Аляксандр Іванавіч Лакотка: Розніца паміж версіямі

Аляксандр Іванавіч Лакотка
Аляксандр Іванавіч Лакотка
Дата нараджэння	25 студзеня 1955 (69 гадоў)
Месца нараджэння	в. Кузьмічы, Дзятлаўскі раён, Гродзенская вобласць, Беларуская ССР
Грамадзянства	СССР; Беларусь
Жонка	Святлана Аляксандраўна Лакотка[d]
Дзеці	Аляксей Аляксандравіч Лакотка[d] і Яўген Аляксандравіч Лакотка
Род дзейнасці	архітэктар
Навуковая сфера	архітэктура, этналогія, мастацтвазнаўства, гісторыя
Месца працы	Нацыянальная акадэмія навук Беларусі
Навуковая ступень	доктар гістарычных навук ; доктар архітэктуры
Навуковае званне	прафесар, акадэмік НАНБ
Альма-матар	Беларускі політэхнічны інстытут
Вядомы як	аўтар канцэпцыі развіцця турысцка-рэкрэацыйных зон Беларусі, адзін з аўтараў праекта Беларускага дзяржаўнага музея народнай архітэктуры і побыту
Член у	Беларускі саюз архітэктараў; Беларускае добраахвотнае таварыства аховы помнікаў гісторыі і культуры; Беларускі рэспубліканскі фонд фундаментальных даследаванняў;
Прэміі	За духоўнае адраджэнне (2008) прэмія Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (2000) прэмія Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (2011)
Узнагароды	; юбілейны медаль «У гонар 80-годдзя Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі»[d] (2009) Ганаровая грамата Прэзідыума НАН Беларусі[d] (2005) Ганаровая грамата Міністэрства інфармацыі Беларусі[d] (2005) Ганаровая грамата Вышэйшай атэстацыйнай камісіі Рэспублікі Беларусь[d] (2011) Ганаровая грамата Міністэрства спорту і турызму Рэспублікі Беларусь[d] (2013) Нагрудны знак «За ўклад у развіццё культуры Беларусі» (2007) Ганаровая грамата Міністэрства культуры Беларусі[d] (2011)

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[недагледжаная версія]

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 15:30, 27 снежня 2014

Аляксандр Іванавіч Лакотка (нарадзіўся 25 студзеня 1955 года) — беларускі архітэктар, этнолаг, мастацтвазнавец, гісторык. Дырэктар Інстытута мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору імя К. Крапівы Нацыянальнай акадэміі навук Рэспублікі Беларусь. Доктар гістарычных навук (1993), доктар архітэктуры (2002), прафесар (2003). Акадэмік НАН Беларусі (2014, мастацтвазнаўства^[1]; чл.-кар. з 2004).

Біяграфія

Скончыў архітэктурны факультэт БНТУ (1977). Працаваў архітэктарам у інстытуце «Праектсельбуд». З 1982 па 1989 гг. — кіраўнік архітэктурнай майстэрні Беларускага рэстаўрацыйна-праектнага інстытута. У 1985 г. скончыў завочна аспірантуру Інстытута мастацтвазнаўца, этнаграфіі і фальклору Акадэміі навук БССР. Быў намеснікам дырэктара Беларускага музея народнага дойлідства і побыту. З 1995 г. — у ІМЭФ НАНБ: загадчык аддзела дойлідства, з 1997 — намеснік дырэктара па навуковай рабоце, з 2004 — дырэктар.

Навуковы ўклад

Распрацаваў новы комплексны метадалагічны падыход, які грунтуецца на спалучэнні гістарычна-параўнальнага, архітэктуразнаўчых і мастацтвазнаўчых метадаў і дазваляе выявіць этнічныя рысы і рэгіянальныя асаблівасці беларускай архітэктуры. Стварыў новую навуковую канцэпцыю гістарычнага феномена беларускай архітэктуры як своеасаблівага сінтэзу ўсходнееўрапейскіх і заходнееўрапейскіх традыцый дойлідства, раскрыў ролю ўсходнееўрапейскіх і заходнееўрапейскіх традыцый у эвалюцыі беларускіх гарадоў, ахарактарызаваў гістарычныя працэсы зменлівасці тыпаў паселішчаў. Вылучыў і сістэматызаваў агульныя і рэгіянальныя асаблівасці вясковага жылля беларусаў, прааналізаваў яго этнічныя рысы, распрацаваў тыпалагічную класіфікацыю ўсіх кампанентаў вясковага жылога комплексу, якая ўлічвае не толькі канструктыўныя асаблівасці, але і сацыяльна-эканамічныя і культурна-гістарычныя фактары, даследаваў уплыў ландшафтных умоў на фарміраванне жылога асяроддзя, узаемасувязь вясковага і традыцыйнага гарадскога жылля, выявіў прычыны рэгіянальных адрозненняў беларускага сакральнага дойлідства, да якіх адносяцца адчуванне маштабу і суразмернасці ў асяроддзі (нізіннае і ўзгорыстае), традыцыйнае разуменне суадносін гармоніі і памераў, светапоглядныя ўяўленні аб прыгажосці той ці іншай формы, кампазіцыі (яруснай, восевай). У сваіх працах яскрава паказаў, што беларускае дойлідства з'яўляецца адной з выразных культурных адзнак беларускага этнасу. Пад яго кіраўніцтвам і з непасрэдным асабістым удзелам праведзена шмат экспедыцый, абследаваны сотні сельскіх паселішчаў, дваццаць восем гарадоў, узята на ўлік некалькі тысяч помнікаў беларускага дойлідства.

Атрыманыя вынікі навуковых даследаванняў А.I. Лакоткі маюць важнае тэарэтычнае і практычнае значэнне. Яны адкрываюць новыя гарызонты для пошуку сучасных форм мастацка-стылёвай выразнасці планіроўкі і забудовы паселішчаў, для дэталёвага вывучэння рэгіянальнай і лакальнай спецыфікі беларускага дойлідства, ддя рэстаўрацыі архітэктурных помнікаў Беларусі.

Пад кіраўніцтвам А. І. Лакоткі распрацаваны Генеральны план Беларускага дзяржаўнага музея народнай архітэктуры і побыту, праект сектара «Цэнтральная Беларусь» гэтага музея, праекты многіх сядзіб, арганізаваны перавозка, размяшчэнне і рэстаўрацыя грамадскіх, культавых, жылых і гаспадарчых пабудоў. Ён з'яўляецца ініцыятарам стварэння музеяў у г. п. Глуша Бабруйскага раёна Магілёўскай вобласці і ў вёсцы Моталь Іванаўскага раёна Брэсцкай вобласці.

Падрыхтаваў 3 дактары і 3 кандыдаты навук.

Грамадская дзейнасць

Актыўна прапагандуе вынікі навуковых даследаванняў, рэгулярна публікуе артыкулы ў газетах. Аўтар і вядучы серыі тэлеперадач «Беларускі мерыдыян», прымае актыўны ўдзел у серыі радыёперадач «Культура», напісаў сцэнарый фільма «Неруш», створанага кінастудыяй «Беларусьфільм».

Плённую навуковую і асветніцкую дзейнасць спалучае з актыўнай грамадскай дзейнасцю. Уваходзіць у склад Савета Беларускага рэспубліканскага фонду фундаментальных даследаванняў, з'яўляецца членам Прэзідыума Беларускага рэспубліканскага таварыства аховы помнікаў гісторыі і культуры, членам Саюза архітэктараў Беларусі, віцэ-прэзідэнтам камісіі па архітэктуры і дызайну міжнароднай арганізацыі народнай творчасці ЮНЕСКА. Уваходзіць у склад Беларускай рэспубліканскай навукова-метадычнай рады па пытаннях гісторыка-культурнай спадчыны пры Міністэрстве культуры Рэспублікі Беларусь.

Асноўныя працы

Аўтар звыш 200 навуковых прац, у тым ліку 18 манаграфій, сярод якіх найбольш значнымі з'яўляюцца:

Локотко, А. И. Белорусское народное зодчество : середина XIX—XX вв. / А. И. Локотко. — Минск : Навука і тэхніка, 1991. — 286 c.
Лакотка, А. І. Сілуэты старога Мінска : нарысы драўлянай архітэктуры / А. І. Лакотка. — Мінск : Полымя, 1991. — 124 с.
Лакотка, А. І. Бераг вандраванняў, ці Адкуль у Беларусі мячэці / А. І. Лакотка. — Мінск : Навука і тэхніка, 1994. — 96 с.
Лакотка, А. І. Пад стрэхамі прашчураў / А. І. Лакотка. — Мінск : Полымя, 1996. — 384 с.
Беларусы. Т. 2 : Дойлідства / А. І. Лакотка. — Мінск : Тэхналогія, 1997. — 389 с.
Лакотка, А. І. Нацыянальныя рысы беларускай архітэктуры / А. І. Лакотка. — Минск : Ураджай, 1999. — 366 с.
Локотко, А. И. Архитектура европейских синагог / А. И. Локотко. — Минск : Ураджай, 2002. — 156 с.
Локотко, А. И. Историко-культурные регионы Беларуси / А. И. Локотко. — Минск : ЕГУ, 2002. — 228 с.
Лакотка, А. І. Драўлянае сакральна-манументальнае дойлідства Беларусі / А. І. Лакотка. — Минск : Беларусь, 2003. — 224 с.
Локотко, А. И. Архитектурно-ландшафтная топография белорусско-русского этнического пограничья / А. И. Локотко. — Минск : Право и экономика, 2003. — 154 с.
Локотко, А. И. Архитектурное наследие Беларуси: развитие традиций, охрана и реставрация / А. И. Локотко. — Минск : Право и экономика, 2004. — 303 с.
Локотко, А. И. Топография природноценных территорий и историко-культурного ландшафта Белорусского государственного музея народной архитектуры и быта / А. И. Локотко. — Минск : Право и экономика, 2005. — 196 с.
Локотко, А. И. Историко-культурные ландшафты Беларуси / А. И. Локотко. — Минск : Белорусская наука, 2006. — 470 с.
Туристическая мозаика Беларуси / автор-составитель А. И. Локотко. — Минск : Белорусская наука, 2011. — 640 с.

Зноскі

↑ Веды. — 2014. — 17 лістапада. — С.2

Літаратура

Піліпенка, М. Ф. Аляксандр Іванавіч Лакотка (Да 50-годдзя з дня нараджэння) / М. Ф. Піліпенка // Весці Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі. Серыя гуманіт. навук. — 2005. — № 1. — С. 124—125.

[Веды3-1] Веды. — 2014. — 17 лістапада. — С.2

[1]

@@ Радок 16: / Радок 16: @@
 | Альма-матэр = [[Беларускі політэхнічны інстытут]]
 | Навуковая ступень = {{Навуковая ступень|доктар|гістарычных навук}} <br />{{Навуковая ступень|доктар|архітэктуры}}
-| Навуковае званне ={{Навуковае званне||0}}
+| Навуковае званне ={{Навуковае званне||0}}, {{Навуковае званне|НАНБ|0}}
 | Навуковы кіраўнік =
 | Знакамітыя вучні =
@@ Радок 23: / Радок 23: @@
 | Сайт =
 }}
-'''Аляксандр Іванавіч Лакотка''' (нарадзіўся 25 студзеня 1955 года) — беларускі [[архітэктар]], [[этналогія|этнолаг]], [[мастацтвазнавец]], [[гісторык]]. Дырэктар (2004—зараз) [[Інстытут мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору імя К. Крапівы НАН Беларусі|Інстытута мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору імя К. Крапівы]] [[НАН Беларусі|Нацыянальнай акадэміі навук Рэспублікі Беларусь]]. [[Доктар гістарычных навук]] (1993), доктар архітэктуры (2002), [[прафесар]] (2003). [[Член-карэспандэнт]] [[НАН Беларусі|Нацыянальнай акадэміі навук Рэспублікі Беларусь]] (2004).
+'''Аляксандр Іванавіч Лакотка''' (нарадзіўся 25 студзеня 1955 года) — беларускі [[архітэктар]], [[этналогія|этнолаг]], [[мастацтвазнавец]], [[гісторык]]. Дырэктар [[Інстытут мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору імя К. Крапівы НАН Беларусі|Інстытута мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору імя К. Крапівы]] [[НАН Беларусі|Нацыянальнай акадэміі навук Рэспублікі Беларусь]]. [[Доктар гістарычных навук]] (1993), доктар архітэктуры (2002), [[прафесар]] (2003). Акадэмік НАН Беларусі (2014, мастацтвазнаўства<ref name="Веды3">[http://csl.bas-net.by/xfile/vedy/2014/3t8i4.pdf Веды. — 2014. — 17 лістапада. — С.2]</ref>; чл.-кар. з 2004).
 == Біяграфія ==
+Скончыў архітэктурны факультэт БНТУ (1977). Працаваў архітэктарам у інстытуце «Праектсельбуд». З 1982 па 1989 гг. — кіраўнік архітэктурнай майстэрні Беларускага рэстаўрацыйна-праектнага інстытута. У 1985 г. скончыў завочна аспірантуру [[ІМЭФ НАНБ|Інстытута мастацтвазнаўца, этнаграфіі і фальклору Акадэміі навук БССР]]. Быў намеснікам дырэктара Беларускага музея народнага дойлідства і побыту. З 1995 г. — у ІМЭФ НАНБ: загадчык аддзела дойлідства, з 1997 — намеснік дырэктара па навуковай рабоце, з 2004 — дырэктар.
-Працаваў у Інстытуце мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору [[НАН Беларусі|Нацыянальнай акадэміі навук Рэспублікі Беларусь]] на розных пасадах, а ў 2004, пасля [[Міхаіл Фёдаравіч Піліпенка|Міхаіла Фёдаравіча Піліпенкі]], стаў дырэктарам інстытута.
+== Навуковы ўклад ==
+Распрацаваў новы комплексны метадалагічны падыход, які грунтуецца на спалучэнні гістарычна-параўнальнага, архітэктуразнаўчых і мастацтвазнаўчых метадаў і дазваляе выявіць этнічныя рысы і рэгіянальныя асаблівасці беларускай архітэктуры. Стварыў новую навуковую канцэпцыю гістарычнага феномена беларускай архітэктуры як своеасаблівага сінтэзу ўсходнееўрапейскіх і заходнееўрапейскіх традыцый дойлідства, раскрыў ролю ўсходнееўрапейскіх і заходнееўрапейскіх традыцый у эвалюцыі беларускіх гарадоў, ахарактарызаваў гістарычныя працэсы зменлівасці тыпаў паселішчаў. Вылучыў і сістэматызаваў агульныя і рэгіянальныя асаблівасці вясковага жылля беларусаў, прааналізаваў яго этнічныя рысы, распрацаваў тыпалагічную класіфікацыю ўсіх кампанентаў вясковага жылога комплексу, якая ўлічвае не толькі канструктыўныя асаблівасці, але і сацыяльна-эканамічныя і культурна-гістарычныя фактары, даследаваў уплыў ландшафтных умоў на фарміраванне жылога асяроддзя, узаемасувязь вясковага і традыцыйнага гарадскога жылля, выявіў прычыны рэгіянальных адрозненняў беларускага сакральнага дойлідства, да якіх адносяцца адчуванне маштабу і суразмернасці ў асяроддзі (нізіннае і ўзгорыстае), традыцыйнае разуменне суадносін гармоніі і памераў, светапоглядныя ўяўленні аб прыгажосці той ці іншай формы, кампазіцыі (яруснай, восевай). У сваіх працах яскрава паказаў, што беларускае дойлідства з'яўляецца адной з выразных культурных адзнак беларускага этнасу. Пад яго кіраўніцтвам і з непасрэдным асабістым удзелам праведзена шмат экспедыцый, абследаваны сотні сельскіх паселішчаў, дваццаць восем гарадоў, узята на ўлік некалькі тысяч помнікаў беларускага дойлідства.
+Атрыманыя вынікі навуковых даследаванняў А.I. Лакоткі маюць важнае тэарэтычнае і практычнае значэнне. Яны адкрываюць новыя гарызонты для пошуку сучасных форм мастацка-стылёвай выразнасці планіроўкі і забудовы паселішчаў, для дэталёвага вывучэння рэгіянальнай і лакальнай спецыфікі беларускага дойлідства, ддя рэстаўрацыі архітэктурных помнікаў Беларусі.
+Пад кіраўніцтвам А. І. Лакоткі распрацаваны Генеральны план Беларускага дзяржаўнага музея народнай архітэктуры і побыту, праект сектара «Цэнтральная Беларусь» гэтага музея, праекты многіх сядзіб, арганізаваны перавозка, размяшчэнне і рэстаўрацыя грамадскіх, культавых, жылых і гаспадарчых пабудоў. Ён з'яўляецца ініцыятарам стварэння музеяў у г. п. Глуша [[Бабруйскі раён|Бабруйскага раёна]] [[Магілёўская вобласць|Магілёўскай вобласці]] і ў вёсцы Моталь [[Іванаўскі раён|Іванаўскага раёна]] [[Брэсцкая вобласць|Брэсцкай вобласці]].
-== Унёсак у навуку ==
-Аўтар звыш 200 навуковых прац, у тым ліку 18 манаграфій, сярод якіх найбольш значнымі з'яўляюцца: «Беларускае народнае дойлідства» (1991), «Сілуэты старога Мінска. Нарысы драўлянай архітэктуры» (1991), «Бераг вандраванняў, ці адкуль у Беларусі мячэці» (1994), «Беларусы. Т. 2. Дойлідства» (1997), «Нацыянальныя рысы беларускай архітэктуры» (1999), «Гістарычна-культурныя рэгіёны Беларусі» (2002), «Драўлянае сакральна-манументальнае дойлідства Беларусі» (2003), «Архітэктурна-ландшафтная тапаграфія беларуска-рускага этнічнага пагранічча» (2003), «Архітэктурная спадчына Беларусі» (2004) і інш.
+Падрыхтаваў 3 дактары і 3 кандыдаты навук.
+== Грамадская дзейнасць ==
-А.I. Лакотка распрацаваў новы комплексны метадалагічны падыход, які грунтуецца на спалучэнні гістарычна-параўнальнага, архітэктуразнаўчых і мастацтвазнаўчых метадаў і дазваляе выявіць этнічныя рысы і рэгіянальныя асаблівасці беларускай архітэктуры. Таленавіты вучоны стварыў новую навуковую канцэпцыю гістарычнага феномена беларускай архітэктуры як своеасаблівага сінтэзу ўсходнееўрапейскіх і заходнееўрапейскіх традыцый дойлідства, раскрыў ролю ўсходнееўрапейскіх і заходнееўрапейскіх традыцый у эвалюцыі беларускіх гарадоў, ахарактарызаваў гістарычныя працэсы зменлівасці тыпаў паселішчаў. А. І. Лакотка вылучыў і сістэматызаваў агульныя і рэгіянальныя асаблівасці вясковага жылля беларусаў, прааналізаваў яго этнічныя рысы, распрацаваў тыпалагічную класіфікацыю ўсіх кампанентаў вясковага жылога комплексу, якая ўлічвае не толькі канструктыўныя асаблівасці, але і сацыяльна-эканамічныя і культурна-гістарычныя фактары, даследаваў уплыў ландшафтных умоў на фарміраванне жылога асяроддзя, узаемасувязь вясковага і традыцыйнага гарадскога жылля, выявіў прычыны рэгіянальных адрозненняў беларускага сакральнага дойлідства, да якіх адносяцца адчуванне маштабу і суразмернасці ў асяроддзі (нізіннае і ўзгорыстае), традыцыйнае разуменне суадносін гармоніі і памераў, светапоглядныя ўяўленні аб прыгажосці той ці іншай формы, кампазіцыі (яруснай, восевай). У сваіх працах А.I. Лакотка яскрава паказаў, што беларускае дойлідства з'яўляецца адной з выразных культурных адзнак беларускага этнасу. Неабходна адзначыць, што навуковыя працы Аляксандра Іванавіча Лакоткі маюць грунтоўную базу крыніц. Пад яго кіраўніцтвам і з непасрэдным асабістым удзелам праведзена шмат экспедыцый, абследаваны сотні сельскіх паселішчаў, дваццаць восем гарадоў, узята на ўлік некалькі тысяч помнікаў беларускага дойлідства.
+Актыўна прапагандуе вынікі навуковых даследаванняў, рэгулярна публікуе артыкулы ў газетах. Аўтар і вядучы серыі тэлеперадач «Беларускі мерыдыян», прымае актыўны ўдзел у серыі радыёперадач «Культура», напісаў сцэнарый фільма «Неруш», створанага кінастудыяй «Беларусьфільм».
+Плённую навуковую і асветніцкую дзейнасць спалучае з актыўнай грамадскай дзейнасцю. Уваходзіць у склад Савета Беларускага рэспубліканскага фонду фундаментальных даследаванняў, з'яўляецца членам Прэзідыума Беларускага рэспубліканскага таварыства аховы помнікаў гісторыі і культуры, членам Саюза архітэктараў Беларусі, віцэ-прэзідэнтам камісіі па архітэктуры і дызайну міжнароднай арганізацыі народнай творчасці [[ЮНЕСКА]]. Уваходзіць у склад Беларускай рэспубліканскай навукова-метадычнай рады па пытаннях гісторыка-культурнай спадчыны пры [[Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь|Міністэрстве культуры Рэспублікі Беларусь]].
-Атрыманыя вынікі навуковых даследаванняў А.I. Лакоткі маюць важнае тэарэтычнае і практычнае значэнне. Яны адкрываюць новыя гарызонты для пошуку сучасных форм мастацка-стылёвай выразнасці планіроўкі і забудовы паселішчаў, для дэталёвага вывучэння рэгіянальнай і лакальнай спецыфікі беларускага дойлідства, ддя рэстаўрацыі архітэктурных помнікаў Беларусі. Гэтыя вынікі адзначаны Прэміяй Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1999), стыпендыяй [[Прэзідэнт Рэспублікі Беларусь|Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь]] (2000). Яны з'яўляюцца навуковай асновай для стварэння абагульняючай чатырохтомнай працы «Гісторыя архітэктуры Беларусі» і пятнаццацітомнай «Гарады і вёскі Беларусі». Падрыхтоўка абедзвюх фундаментальных прац пад кіраўніцтвам члена-карэспандэнта А.I. Лакоткі завяршаецца ў 2005 годзе. А.I. Лакотка асабіста шмат робіць для практычнага прымянення вынікаў сваіх навуковых даследаванняў, паказвае прыклад у гэтай справе. Пад яго кіраўніцтвам распрацаваны Генеральны план Беларускага дзяржаўнага музея народнай архітэктуры і побыту, праект сектара «Цэнтральная Беларусь» гэтага музея, праекты многіх сядзіб, арганізаваны перавозка, размяшчэнне і рэстаўрацыя грамадскіх, культавых, жылых і гаспадарчых пабудоў. Ён з'яўляецца ініцыятарам стварэння музеяў у г. п. Глуша [[Бабруйскі раён|Бабруйскага раёна]] [[Магілёўская вобласць|Магілёўскай вобласці]] і ў вёсцы Моталь [[Іванаўскі раён|Іванаўскага раёна]] [[Брэсцкая вобласць|Брэсцкай вобласці]].
+== Асноўныя працы ==
-Вялікую ўвагу Аляксандр Іванавіч Лакотка надае падрыхтоўцы кадраў вышэйшай кваліфікацыі. 3 1990 года ён выкладае ў некалькіх вышэйшых навучальных установах — Беларускім дзяржаўным універсітэце, [[Беларускі дзяржаўны педагагічны ўніверсітэт імя Максіма Танка|Беларускім дзяржаўным педагагічным універсітэце імя М. Танка]], [[Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт культуры|Беларускім дзяржаўным універсітэце культуры]]. Ім падрыхтаваны і прачытаны курсы лекцый «Этнаграфія Беларусі», «Мастацкая культура Беларусі», «Гісторыя архітэктуры Беларусі», «Беларускае народнае дойлідства», «Ахова і рэстаўрацыя архітэктурнай спадчыны». Ён кіруе падрыхтоўкай кандыдацкіх і доктарскіх дысертацый, з'яўляецца членам двух саветаў па абароне доктарскіх дысертацый, членам экспертнага савета Вышэйшага атэстацыйнага камітэта Беларусі. За паспяховую падрыхтоўку кадраў вышэйшай кваліфікацыі А.I. Лакотку ў 2003 годзе было прысвоена вучонае званне [[прафесар]]а.
+Аўтар звыш 200 навуковых прац, у тым ліку 18 манаграфій, сярод якіх найбольш значнымі з'яўляюцца:
-Аляксандр Іванавіч Лакотка актыўна прапагандуе вынікі навуковых даследаванняў, рэгулярна публікуе артыкулы ў газетах. Ён аўтар і вядучы серыі тэлеперадач «Беларускі мерыдыян», прымае актыўны ўдзел у серыі радыёперадач «Культура», напісаў сцэнарый фільма «Неруш», створанага кінастудыяй «Беларусьфільм».
+* Локотко, А. И. Белорусское народное зодчество : середина XIX—XX вв. / А. И. Локотко. — Минск : Навука і тэхніка, 1991. — 286 c.
+* Лакотка, А. І. Сілуэты старога Мінска : нарысы драўлянай архітэктуры / А. І. Лакотка. — Мінск : Полымя, 1991. — 124 с.
-Плённую навуковую і асветніцкую дзейнасць А.I. Лакотка спалучае з актыўнай грамадскай дзейнасцю. Ён уваходзіць у склад Савета Беларускага рэспубліканскага фонду фундаментальных даследаванняў, з'яўляецца членам Прэзідыума Беларускага рэспубліканскага таварыства аховы помнікаў гісторыі і культуры, членам Саюза архітэктараў Беларусі, віцэ-прэзідэнтам камісіі па архітэктуры і дызайну міжнароднай арганізацыі народнай творчасці [[ЮНЕСКА]]. Склад Беларускай рэспубліканскай навукова-метадычнай рады па пытаннях гісторыка-культурнай спадчыны пры [[Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь|Міністэрстве культуры Рэспублікі Беларусь]].
+* Лакотка, А. І. Бераг вандраванняў, ці Адкуль у Беларусі мячэці / А. І. Лакотка. — Мінск : Навука і тэхніка, 1994. — 96 с.
+* Лакотка, А. І. Пад стрэхамі прашчураў / А. І. Лакотка. — Мінск : Полымя, 1996. — 384 с.
+* Беларусы. Т. 2 : Дойлідства / А. І. Лакотка. — Мінск : Тэхналогія, 1997. — 389 с.
+* Лакотка, А. І. Нацыянальныя рысы беларускай архітэктуры / А. І. Лакотка. — Минск : Ураджай, 1999. — 366 с.
+* Локотко, А. И. Архитектура европейских синагог / А. И. Локотко. — Минск : Ураджай, 2002. — 156 с.
+* Локотко, А. И. Историко-культурные регионы Беларуси / А. И. Локотко. — Минск : ЕГУ, 2002. — 228 с.
+* Лакотка, А. І. Драўлянае сакральна-манументальнае дойлідства Беларусі / А. І. Лакотка. — Минск : Беларусь, 2003. — 224 с.
+* Локотко, А. И. Архитектурно-ландшафтная топография белорусско-русского этнического пограничья / А. И. Локотко. — Минск : Право и экономика, 2003. — 154 с.
+* Локотко, А. И. Архитектурное наследие Беларуси: развитие традиций, охрана и реставрация / А. И. Локотко. — Минск : Право и экономика, 2004. — 303 с.
+* Локотко, А. И. Топография природноценных территорий и историко-культурного ландшафта Белорусского государственного музея народной архитектуры и быта / А. И. Локотко. — Минск : Право и экономика, 2005. — 196 с.
+* Локотко, А. И. Историко-культурные ландшафты Беларуси / А. И. Локотко. — Минск : Белорусская наука, 2006. — 470 с.
+* Туристическая мозаика Беларуси / автор-составитель А. И. Локотко. — Минск : Белорусская наука, 2011. — 640 с.
+{{зноскі}}
-== Літаратура пра вучонага ==
+== Літаратура ==
 * ''[[Міхаіл Фёдаравіч Піліпенка|Піліпенка, М. Ф.]]'' [http://nasb.gov.by/rus/publications/vestih/vgm05_1e.php Аляксандр Іванавіч Лакотка (Да 50-годдзя з дня нараджэння)] / М. Ф. Піліпенка // Весці Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі. Серыя гуманіт. навук. — 2005. — № 1. — С. 124—125.
-{{DEFAULTSORT:Лакотка Аляксандр}}
+{{DEFAULTSORT:Лакотка Аляксандр Іванавіч}}
 [[Катэгорыя:Архітэктары Беларусі]]
 [[Катэгорыя:Постаці беларускага мастацтвазнаўства]]
 [[Катэгорыя:Постаці беларускай этнаграфіі]]
 [[Катэгорыя:Дырэктары ІМЭФ НАНБ]]
-[[Катэгорыя:Члены-карэспандэнты НАНБ]]
 [[Катэгорыя:Выпускнікі БНТУ]]