжы Літвы // {{крыніцы/Каструм}}.</ref>: адмена [[абарончая вежа|абарончай вежы]], распаўсюджаная ў абарончых комплексах на заходніх землях Русі (сучасная Беларусь і Валынь) з сяр. 13 ст. да 15 ст. і, нават, да 17 ст.


Узнікненне такіх вежаў было выклікана тагачаснымі змяненнямі ў практыцы ваеннай справы на землях Русі — пераходам ад пасіўнай [[аблога|аблогі]]) да актыўнай, з выкарыстаннем камнямётных машын ([[парок]]аў) вялікай магутнасці.
Узнікненне такіх вежаў было выклікана тагачаснымі змяненнямі ў практыцы ваеннай справы на землях Русі — пераходам ад пасіўнай [[аблога|аблогі]]) да актыўнай, з выкарыстаннем камнямётных машын ([[парок]]аў) вялікай магутнасці.


Такія вежы характарызаваліся высокай шмат'яруснай каменнай (ці каменна-цаглянай, рэдка драўлянай) будовай. Ставіліся ў складзе большых абарончых комплексаў (замкаў), або асобна, часам унутры дапаможных дрэва-земляных ўмацаванняў. Маглі мець жытло для абаронцаў, што ''ў пэўнай ступені'' прыпадабняла іх да вежаў-[[данжон]]аў і [[бергфрыд]]аў<ref>Паводле думкі М. Ткачова. Нават частковае падабенства да данжонаў аспрэчваецца М. Макаравым і Кушнярэвічам на падставе неіснавання сталага жытла ў такіх вежах. Кушнярэвіч прапануе класіфікаваць іх як бергфрыды: Кушнярэвіч А.М. Гісторыка-архітэктурная тыпалогія мураванага дынастычнага абарончага дойлідства ВКЛ //Беларускі гістарычны часопіс №12, 2005. С. 36.</ref>
Такія вежы характарызаваліся высокай шмат'яруснай каменнай (ці каменна-цаглянай, рэдка драўлянай) будовай. Ставіліся ў складзе большых абарончых комплексаў (замкаў), або асобна, часам унутры дапаможных дрэва-земляных ўмацаванняў. Маглі мець жытло для абаронцаў, што ''ў пэўнай ступені'' прыпадабняла іх да вежаў-[[данжон]]аў і [[бергфрыд]]аў<ref>Паводле думкі М. Ткачова. Нават частковае падабенства да данжонаў аспрэчваецца М. Макаравым і Кушнярэвічам на падставе неіснавання сталага жытла ў такіх вежах. Кушнярэвіч прапануе класіфікаваць іх як [[бергфрыд]]ы: Кушнярэвіч А.М. Гісторыка-архітэктурная тыпалогія мураванага дынастычнага абарончага дойлідства ВКЛ //Беларускі гістарычны часопіс №12, 2005. С. 36.</ref>


На беларускіх землях вядомыя такія збудаванні у Камянцы ([[Камянецкая вежа|Камянецкая (Белая) вежа]] — адзіная ацалелая вежа такога тыпу<ref>Ткачоў, Замкі..., 1-е выд., С.9.</ref>), Берасці, Полацку, Гродне, Тураве, Наваградку і інш. З імі, у працах М. Ткачова, атаясамляюцца драўляныя высокія вежы, якія ставіліся асобна ў некаторых замках 16 ст. і нават 17 ст. ([[Радашковіцкі замак]], [[замак Сяняўскіх, Шклоў|замак Сяняўскіх у Шклове]], [[Мядзельскі замак]], [[Мсціслаўскі замак]] і інш.).
На беларускіх землях вядомыя такія збудаванні у Камянцы ([[Камянецкая вежа|Камянецкая (Белая) вежа]] — адзіная ацалелая вежа такога тыпу<ref>Ткачоў, Замкі..., 1-е выд., С.9.</ref>), Берасці, Полацку, Гродне, Тураве, Наваградку і інш. З імі, у працах М. Ткачова, атаясамляюцца драўляныя высокія вежы, якія ставіліся асобна ў некаторых замках 16 ст. і нават 17 ст. ([[Радашковіцкі замак]], [[замак Сяняўскіх, Шклоў|замак Сяняўскіх у Шклове]], [[Мядзельскі замак]], [[Мсціслаўскі замак]] і інш.).

Версія ад 16:17, 31 ліпеня 2008

Шаблон:Вызнч, Шаблон:Вызн2, Шаблон:Вызн2[1]: адмена абарончай вежы, распаўсюджаная ў абарончых комплексах на заходніх землях Русі (сучасная Беларусь і Валынь) з сяр. 13 ст. да 15 ст. і, нават, да 17 ст.

Узнікненне такіх вежаў было выклікана тагачаснымі змяненнямі ў практыцы ваеннай справы на землях Русі — пераходам ад пасіўнай аблогі) да актыўнай, з выкарыстаннем камнямётных машын (парокаў) вялікай магутнасці.

Такія вежы характарызаваліся высокай шмат'яруснай каменнай (ці каменна-цаглянай, рэдка драўлянай) будовай. Ставіліся ў складзе большых абарончых комплексаў (замкаў), або асобна, часам унутры дапаможных дрэва-земляных ўмацаванняў. Маглі мець жытло для абаронцаў, што ў пэўнай ступені прыпадабняла іх да вежаў-данжонаў і бергфрыдаў[2]

На беларускіх землях вядомыя такія збудаванні у Камянцы (Камянецкая (Белая) вежа — адзіная ацалелая вежа такога тыпу[3]), Берасці, Полацку, Гродне, Тураве, Наваградку і інш. З імі, у працах М. Ткачова, атаясамляюцца драўляныя высокія вежы, якія ставіліся асобна ў некаторых замках 16 ст. і нават 17 ст. (Радашковіцкі замак, замак Сяняўскіх у Шклове, Мядзельскі замак, Мсціслаўскі замак і інш.).

Зноскі

  1. Тэрмін ужыты ў А. Краўцэвіча: Замкі Гедыміна пры заходняй мяжы Літвы // Castrum, urbis et bellum: Зборнік навуковых прац, 2002 — 421 с..
  2. Паводле думкі М. Ткачова. Нават частковае падабенства да данжонаў аспрэчваецца М. Макаравым і Кушнярэвічам на падставе неіснавання сталага жытла ў такіх вежах. Кушнярэвіч прапануе класіфікаваць іх як бергфрыды: Кушнярэвіч А.М. Гісторыка-архітэктурная тыпалогія мураванага дынастычнага абарончага дойлідства ВКЛ //Беларускі гістарычны часопіс №12, 2005. С. 36.
  3. Ткачоў, Замкі..., 1-е выд., С.9.

Шаблон:Літ